Even op adem komen
ik zit weer thuis, peuk in mijn hoofd op de computer te kloppen, lag ik afgelopen week bijna op apegapen toch weer opgekrabbeld. Het dringt langzaam tot me door dat mijn palliatieve status bijna tot het verleden gaat behoren en het stempel terminaal eerdaags in ontvangst kan nemen, wellicht is het al verstuurd maar nog niet volledig tot mijn brein en lichaam doorgedrongen. Dat doordringen is met een stevige storing begonnen, ik belde met mijn huisarts ivm de pijnklachten en benauwdheid van afgelopen week over wel of geen ambulance en de omschrijving van klachten ergens midden in dat telefoon gesprek opperde mijn huisarts moet ik langs komen voor euthanasie , een vraag die ik niet had zien aankomen noch mijn vrouw die naast mij zat. Nadat ik behandeld was en op de zaal lag kwam dat euthanasie vraagje stiekem om het hoekje kijken , hoezo is het dan al zover? vroeg ik me af. De grens tussen palliatief en terminaal is een vreemde, onzichtbaar in mijn geval buiten alle prognoses van wat haalbaar is met mijn type kanker. Een grens die word bepaald door, hoe voel je je vandaag ten opzichte van gister en eergisteren bij een stabiele lijn ben je palliatief ga je steeds een stapje naar beneden kan dat terminaal worden. Pijnbeleving is ook een meetinstrument, net zo persoonlijk als de voorgaande niets om aan vast te houden zeg maar als je probeert je eigen status te begrijpen. Je vitale functie zijn binnen de grenswaarden van wat redelijkerwijs als gewoon/ gezond word gezien. Ik voel me brakker dan voorheen heb naast mijn lever ook pijn in een stukje long en mijn hoofd lijkt iets vaker een een bijenkast, Ik ga rustig aan de kant zitten en zie wel wat er op me af komt, eerst even op adem komen.
16 reacties
O Ron, wat hebben ze de realiteit met een dreun bij je binnen laten komen. Getsie! (net was ik ietsje krachtiger in je vorig blog)
Wat moet je er mee. K. Ja. We weten het allemaal. En we weten het allemaal van elkaar. Maar we willen het zo vaak niet weten. Lekker effe niet weten.... o, hoe fijn! Neus op de feiten die je al een hele tijd kent, maar die je nou toch weer hebben wakker geschud. Doe je goed, even bijkomen en dan graag nog een tijd doorkabbelen graag!
Zijn er velen die dat fijn vinden. Maar tja... daarom gaat het niet... JIJ bepaalt wat jij nog fijn vindt....
Dikke knuffel, dikke kus, virtuele omarming xxxxxx Hebe
Godsamme Ron. Steeds verder op die glijdende schaal. Als er iemand is die zichzelf niks wijsmaakt ben jij het wel. Alleen jij beslist wanneer het zover is, maar dat hoef ik jou niet te vertellen. Sterkte man.
X Marian
Een huisarts die aanbiedt.even langs.te komen voor euthanasie is wel een heel geestig.beeld temidden van deze.ellende. Veel sterkte Ron.
O Ron, Wat een vreselijke toestand. Denk je alles gehad te hebben, krijg je dit er boven op! En ondanks alles weet je het zo mooi en krachtig te beschrijven!
Ik sluit mij aan bij de bovenstaande reacties, jij bent degene die het bepaald en nu even niet. Nu bijkomen van de achtbaan waar je toch weer uit opkropen bent! Ron ik wens je alle sterkte en kracht toe om ook hierin weer je weg te vinden!
liefs Zoë
Jij belt voor hulp in vorm van een dokter of een ambulance en je krijgt euthanasie aangeboden. Dit kan niet waar zijn. Ik schrik hier ook van want zoiets verwacht je niet. Hij heeft zijn eigen gedachten gehad en heeft niet naar jou vraag geluisterd.
Kom eerst maar even bij en alleen jij beslist wanneer de koek op is .
Heel veel sterkte en kracht.
Liefs en een dikke knuffel Alice 😘❤
Dat is een hele sterke, Ron. Die aanbieding om even je wensen voor euthanasie te komen bespreken, bedoel ik. Goed, we weten allebei, dat het zomaar afgelopen kan zijn. Wij zijn beiden al over de houdbaarheidsdatum. Maar omdat zo blatant aan te bieden vind ik wel grof, hoor. Paste de zeker in de coronaplanning, of zo.
