MM XX II
Ik zet de bloemetjes buiten nadat ze volledig waren uitgebloeid, een mooie bos voor mijn meisje die onlangs jarig was. Nog even in de tuin gezet om daar de laatste pracht van te genieten. De tuin zelf staat er ook mooi bij ( foto's onder) de jaren van arbeid in de tuin werpt zijn vruchten af zeg maar. Behalve de fruit bomen die verdommen het hard grondig de appelboom geeft geen appels en de perzikboom dit jaar geplaatst doet helemaal niets geen knop of blad te bekennen maar dood is hij ook niet, net als ik veert hij mee als je hem buigt. Te wakker om te gaan slapen te moe om van wakker zijn te spreken 50% van wat er om me heen gebeurd glijdt langs me heen de overige 45% maak ik bewust mee als in een trage droom de overige 5 procent maakt zich zorgen denkt na en is soms somber en ik lach zo nu en dan over alle grappen die mij geregeld worden toegezonden tegenwoordig allemaal foute grappen, steeds vaker en sneller wordt er iemand opgehangen voor een foute grap of geclaimd dat een man discutabele dingen heeft gedaan waarvoor hij direct publiekelijk wordt opgehangen aan de schandpaal genageld of gevierendeeld, naar gelang de vermeende oorzaak. Al die discussies horen thuis in een rechtbank, alwaar de rechter zich moet buigen over zaken van weleer. Bij sommige zaken zijn jaren overheen gegaan voordat besloten wordt aangifte te doen. Mijn geheugen is nooit mijn sterkste kant geweest misschien wilde ik sommige dingen vergeten maar andere bleven gewoon niet hangen in mijn geest. Voor de slachtoffers zal dat anders zijn maar in hoeverre is het juiste beeld verkleurt door de jaren, in hoeverre is de boosheid af of toegenomen door wellicht iets vergelijkend nogmaals te ervaren. Is een verdachte meermaals de fout ingegaan kan je dan wel spreken van recidive als hij er zelden of nooit op is aangesproken. De in kennelijke staat zijnde uitspraak van Godfried Bomans deed heel Nederland lachen toen hij de benen van Marlene Dietrich zag en zei: had mijn vrouw maar 1 zo'n been. Was ik maar de broek van Doris Day dan zat ik elke dag aan haar...... of Tante Mien mag ik je .... effe zien , bloot borstige vrouwen die baas in eigen buik wilden en de boezem vrij van de gevangenis die BH heette zo'n 45 jaar geleden. Tijden veranderen mensen ook, veel meer culturen in een samenleving en media in elk huishouden. Mafketels in de regering waar ook ter wereld belust op macht geld en invloed in welke volgorde dan ook. Een samenleving noemen we het nog maar voor hoe lang. Gelukkig is het maar 5 % die denkt en ik zal me geen bult vallen als ik de bloemetjes weer eens buiten zet.
7 reacties
Zoals je zegt , tegenwoordig moet je je woorden op een weegschaaltje afwegen .
Gelijk welke ongelukkige uitspraak in 't openbaar , en je hebt een proces aan je been .
Nu , voor een kankerpatiënt is dat niet zo erg . Tegen dat je dan voor de rechter staat ben je toch allang dood .
Of mag je dat ook al niet meer zeggen ?
gr , Willy
In het licht van onvoorzien verscheiden zal snelrecht worden toegepast.
😂😂😂😂
Jouw knopjes hangen er mooi bij Ron. Bloemknopjes, Ron ðŸ¤
Beste Ron,
Ik was een meisje van net negen jaar, toen een groepje jongens mijn broek wilde uittrekken om te kijken of ik wel echt een meisje was.
Ik was dertien, toen de veel oudere vriend van een nichtje mij in het zwembad in mijn bikinibroekje en kruis betastte. Mijn nicht/zijn vriendin was vlakbij en had niets in de gaten.
Ik was vijftien toen de buurman mij aanrandde. Zijn vrouw lag toen in het ziekenhuis.
En ik was 24 toen mijn werkgever aan mijn borsten zat.
Ik ben nagefloten, nagesist, er is ‘toevallig’ aan mij gezeten en ik heb allerlei seksistische opmerkingen naar mijn hoofd gekregen.
Mijn vertrouwen werd beschaamd. Deze feiten zijn mij moedwillig aangedaan. Overkomen. Door mensen die ik respecteerde. En die ik niet zag als aanrander en vieze man. Integendeel. Het heeft de nodige impact op mijn leven gehad.
Maar ach, waar heb ik het over? Dat is niets vergeleken met hetgeen die mannen die hiervoor verantwoordelijk waren, meegemaakt hebben. Of meemaken. Diegenen die nu in de spotlights van onze samenleving staan vanwege hun enge gedrag van destijds of nu, huilen, janken en proberen begrip voor hun praktijken te krijgen. Zij zijn de werkelijke slachtoffers en we moeten medelijden met hen hebben. Zand erover en geef ze weer de ruimte.
Ik doe daar niet aan mee. Het is onvergeeflijk en onvergetelijk. En het gedrag van dit soort mannen moet stoppen. Klaar.
Groet,
Carolina
Ik ben dit zó met jou eens Carolina!
Carolina, Ik betreur wat jou is overkomen, ik zal nimmer begrip hebben voor een man die zich vergrijpt aan een meisje/ vrouw. Je geeft niet aan of je indertijd dit gemeld heb aan je ouders of er stappen ondernomen zijn tegen deze figuren. Indertijd was er veel te weinig aandacht, ook wet er regelgeving ( gemaakt door oude mannen ) rammelde aan alle kanten en nog steeds bestaan er teveel onduidelijkheden. De impact van wat toen gebeurd en de gevolgen van op latere leeftijd zijn nooit serieus genomen of waren niet bekend. Of slachtoffers ooit de hen terechte genoegdoening krijgen waag ik nog steeds te betwijfelen, dat het je strijdbaar maakt voor wat nu gebeurd is goed,maar of vergelding in de media zoals nu,het juiste pad is waag ik te betwijfelen.
Gedachten van een oudere man die altijd het brave pad heeft gekozen daar waar het vrouwen of meisjes betrof, nooit heb ik gebruik of misbruik gemaakt, en betreur dat teveel meisjes / vrouwen hier nog dagelijks mee te maken hebben.