wie goed doet.........

Afgelopen week was het een mooie, goede week met alleen maar één breakdown op woensdag. Het afgelopen weekend was ik in staat om helemaal niet aan kanker te denken. Ik voelde me weer gewoon en was zelfs even vergeten dat ik ziek ben. Heel gek, ik zeg ziek, maar los van een paar ongemakken voel ik helemaal niet dat ik ziek ben. Ondertussen weet ik dat er een monster in mij groeit en dat het mijn leven in gevaar brengt. Maar goed, de afgelopen week heb ik weer veel bezoek gehad leuke attenties gekregen en een heleboel post. Dat was zó leuk; ik hoorde hoe de post door de brievenbus gleed en dacht: zó dat klinkt zwaar! Na een poos deed ik de tussendeur open en wist niet wat ik zag! Een berg kaarten op de mat. Ik dacht: o, er is vast een complot geweest..... En ja hoor, ik kreeg allemaal kaarten van een groepje (ex)collega's, die ondertussen hele goede vrienden en vriendinnen van mij zijn geworden. Ik vond het een hele leuke actie. En zo zijn er steeds van die dingen die mij verrassen en heel blij maken. Kanker is niet alleen maar kommer en kwel (in mijn geval dan). Het brengt mij en mijn kennissen en dierbaren dichter bij elkaar. Neem bijvoorbeeld P-tje; ik heb nooit gedacht dat we zó close met elkaar zouden worden. We hebben altijd een goede werkrelatie gehad en we hebben samen ons begeleidingsbureau. Maar als je ziet hoeveel P-tje nu voor mij  doet. Ongelooflijk. Het zegt wel wat als je omwille van mij af en toe minder werkt om mij te vergezellen naar de afspraken. It means a world to me. Ik heb nog steeds niet genoeg woorden om te laten weten wat het met me doet. Ik ervaar het als zó fijn. Want ik ben nu op mijn kwetsbaarst en merk dat ik toch heel fijn vind dat er één iemand is die met mij mee denkt, voelt en handelt. P-tje is een "no-nonsense woman". Is in staat om het hoofd koel te houden, goede vragen te stellen, te troosten en vooral alles te onthouden. Bij gesprekken merk ik regelmatig dat ik blijf hangen op één stuk informatie die ik eruit filter en ermee aan de haal ga in mijn hoofd, terwijl de dokter doorpraat.............. En tellen later denk ik shit, ik ben een stukje kwijt! Dan is er P-tje die het wel allemaal wel onthouden heeft.

En zo heb ik verschillende mensen die ik op een andere manier leer kennen. S. is iemand met wie ik regelmatig ga dansen op 80's en 90's muziek. Dat is een soort traditie geworden. En nu is ze er ook steeds. We zijn naar een comedy show geweest, we zijn gaan lunchen samen en ze belt en appt regelmatig. 

N. is ook zo iemand. Een hele lieve, attente vrouw. Altijd geweest, sinds we collega's waren al. Zij kan zo goed luisteren, analyseren en wijze dingen zeggen. Een beetje een moedertje, eigenlijk een oudere zus!  Zij zorgt nu ook heel goed voor mij: ik ga regelmatig langs, we kletsen en we wandelen. 

Tja, afgelopen woensdag kwam R. soep langsbrengen. Ook zo'n mooie actie. Het kwam op het goede moment. Woensdag zat ik zó in de put! 

Donderdag kwamen twee mensen langs. Eerst een collega van het begeleidingsbureau. Zij nam een geluk pakketje mee dat haar dochter, een oud leerlinge van mij, samengesteld heeft. Zó attent. Zij zit op paardrijles dus heeft ze een echte hoef erin gedaan. Dat vind ik zó gaaf. Ook een zakje met geluksteentjes en een zelfgemaakte armband en ketting zaten erbij. 

Even later kwam M. M ken ik al zó lang!  Al vanaf 2001. We hebben heel fijn samengewerkt op een AZC-school. Later kwamen we elkaar na jaren weer tegen op een Taalschool. We hebben samen heel veel meegemaakt en dat heeft ervoor gezorgd dat we een sterke band hebben ontwikkeld. En nu zitten we samen in een boekenclub en we zijn dikke maatjes!

Wat ook zo fijn is, dat mijn duo-partner mij regelmatig appt en belt. Donderdag belde ze mij video vanuit school. Ik heb met de kids gesproken. Ze zijn zó lief. Iedereen was enthousiast, druk pratend en voor het beeld schuivend. Het is de kinderen verteld dat juf N. ziek is, veel buikpijn heeft en dat ze straks geopereerd wordt. Meer is niet nodig. H. en ik ook vindt het belangrijk dat ik contact blijf houden met de kinderen. Dat doet mij enorm goed, want ik mis ze heel erg. Ook hun ouders is van mijn ziekte op de hoogte gesteld. Mij werd gevraagd wat er in de brief moest komen en ik heb gezegd: de waarheid! Ik vind het heel belangrijk dat de ouders gewoon weten wat ik heb. Juf N. heeft de diagnose kanker gekregen en gaat nu in behandeling. Dat is het. Dan is het ook voor iedereen duidelijk en voorkom je speculaties. H. vertelde mij dat de ouders na de brief meteen naar haar toekwamen om hun medeleven te tonen. Heel lief!

Mensen zijn voor mij heel belangrijk. Ik ben altijd een mensen-mens geweest. Ik schenk veel aandacht aan mensen als ik ze leer kennen. Ik ben oprecht geïnteresseerd in hun leven, hun verhaal en hun cultuur. In mijn werk als leerkracht heb ik zoveel mensen leren kennen: collega's, ouders, leerlingen. En met heel veel van ze heb ik nog contact. Zowel op Curaçao als in Nederland. Soms gebeurt het dat je zo gehecht raakt aan bepaalde personen dat er iets moois uit ontstaat: vriendschap. En dat is nu wat ik merk. Ouders van voormalige leerlingen, leerlingen, oud-collega's, die leven zo met me mee en steken me een hart onder de riem. Dat doet me enorm goed. Dit zorgt echt ervoor dat ik dit kruis kan dragen. Zonder al die mensen zou het een stuk moeilijker geweest zijn. Mijn zoon is onder de indruk van al die aandacht en contact. Ik vertel hem dat het niet zomaar gebeurt. In dit leven moet je aardig zijn voor elkaar, empathie tonen, aandacht schenken aan elkaar, luisteren, elkaar helpen als het lukt, oordeel niet te snel of te hard en vooral: heb respect voor elkaar en laat elkaar in hun waarde! 

Als je goed bent voor anderen willen mensen in geval van nood je eerder bijstaan. En dat is wat er nu gebeurt. Als ik beter word, geeft ik een groot (dankjewel)feest!!!