Opkrabbelen

Ik probeer weer op te krabbelen nu de storm wat geluwd is, onvast op mijn benen mijn hoofd als een bromtol. Mijn eerste biefstukjes alweer gebakken, maar voortdurend op zoek naar iets waar ik me aan kan vasthouden om even uit te hijgen als een paard uit de ruif staand etend, zo zoek ik steun bij het aanrecht boven de wasbak zodat ik mijn kop niet stoot aan een keukenkastje om mijn eerste bolletje naar binnen te werken, na vermoeid wakker te zijn geworden. Als het bolletje naar binnen is gewerkt is de koffie klaar dus hoef ik niet nog een keer naar de keuken te lopen, bakkie pleur peuk in mijn hoofd en langzaam klaart het op in mijn hoofd. Klaar voor de eerste 2  uur die de ochtend duurt, om vervolgens mijn mandje in te kruipen voor zo.n uur of 6.  Moeders staat iets te koken als ik weer beneden kom, dan eerst koffie iets eten weer koffie en vervolgens een uur of 4 a 5 op de bank hangen tot ik weer naar mijn mandje ga, nee de dagen vliegen voorbij geen tijd om iets zinnigs te doen en als ik wel tijd heb ben ik meestal te moe, het leven is een uitdaging zeg maar. Met regelmaat lees ik de blogs en reageer soms zoals u gewend bent van me, van de week las ik voor het eerst iemand die precies wist waarom zij kanker had gekregen, dan moet je echt wel een geluksvogel zijn dacht ik, ik was niet dapper genoeg om er op te reageren. Ik ben aan het opkrabbelen zeg maar maar op dat berichtje durfde ik niets op te krabbelen

 

 

 

18 reacties

Lieve Ron,

Ondanks je oneindige vermoeidheid, toch nog kracht gevonden om een verhaal te schrijven zoals wij je kennen. Dat beschrijft je kracht! Het raakt mij om te lezen hoe je de dagen doorkomt, ik wens je heel veel sterkte lieve Ron en hoop dat de storm nog meer gaat liggen en jij nog meer kunt opkrabbelen en je nog vele mooie, goede momenten gegund zijn! 

sterkte, Liefs Zoƫ

Laatst bewerkt: 20/11/2020 - 06:54

Hoi Ron

Fijn dat het weer iets beter met je gaat. Wat een levenskracht, herkenbaar. De dag door komen is voor mij ook een ding. Ik hoop dat je deze dagen zonder al te veel pijn doorkomt. Even dacht ik dat je alleen was toen je het over je ontbijt had maar gelukkig ben je niet alleen in deze Coronaperiode. Wat een beproeving op deze aarde als je ook nog ziek bent. Bah.  In ieder geval laat je niet je kop hangen, respect. Als mensen zich een beetje op kunnen trekken via deze Site dan is dat zeker ook door jouw kracht, relativeringsvermogen en (tumor) humor.

Ik wens je sterkte Ron.

Laatst bewerkt: 20/11/2020 - 12:11

Lieve Ron,

Menig storm heb jij al doorstaan. Je valt en krabbelt en valt weer en nu krabbel je alweer op. Wankelig en vasthouden aan, maar je bent er weer. Peukje bakje pleur en je gaat maar weer rustig dur.

Rustig aan dan breekt het lijntje niet, hopelijk nog wat tijd in het verschiet.

Sterkte en liefs Alice ā¤šŸ˜˜

Laatst bewerkt: 20/11/2020 - 13:56

Ik weet niet wat je bedoelt, ik vind je juist heel erg dapper. En een hele goede krabbelaar. Ik hoop heel hard dat je verder opkrabbelt en tussen het slapen door mooie momenten hebt. Sterkte en heel veel liefs! XXX

Laatst bewerkt: 21/11/2020 - 16:28

Ik denk, dat ik bezig ben jou achterna te gaan, Ron. De voortekenen zijn minder goed. Er zit iets, wat er niet hoort op de laatste scan en morgen moet ik persoonlijk de uitslag komen halen. Voor het eerst in coronatijd.

Maar ach, denk ik maar: ik heb tot op heden weinig te klagen gehad. Dus effe kijken hoe dit uitpakt.

Sterkte man. Probeer toch nog maar een beetje te genieten van de goede dagen die je hebt. Doe ik ook.....H

Laatst bewerkt: 22/11/2020 - 10:43

Lieve lieve opkrabbelaar, blijf aub krabbelen zolang het jou nog een biefje brengen kan dat je ook nog smaakt; op smaak gemaakt met peper zout en een peuk...

Ik hoop telkens weer op een blog of reactie van jou. Jouw blogs maken me blij, maar doen me ook pijn..... te lezen hoe je de beproeving van de levende dag doorploetert...
En toch.... wens ik je nog zo zeer dat je nog een hele tijd voortkabbelt en krabbelt....

Dikke knuffel xxxxxxxxx Hebe

Laatst bewerkt: 22/11/2020 - 19:04