De Kreta blogs verhaal 2.

Verhalen die nergens over gaan , helende verhalen, Verhalen die kabbelen als de zee op rustige dagen. Het schijnt een nieuw genre te zijn en in een behoefte te voorzien van mensen in deze angstige en hectische tijd. Ze lezen deze verhalen om tot rust te komen in plaats van overprikkeld te raken door de stortvloed aan moord mysteries, sciene fictions, detectives en trillers.

Ook de goedbedoelde zelf hulp boeken laten de zoekende lezer niet met rust, Het boek nodigt je uit om dingen anders c.q beter te doen om nog bewuster, gelukkiger, rijker te worden. Je na het lezen achterlatend met het idee dat je het nog niet goed genoeg hebt gedaan anders was je wel succesvoller of op zijn minst meer in balans geweest.

Als ik lees over het healing fiction verhaal in het blad wat je altijd aanspoort tot blijheid (jawel dat is er ook zo 1, het leven is soms gewoon Kut en blij zijn daardoor een hele opgave)bedenk ik me in een flits :dat kan ik, healing fiction verhalen schrijven.Het is een gevoel van buitengewone arrogantie dat in 1 klap te weten want wat weet ik ervan? Een dag geleden wist ik niet eens dat het genre bestond. Hoe kan er een ja opwellen uit mijn binnenste terwijl ik er niets van weet , behalve het hoofdstuk dat ik in het happy de peppey blad wat ik zojuist op het Kretenzer balkonnetje gelezen heb.

Mijn hoofdvraagmachine werkt weer op volle toeren en vraagt zich af , kunnen het ook korte verhalen zijn of juist lange een heel boek met dezelfde nietszeggende verhaallijn?

In de vakantiedagen na het het aha pippilangskous dat kan ik moment, ontvouwen zich voor mijn ogen de meest mooie healing non fiction verhalen. Ik besef dat dat weer een vermoedelijk nieuwe en andere categorie is. Verhalen die nergens over gaan maar te mooi zijn om niet opgeschreven te worden. (vroeger was dit gewoon mijn vakantie dagboek , wat een upgrade!)

Natuurlijk fluistert het duiveltje op mijn schouder , is daar nou echt behoefte aan? Zijn er nog niet genoeg verhalen in deze wereld ?

Ik besluit het stemmetje te negeren en begin:

Na dagen van rustig kabbelend zeewater waarin ze zonder moeite op haar rug kon blijven drijven bleek in de vroege ochtend de stemming van de  zee verandert.Het was al warm en zittend op haar hamam doek aanschouwde ze de zee. De golven klapten op het kiezelzand, zich daarna woest terugtrekkend en een golf van witte zacht wollige schuimvlokken achterlatend alsof de goden net hun afwas hadden gedaan. Het gebulder en de fermheid van de golven weerhield de man niet zich in de zee te wagen. Ze zag hoe hij als een volleerd dolfijn meedeinde in de golven. Ze stond op en probeerde te balanceren op de harde te warme stenen. Voorzichtig liep ze richting zee en  opgelucht liet ze zich in het koele zeewater  vallen.

Liefs Brigitte