Een nieuwe dag en een nieuw begin

en zo ga je dan weer een nieuwe periode van controles (CT, echo's?) in, alleen van de stralingsbelasting zou je al een nieuw kankertje krijgen, alhoewel de deskundigen elkaar daarin toch tegenspreken. of is dat meer zo van ouders die tegen een kind zeggen; van loopt wel los jochie, maak je maar niet druk :o)) maar zich ondertussen toch wel zorgen maken.
we gaan het zien en beleven, het heeft 9 jaar geduurd voor deze voorbijkwam en dan ook nog met een extra'tje in de vorm van een cyste, als dit in het kwadraat doorzet dan kan ik nog wat verwachten ;o)
nogmaals we gaan het zien en beleven. het positieve aan dit geheel is dat je er toch door rijpt (ouwe kaas aan het worden, hoop wel zonder de stank en anders hoor ik het graag van jullie) en er een hoop goede gesprekken aan over houdt, met of zonder geestverruimende middelen ;o))
je merkt wel duidelijk verschil in mensen die al wat meegemaakt hebben en mensen die er nog doorheen moeten. bij de eerste groep hoef je niet veel uit te leggen cq vertellen en kun je lekker los gaan, wel afhankelijk van in welk stadium ze zitten, maar dat maakt het juist ook zo interessant bij de andere groep, daar wordt je dan weer gedwongen om ook naar jezelf te kijken in de zin van klopt dit nu eigenlijk wel allemaal wat ik loop te bazelen ;o)) en een voorzichtigere woordkeus, al is dat wel duivels moeilijk voor mij, flapuit die ik ben.
maar goed weer een nieuwe periode van ......... ja van wat, een nieuw leven? het oude is niet voorbij! een nieuwe richting? ik ga wel binnenkort (relatief) met vervroegd pensioen, wie weet waar het ons / mij brengt.
het begint dus allemaal op de vroege morgen bij het verwijderen van de urinekatheter, auch, echt niet lekker, de straal urine die er later door heen gaat eerst nog branderig maar daarna al lekker verlichtend ;o) infuus er ook uitgehaald en ik was meteen weer stukken mobieler, mmmmm what to do, what to do :o))
straks de katheter van de ruggenprik eruit en wachten op het gesprek met de radioloog, om te horen of ie nog wat te melden heeft en of er nog restricties zijn, bijv niet te hard persen bij het poepen of geen al te gekke yogastandjes ;o)
ik zou ook graag nog eens met de anesthesist praten, dat jeuken wat ik had (had ik dat al genoemd?straks eens even teruglezen) heeft toch echt met de epiduraal te maken en niet met de medicatie die er doorheen wordt gepompt. voelde gisteravond dat de jeuk echt op de grens van het verdoofde gebied zat, waarschijnlijk zit de epiduraal niet goed meer.
ik voelde gisteravond de jeuk langzaam steeds meer naar centraal trekken en hij bleef op de rand van verdoofd / onverdoofd gebied zitten, hij migreerde mee. gisteravond dus de epiduraalpomp dus maar uitgezet in overleg met de verpleging en langzaam maar zeker verdween de jeuk al migrerend naar het niets, ins blau hinein, daardoor toch weer wat beter kunnen slapen want ik werd er echt een beetje gestoord van en nee dat was ik echt nog niet ;o))
vannacht redelijk goed geslapen, had het na de drugs geinduceerde slaapdag van gisteren niet verwacht, wel vroeg wakker maar daardoor konden de katheter en het infuus er ook lekker uit.

zo net even ontbijtje gescoord, witbrood, dik roomboter met kaas en 2 gekookte eitjes en mayo (kreeg de dames niet zover dat ze er 2 bakten, echt wel geprobeerd, zelfs toen ik zei dat ik zelf al een gekookt eitje er in had zitten) wel goed geregeld hier, een pantry voor patiënten waar je dag en bijna nacht alles kunt halen om te een en te drinken, een duim met een pluim (i like it a lot)
toch wel lekker hoor die amsterdamse omgangsmentaliteit, weet niet hoe ik hem beschrijven moet maar wel dat ik hem erg aangenaam vind, geen geouwehoer (eigenlijk juist wel en veel, sorry geboren paaltjes xxx, maar niet de verkeerde soort ;o)) en veel humor, heerlijk.

en nu begint het wachten weer, op dat ene momentum dat het systeem tijd voor je heeft. medische wereld bestaat uit contactmomenten met soms hele lange tijden van rust ertussen. het lijkt wel of dat niet alles achter elkaar door kan gaan. het is waarschijnlijk zo gegroeid vanuit één discipline die daarin vroeger, tegenwoordig minder aan het worden, zichzelf erg belangrijk vond (sommige leden h(a)(e)(dd)(bb)en (wie er het eerst uitkomt krijgt een cadeautje ;o)) zelfs goddelijke aspiraties) niet beseffende dat ze zonder alle andere disciplines die de randvoorwaarden leveren ook niets kunnen.
en toch geeft dat ingebouwde wachten toch ook weer een bepaalde rust en dwingt tot contempleren, wat toch ook weer een goed ding is.
ik ga mijzelf maar eens proberen aan te bieden aan de verpleging om mijn epiduraal te laten verwijderen zodat ik kan douchen. moet alleen de afwerkplek nog vinden, of dat ook gaat lukken, gelet op het voorgaande ........ ;o))
tot blogs maar weer,

p.s. nel, ik heb geen telefoonnummer of iets dergelijks, maar bedankt voor de kaart, hij is mooi xx