Vriend

Ik sprak wel eens tegen hem een grauw en een snauw was dan zijn antwoord, zijn wilde kop met haar, ogen die je altijd aankeken en berekenden hoe snel hij voor je kon staan, een imposant lichaam afgetraind en altijd in goede conditie, die grauw en snauw heb ik opgenomen en er een beltoon van gemaakt, een voor eeuwig slapend medewerker nadat ze van de week je verder lijden wilden besparen. De foto van je kop is al tijden mijn bureaublad, jouw grootsheid heb ik met een enkeling gedeeld, die nog steeds vol vertellen over jou, jou naam zal met respect worden genoemd., een mooie herinnering aan vervlogen tijd. Mijn milder lijden maakt het inslaap moment tot een langdurig wachten het juiste moment is nog niet, het aanklooien blijft, het maakt de kans op acute problemen groter met minder kans op een overwogen besluit