Dat laatste zie je wel meer, de laatste tijd. Persoonlijk heb ik daar nog geen last van gehad, maar ik heb twee gevallen in mijn directe omgeving, die daarop duiden. Beiden met potentieel dodelijke ziekten.
Maar goed, we rommelen daar maar tussendoor. En een beetje assertiviteit wil nog wel eens helpen....
Sterkte.... H
Wat ik mij afvraag Ron, of deze huisarts wist van jou slaapgedrag, zo ja had deze man je ook wel mogen wijzen op het gaan gebruiken van bloedverdunners. Dit om trombose te voorkomen, nietwaar. Zo nee was het niet een idee om een gesprek aan te gaan met jou, om je te wijzen op mogelijke gevaren als je te vaak ligt? Of was de vraag of er euthanasie toegepast moest gaan worden, in het kader van, even een vlekje wegwerken? Zolang er vragen zijn Ron, zou ik inderdaad even langs de kant blijven zitten en uit hijgen, als je jou tweede adem gevonden hebt, heb je vast ook antwoorden. Tot die tijd is het devies, adem in en adem uit, en terug naar zen💋
De vraag om euthanasie te bespreken moet van de patiënt komen, niet van de dokter, toch? Of ben ik nou gek?
Sterkte, Ron!
Hanneke
Hey Ron, wat 'n ellende....chapeau hoe jij deze malaise weer weet te verwoorden. Hoop dat je nog 'n paar haltes uitstapt voor je de sneltrein neemt naar het eindstation......hou je kranig.....warme groet
Hoi Ron
Dat is idd vreemd ,die grens tussen palliatief en terminaal. Alsof er dan een ander merkteken op je zit. Ik hoop dat je kracht hierdoor niet beïnvloed word.
Maar volgens mij had jij 3000 jaar terug een stoïcijnse filosoof kunnen zijn. Dat zal ook je kracht zijn om hier mee te dealen. Ik heb ook momenten in het ziekenhuis meegemaakt dat ik dacht ,, nu is het klaar,, . Maar als ze je het ook indirect verkondigen.... @3$%&
Sterkte voor jou en je geliefden.
Zo, dat is kort door de bocht van de huisarts.
Lekker weer thuis bij vrouwlief met peuk, koffie😘
"Moet ik langskomen voor euthanasie", sjesus Ron. Ik krijg er kippenvel van. Ik spreek mijn huisarts nooit, dus als ik plotseling heel ziek ben, krijg ik misschien ook zo'n vraag. Wat schokkend!
De grens tussen palliatief en terminaal, oh, wat moet dat zwaar zijn. Dat besef. Ik wil bemoedigende dingen zeggen, maar ik vind de woorden niet. Thuis, peuk in je hoofd, blijf, Ron, kom op adem en blijf nog even. Tenminste, als jij het wilt. Heel veel liefs! XXX
Hi Ron,
Bizar dat je huisarts uit zichzelf aanbiedt om “je uit je lijden te verlossen”. Soms kan ik een pro-actieve houding van een arts waarderen, maar in dit geval vind ik het raar, ongevoelig en ongepast. Je hebt een pittige tijd achter de rug. Ik hoop dat je rustig weer opkrabbelt om nog veel lekkere steaks te eten met je dierbaren!
Groetjes van Jessica
Hoi Ron , wow, zo'n opmerking komt aan zeg! Je bent wie je bent, als je nog niet klaar bent voor 'de grote reis' dan blijf je toch lekker hier, er is altijd wel iets te beleven, zo te zien heb je je wilde haren ook nog niet eens verloren, dus, laat zo'n arts gewoon zeveren joh.
Hou je haaks,Groetjes vanuit Brabant, Henri 👍
Hoi Ron,
Wat heftig zeg, en ik hoop dat je eerst maar eens bij kunt komen van je ervaringen!!Met rust komt vaak ook even wat afstand om e.a beter te kunnen overzien.
want tjee zeg wat een schok om zo geconfronteerd te worden...ik dacht even gvd wat permiteert die zich nou? dit is aan jou en aan niemand anders.
Ik wens je naar vermogen herstel en ontspanning toe Ron.
alle goeds!
Jeron.
Kom maar jij even op adem... zet alles aan de kant en laat inderdaad alles gewoon op je af komen. Ik ga ervan uit dat onderwerp euthanasie, regelmatig wordt besproken... en dat jullie de onverwachte vraag van de huisarts achteraf misschien wel begreep. Het is aan jou of je er klaar voor bent lieve Ron...koester voorlopig nog de waardevolle momenten 🌈 Heel veel sterkte !
Liefs Cecylia