Ambivalent
Daar zit ik dan uit hijgend van wat me is overkomen, niet alleen fysiek ook mentaal en emotioneel een dreun opgelopen die ik niet had zien aankomen.. Geestelijk een beetje uitgeput emotioneel in de war en fysiek zachtjes uiteen aan het vallen, zo voelt het tenminste. De bloedverdunners maken mijn pijn in de leverstreek iets erger niet onoverkomelijk maar meer last niet alles word meer afgedekt door de oxi, een bescheiden biefstukje gaat er nog in maar met minder smaak dan voorheen. Moe moe en nog eens moe voel ik me mijn nek kan nauwelijks mijn hoofd rechtop houden lijkt het mijn benen met lood afgevuld en mijn schouders zijn stram en zwaar, teveel geluid langdurig praten of luisteren of me ook maar op iets focussen lukt bijna niet of slechts voor een paar minuten. , Emotioneel staat af en toe het huilen me nader dan het lachen en voor mij onbekend fenomeen , of er sprake is van medicinale invloed of ik gewoon in een wrak aan het veranderen ben wie zal het zeggen. Nadat ik was opgenomen verleden week kwam de zaalarts even met me praten., mijn niet reanimeren penning bracht haar op het onderwerp intensive zorg, en dat ik dat niet zou willen zoals aangegeven in mijn medisch dossier, daarna vertelde zij dat ik niet voor ic zorg in aanmerking kwam of zou komen, ze stelde het zo voor dat ik alsnog dacht ic zorg nodig zou hebben hetgeen mij nog meer verwarde.. Nu is het juist de tijd die het voor het zeggen heeft, hoeveel rek zit er nog in het touwtje en hoeveel in mijn lijf. Ik ben altijd rustig blijven zitten als het stormde, totdat ik wist welke beslissingen en in welke volgorde ik kon of moest nemen, van lang genieten van het leven is al lang geen sprake meer enkel korte momenten, kwaliteit is een vreemd begrip aan het worden al vind ik het moeilijk te bepalen in hoever Corona daarin meespeelt, naast je eigen veiligheid hou je ook rekening met die van je partner en je sociale kring die ook hun eigen risico's inschatten en daar naar handelen. En juist die sociale contacten maken kwaliteit, die dan weer erg vermoeiend zijn, zo blijf je lekker in de weer. Heb ik vertrouwen dat een acuut falen van mijn lichaam mij helpt of moet ik zelf de handdoek in de ring gooien, ik weet dat dat denken me geen moer verder helpt en toch blijf ik denken overwegen ,mijn kansen inschatten en weer overboord zetten. Schreef ik laatst in een reactie de menselijke geest is een sterk wapen, richt ik het teveel op mijzelf.
17 reacties
Ik hoop dat je iedereen die je wilt zien uitnodigt en jezelf niets ontzegt.
O wat heftig, ben even van mijn stuk. Sterk zijn is ook je zwakheden laten zien toch? Maar eigelijk wil ik dit niet horen ik gun dit niemand.
Ron ik hoop dat je voor jezelf het duidelijk kunt krijgen. Alleen jij bepaalt wanneer je de handdoek in de ring gooit. Wat mij betreft nog lang niet tenzij het echt niet meer gaat.š¢
Sterkte en een dikke knuffel šš
Je loopt op je laatste benen en ondanks je uitgeputte toestand weet je het nog zo goed onder woorden te brengen. Sterkte, Ron. Doe of laat wat je hart je ingeeft.
Lieve Ron, zelfs nu nog poƫtisch beschrijf je ons je twijfels en gevoelens. Zo kwetsbaar en sterk, ook nu een voorbeeld. Zolang het kan, geniet van een hap biefstuk, en hou vooral rekening met jezelf, dat mag Ʃcht wel nu!
Liefs Miranda XX
Lieve Ron, wat een zware tijd, wat moet het moeilijk zijn te beslissen of je zelf de handdoek in de ring gooit of wacht op wat komen gaat. Ik type dit met veel tranen en de tissues in mn buurt.
Ik heb gekeken, het was april 2019 toen ik mn blog opdroeg aan jou. Over de grenzen verleggen en willen blijven bij degenen die je lief hebt. Anderhalf jaar geleden, maar het lijkt nog maar pas.
Jij bepaalt, Ron, jij alleen. En ik denk: als er nog mooie momenten zijn, als je nog kunt genieten: blijf. Als je het nog niet weet: blijf. En doe zoveel mogelijk wat jij wilt.
Maar als je niet meer kunt vol houden: ga. In liefde.
Heel veel sterkte en heel veel liefs XXX
Afschuwelijk beste Ron, wat jij allemaal moet doorstaan. Bewonderingswaardig hoe jij dat zelfs nu nog doet omschrijven. Hoop en wens dat er medicijnen zijn die jouw klachten doen verminderen, zodat je nog kunt doen wat je nog graag wil doen. Liefs Dasje šÆļøšŗšŗšŗšÆļø
....ik ben altijd rustig blijven zitten als het stormde totdat ik wist welke beslissingen en in welke volgorde ik kon of moest nemen..
