Verloren woorden

Ook ik kan de woorden van troost niet vinden als ik de blogs van Marian en Frie lees, het verlies van een vriendin die net als jij de dagen aan elkaar wil knopen om zo tot een mooi resultaat aan meegenomen jaren te komen. te jong  en toch nog onverwacht uit het leven gegaan. Niet bepaald een armetierige woordenschat en geen woord komt bij me op om troost te bieden of een riem onder het hart te steken, wellicht om dat je weet dat we allemaal eens aan de beurt zijn en het toch  sneller dichterbij komt dan je het hebt beseft of hebt willen aanvaarden. Dat het pad welke wij gaan soms langer is dan verwacht en soms hoop geeft is soms een zegen en vloek gelijkertijd,  van teveel hebben wij al afscheid genomen sommige met ogenschijnlijk meer kans dan wij of betere behandelopties  meer kans op een positieve curve. Een liniaal vergeeft zelfs de mooiste bocht niet dat hij krom is, wij die stap voor stap naar beneden gaan en geen curve maar treden hebben die ten lange leste ook de rechte lijn oploopt.

7 reacties

Beste Ron. Zo confronterend. En daardoor komt het verdriet nog harder binnen omdat hoe snel het overlijden kan gaan, ook op jezelf projecteert. Hopelijk lukt het je Ron om morgen als je geslapen hebt dat gevoel ergens te parkeren.

Warme groet Dasje 🌺🌺🌺

 

Laatst bewerkt: 25/10/2020 - 02:05

Lieve Ron,

Je woordenvloed is precies hoe ik het ook beleef. En die lijntjes passen vaak niet bij het verloop der verwachting. Zoals ik zelf ook al eens schreef pas ik ook niet in de hokjes. Jij bent daar ook zeker het grote voorbeeld van.

❤ 

Laatst bewerkt: 25/10/2020 - 07:56

Als de onwerkelijke werkelijkheid wordt, heb je niet veel woorden nodig om medeleven en troost te bieden. Jij bent er een kei in Ron!
Jouw woorden reiken veel verder dan je denkt.....

Dikke knuffel! Voor jou en een ieder die dit leest xxxxxxxxxxxxxxxxxx oneindig...

Laatst bewerkt: 25/10/2020 - 12:18