De eerste week van de bestralingen
12 mei 2023
Vandaag start de behandeling.
De 1e bestraling viel erg mee. Toen ik aankwam vroeg ik of er nog een gat voor mijn mond geknipt kon worden in masker, want dat had de radioloog toegestaan. Ja, zeiden ze, dat was al gebeurd.
Niet dus! Gelukkig wilde de medewerker nog wel even naar de Mouldingkamer gaan om een gat te laten knippen, mij hadden ze daar niet bij nodig… Toen ze terugkwam zat er inderdaad een enorm gat op de plek van de mond aansluitend aan de neus. Superfijn voor mij, andere patiënt met zelfde tumor was helemaal verbaast dat ik dat had gekregen in mijn masker.
Op de behandeltafel werd ik eerst vastgemaakt en het masker werd aan de tafel geklikt aan beide zijden 3 kliks en nog 1 of 2 boven. Dat zit behoorlijk strak. Maar gelukkig kan ik mijn ogen opendoen en nu zelfs mijn mond. Dat vind ik al een echte winst.
Daarna werd er eerst een CT-scan rond mijn hoofd gemaakt om te zien of ik goed op de tafel lag, de tafel werd nog wat aangepast en daarna begon de bestraling. Merkte ik echt niets van behalve de machine die lawaai aan het maken was op verschillende plekken. Vooraf gevraagd of ik mocht slikken tijdens de bestraling en dat mocht gelukkig. Al is dat zeker niet makkelijk met het masker op. Ik voel mijn aders in de buurt van de tumor enorm kloppen. Inderdaad na ongeveer een kwartier op de tafel, was het al klaar en werd ik weer los gemaakt. Dat viel mee!
2e bestraling in de middag. Na afloop voel ik me raar. Mijn hoofd en nek gloeien en ik ben kapot. Thuis gelijk even geslapen. Jemig, dit is nog maar het begin, hoe gaat dit verder? Ja tuurlijk de tumor moet dood, dat gaat niet vanzelf, maar ik hoop dat ik hier tegen bestand ben. Kan ik morgen nog met de kinderen een dagje uit? Ja, beter nu maar doen, want verder in het proces wordt het nog moeilijker.
14 mei
Moederdag en ik voel me eigenlijk best prima. Vrijdagavond was ik in paniek over wat de behandeling met me doet, maar blijkbaar is dit weekend toch een deel weer hersteld. De droge keel heb ik nu niet en ook het hete hoofd en nek zijn weer afgekoeld naar bijna normaal.
15 mei
3e bestraling. Het viel mee, aardige mensen en ze hebben de hele procedure tegen me gepraat, eerst de scan, de tafel wordt een stukje verschoven, de bestraling gaat beginnen, "de bestraling is op de helft, de bestraling is op driekwart, het is klaar, we komen binnen. Vind ik heel fijn, dan weet ik waar we zitten in het proces. Ze vroegen of ik muziek wilde horen, maar ik heb liever dat ze tegen me praten. Dat zouden ze noteren.
16 mei
Definitieve uitslag leveronderzoek. Plekje op lever is bloedprop of vetbultje, in ieder geval goedaardig. Plekje zal niet meer weg kunnen gaan, maar vervolgonderzoek is niet nodig. Ik had het al gelezen in mijn digitale dossier, maar het is toch een opluchting. Nergens uitzaaiingen gevonden dus, dat maakt mijn kansen op genezing van de keelkanker toch stukken beter.
Naar de diëtiste voor de 1e keer. Meten, wegen, voeding wordt in kaart gebracht. Ik krijg een lijstje mee van vloeibaar voedsel, meestal nodig vanaf de 2e week bestraling. Het komt niet voor dat mensen geen klachten krijgen. De gradatie van de klachten kan wel verschillen. Brrrrrrrrrrr…., wat een naar vooruitzicht. Ik voel me nu nog goed en het vooruitzicht dat dat anders wordt vind ik doodeng.
4e bestraling. Gelijk eens gevraagd wanneer de laatste bestraling gepland staat. Dat is 23 juni, maar ik kan ze er niet aan houden. Er kunnen dagen uitvallen door onderhoud aan de machine en dan kan het iets later worden. Wel zei ze dat ik 35 bestralingen krijg in een bepaalde tijd. Ik was uitgegaan van 36 bestralingen, dus dat is er 1 minder. Dat is een piepklein meevallertje. Ook na bestraling voel ik me nog goed, beetje droge mond, dat wel.
Ik begin te wennen aan het proces van bestralen, het gaat eigenlijk best snel. Ik stap op de tafel, ze maken het masker aan de tafel vast en dan starten ze. Duurt maar enkele minuten. Ik hoor de machine om me heen draaien, het wordt licht en donker, ik adem maar gewoon door en probeer niet te veel te slikken. Eigenlijk gaat het snel voorbij
17 mei
Goed geslapen, maar voel al raar gevoel in mond en keel. Mijn mond is droog en koekjes eten lukt eigenlijk niet meer, krijg het niet weg. Dit was dus voorlopig mijn laatste koekje. Yoghurt is wel prima en daarna wegspoelen met water in verband met dik slijm.
Naar de kaakchirurg voor wondcontrole. Vorige week zijn de wortelresten verwijderd van een afgebroken kies. De hechtingen waren vervelend, maar nu zijn ze allemaal weg, dat voelt wel beter.
5e bestraling. Het begint te wennen. De bestraling zelf duurt niet lang en doet geen pijn. Het masker dat aan de tafel wordt vastgemaakt is het vervelendste. Volgens de verpleegkundigen lig ik er netjes onder. Mijn masker zit wel strak, dat vinden zij ook. Nu nog 30 keer, klinkt als ontzettend veel. Na afloop ben ik erg moe, weet niet waar het van komt, kan ook van de Oxazepam komen natuurlijk. Die neem ik wel om de paniek weg te houden. Het werkt voor mij.
18 mei
De 6e bestraling op Hemelvaartsdag. Bestraling ging snel, het gaat nog steeds goed met me. Beetje droge mond, maar ik kan nog brood eten en spaghetti en zo.
19 mei
Vroeg op pad voor de 7e bestraling. Om 6.45 uur uit bed. Je weet bij Rotterdam nooit hoe druk het is. Viel mee vandaag, waarschijnlijk hebben veel mensen een verplicht vrije dag. Superrustig op de weg, dus we zijn nog even naar het restaurant gegaan voor een broodje en een kopje thee. Bestraling ging als altijd weer snel, maar ik voel me wel erg duf en een warm hoofd.
Laat in de middag de 8e bestraling. Maar eens proberen waar de gratis parkeerplaatsen zijn voor radiatie. Gevonden. Mooi plekje, voor als we eens in tijdnood komen.
’s-Avonds nog een keer uit eten. Ik kan nog slikken en proef nog bijna alles. Heerlijk, het leven voelt nog even normaal aan.