Lekker kort

Tranen van gevoel, biggelen langs mijn smoel, toen ik een onlangs gepubliceerd gedicht hard oplas. Ik sentimentele ouwe lul die als het even kan een grap maak over wat mij overkomt. Het verzetten tegen wat me overkomt,de vermoeidheid de vreemde pijn, het afhankelijk zijn van mensen of diensten, zwaarmoedige gedachten. Het akkoord gaan van doodgaan zonder nog meer afhankelijkheid of minder zelfstandigheid houd me bezig, ik ben nog niet zo ziek maar mijn geest maakt overuren die ik niet kan declareren ik schiet er dus geen donder mee op. Een nieuw gekochte hengel bracht deze gedachten op gang nadat ik samen met een vriend het grootste gedeelte van mijn treinbaan had voltooid, nou ja ik voltooi niks hij doet het allemaal ik geef stukjes van de baan aan die hij vervolgens tot een rails maakt, De hengels die ik had zijn prima ik kan er gewoon vis mee vangen waarom een nieuwe, je laatste hemd heeft geen zakken maar een hengel kan ook niet mee. Overvallen door lieve reacties van collega's die aanbieden me op te halen en weer terug te brengen om even op het werk langs te gaan geven een hartverwarmend gevoel en gelijk het besef dat ik niet meer zelfstandig dat stuk kan rijden. Ik moet me verzetten tegen dat verzet van me, lekker kort gezegd.