...het geeft de burger moed....

Sinds afgelopen donderdag voel ik me goed, ik ben vrolijk en blij en opgewekt. Ik heb zin om dingen te doen en ik heb me geen moment verdrietig gevoeld. Hoe dat komt? Nou, door dat ene telefoontje. Het telefoontje van de dokter/onderzoeker die mij vertelde dat alle onderzoeken goed waren. En vooral dat er geen uitzaaiingen waren. Dat stukje is vooral blijven hangen bij mij. Geen uitzaaiingen! Fieuwwww... dat is een hele opluchting. Ik heb weer frisse moed gekregen. Moed dat het weer goed kan komen. Ik heb een kleine overwinning geboekt. Even een pauze, geen onderzoeken en geen gepruts aan mijn lijf. De komende tijd, hoe kort of hoe lang ook, tot de chemo en/of operatie ga ik leuke dingen doen om wat te ontspannen. 

Zaterdag na een lange tijd ben ik weer bij mijn nicht S. geweest in Rotterdam. Zij is ook een keer met mij naar de internist in  Almere geweest, helemaal vanuit Rotterdam. Enfin, we hebben het fijn gehad. Lekker gekletst over het onderwijs (zij is tegenwoordig ook juf), over honkbal en kinderen en de opvoeding. We hebben Chinees eten besteld. Let wel: Curaçaos Chinees eten! Zoals je dat op Curaçao koopt. Heerlijk. Totaal anders dan het babi pangan.  Ik heb S. ook gevraagd of zij contactpersoon wil zijn voor de operatie. Dat wil ze wel. Samen met P-tje dan. S. licht de familie in hoe het gegaan is en P-tje licht de Nederlandse kant in.

Vandaag met H. wezen lunchen bij het  V.d Valk hotel in Lelystad. Super gezellig. We hebben gedaan wat we het beste kunnen: veel kletsen. Drie uur lang!! Bij aankomst zag ik haar met een tasje waar er bloemen uitstaken. Ik dacht: o nee, ik heb niets meegebracht! Nou, behalve een kaart die ik wilde geven, maar die ik nog moest schrijven. Maar in dat tasje zaten allemaal kaarten, bloemen, een plant, foto's en tekeningen van mijn leerlingen en ook de leerlingen van de andere  kleutergroepen. Zó leuk! De schatten, ze hebben erg hun best gedaan. En de ouders ook, want die hebben die kaarten en de presentjes verzorgd. Heel lief. Ik mis ze zo! Ik heb de ouders via onze klassenapp  bedankt voor alle attenties. En ook de collega's van de andere kleutergroepen. Zij hebben ook  hun kinderen  op de hoogte gebracht van mijn afwezigheid, want natuurlijk valt het hen op dat juf N. heel lang wegblijft. Dus het is hen verteld waarom. 

Ik heb ter plekke een kaart voor H. geschreven om haar te vertellen wat ze in deze periode voor mij betekent en om haar te laten weten dat ze een hartstikke goede juf is.  Van één leerling heb ik een kaart gekregen die mijn aandacht trok, omdat er een mooie spreuk in stond. Die ga ik voor altijd onthouden.

                       "Geloven in genezen is de helft van het herstel"