Uitermate krachtig Ron, ik hoop dat die grote kracht je toch gaat helpen, om te overzien waar je staat, wat jij wilt en kunt, en laat je horen!
heel veel sterkte en liefs Ron!
Jeron.
Lieve broer, ik kan me goed voorstellen in welke emotionele spagaat je nu zit, vele stormen heb je doorgemaakt, en we weten dat deze de heftigste is van allemaal. De handdoek in de ring gooien vind ik geen goede vergelijking, aangezien iedereen weet hoe jij vechten kan en nog steeds doet, maar als je niet meer verder wilt of kan, is dat zeker geen zwakte, eerder een teken van jouw kracht. Misschien ben jij wel de gevoeligste van ons vieren, en daar heb je, je altijd tegen gewapend. Op dit moment kan ik alleen maar herhalen wat ik steeds heb gezegd Ron, ik zal alles doen wat in m'n vermogen ligt om jouw en ien te helpen, ik heb diep respect voor je, m'n broeršš
Lieve Ron,
Vreselijk dat je je zo slecht voelt. De vragen dringen zich onherroepelijk op. Ik hoop voor jou dat de tijd het je zal leren, dat er rust intreedt en dat je je ijzersterke geest niet meer als wapen tegen jezelf hoeft in te zetten.
We hopen je hier nog te zien, Ron. Maar ik wil je toch graag vast bedanken. Voor jouw prachtige, krachtige, eigenzinnige, oprechte en ontroerende blogs. Voor jouw schitterende reacties aan anderen. Voor de gedichten die ik als reacties van jou kreeg. Je raakt velen van ons die in het zelfde vreselijke schuitje zitten, diep. En - heel belangrijk - je hebt ons vaak doen lachen.
Nu doe je ons huilen. Omdat we om je geven en intens met je meeleven.
Ik hoop dat mijn dank voorbarig is, maar ik wilde er ook niet te laat mee zijn.
Ik eindig zoals jij vaak doet:
Sterkte.
Hanneke
Wat Hanneke zegt, woord voor woord. Nogmaals sterkte, geliefde huisfilosoof.
Liefs, Marian
Beste Ron,
Met gemengde gevoelens lees ik je blog. Enerzijds hoop ik dat je niet te lang moet worstelen met deze ongelijke strijd en anderzijds hoop ik nog vele berichtjes van je te lezen. Ik put zoveel kracht uit jou beleving en omschrijving van het naderende eind en zou ik erg gaan missen. Maar als de koek op is....... wens je heel veel kracht moedige Ron
Liefs, Annie
Zoals ik schreef tijdens een storm stil en uit de wind zitten je kansen overwegen, de medicijnen gekregen na de embolie zijn wellicht niet helemaal de juiste dus eerst even uitzoeken of daar verbeteringen mee verkregen kunnen worden.
Maar bedankt voor alle lieve en troostrijke woorden door u allen.
Lieve Ron,
Ook dat nog. Hopelijk geven de juiste medicijnen minder bijwerkingen en is de storm gaan liggen.
Sterkte
Liefs Alice šā¤
Ik lees vandaag pas je worsteling. Alleen jij kan beslissen wat goed voor je is, jij bent degene die voelt wat de kwaliteit van leven nog is. Maar misschien knap je nog op, zeker nu ik lees dat de medicijnen die je kreeg niet helemaal goed waren. Dat is ook wat deze ziekte is, doodziek zij en daarnaast weer opknappen, grenzen verleggen, iets waar ik heel veel moeite mee heb. Ik hoop dat ik je nog een tijdje kan lezen. Ik gun je nog veel mooie momenten! Liefs
Beste Ron,
Ik weet niet wat te zeggen. Vechten en accepteren zijn de dingen die erg lastig zijn. Als het redelijk goed gaat dan is de wilskracht er wel maar als het minder gaat worden we met de feiten op onze neus gedrukt en kan acceptatie en berusting iets helpen. Ik weet wat je voelt Ron, dat zwaard boven je hoofd. Als er geen verbetering of genezing mogelijk is en je niet meer op je lichaam kan vertrouwen wordt het erg triest. Blijf dicht bij je dierbaren indien mogelijk in deze periode Ron. Ik hoop dat dit een tijdelijke teruggang is en je nog een periode rond kan hobbelen. Sterkte Ron.
Lieve Ron,
Ik heb al tig keer een verhaal getypt en weer weggehaald. Wat ik nu ook zeg, valt in het niet bij wat je nu doormaakt! Het is een enorme lijdensweg die je nu doorstaat en ik hoop dat er met de juiste medicatie wat verbetering op kan treden. Ik ben je dankbaar voor je mooie, inspirerende en krachtige blogs waarmee je mij op reis nam in jouw kijk op het leven en in jouw leven! Ik gun je nog vele mooie momenten. Mocht dat niet zo zijn. Heel veel sterkte en berusting lieve Ron met je dierbaren om je heen!
allerliefs Zoƫ
Hoi Ron
Zeer moeilijke beslissing de enige die kan zeggen het is genoeg ben jij.
Ik hoop dat je nog even op kan krabbelen maar zo niet dan heel veel sterkte met je beslissing nemen maar zo'n sterk iemand als jij neemt de juiste.
Liefs Jacqueline