De Kreta blogs verhaal 3 Erg hé..

Alle voornamelijk wat oudere nog blanke stelletjes hadden zich verzameld rondom 2 aan elkaar geschoven tafeltjes om te luisteren naar  het welkomstverhaal van de doorgewinterde beter gezegd doorgezomerde  hostess.

Ze zou ons inwijden in alle niet te vergeten te doen activiteiten op Kreta ons te wijzen op de natuurjuweeltjes en te waarschuwen voor het te vermijden gedeelte. Niet dat ik van plan was om maar iets toeristisch te gaan doen ik waande me al gelukkig met het vooruitzicht van 7 dagen mooi weer , zee zwembad en lekker eten op een steenworp afstand.

Maar zo ń bijeenkomst is altijd goed om te zien wat voor medereizigers vlees je in de kuip hebt.De mierzoete limonade met koekjes werd door de gastvrije gastheer geserveerd. Op Kreta word de voorkeur voor zoet openlijk beleefd en gedeeld met gasten, ik geloof niet dat iemand zich aan een koolhydraatarm dieet waagt, Wat een verademing.We luisterden rustig naar het verhaal over Taverna ś waar je goed vis kunt eten, musea die te bezoeken zijn en grote en kleine kloven waar je doorheen kunt lopen.Ze heeft het nog even over allerlei gekleurde vlaggen maar daarover meer in een volgend Kreta blog. Iedereen bleef zwijgen en waarschijnlijk was ik niet de enige die geen vakantiegevoel kreeg bij het idee om met 30 graden en meer door een kloof te slenteren. 

Voor de busschemaś en wandelroutes was dan weer wel belangstelling.Na het uitgebreid verhaal werd iedereen een fijne vakantie gewenst.Iedereen bleef letterlijk en figuurlijk plakken en de gesprekken kwamen op gang.Het begon met het verhaal hoe goed en uitgebreid het ontbijt ter plekke is want voor 8 euro word de hele tafel vol gezet. Ik heb mijn kritische geest helaas niet thuis gelaten en bedenk me dat er dan niet veel verdient kan worden aan deze overvloed.Het is namelijk zoveel dat je niet hoeft te lunchen.Ik hoor het zwijgend aan. 

Dan opeens neemt het gesprek wel een heel nare wending. Erg hé zegt de mevrouw naast me , dat ze gevonden is   . Ik heb geen idee over wie ze het heeft maar ineens komen er allemaal voorbeelden van mensen die verdwenen zijn tijdens wandelingen en autoritjes. Die van bergen afgetuimeld zijn en verongelukt zijn.De doorgezomerde hostess doet ook nog een duit in het zakje door te vertellen dat er iemand pas na 2 jaar na haar verdwijning gevonden is. Dood maar wel gevonden !Erg hé zucht de mevrouw nogmaals ik knik ja en bedenk dat mijn solo wandelingen nog moeten beginnen en ik nog geen flauw idee heb van wat mijn lichaam in deze aankan.

Wandelen hier is toch echt iets anders dan de boswandelingetjes die ik af en toe thuis doe. Maar goed ik wil het ondervinden.Ik drink de laatste slok van mijn oranje limonade op en pak een koekje.Ik ben blij als er meer mensen besluiten de gezelligheid te verlaten.

Een bang gemaakt vuurpaard telt voor 2 , dus  de volgende dag na een verfrissende zwempartij  begin ik goed voorbereid aan mijn 1 e wandeling , het is een wandeling van 11/2 a 2 uur. De langere rondwandeling laat ik nog maar even voor wat het is.In mijn vol opgeladen telefoon zit voor het eerst van mijn leven het telefoonnummer van de hostess want je weet maar nooit.In mijn lichtgewicht rugzak 1 1/2 liter water en een reepje.Onderweg zal ik vast een taverna tegen komen bedenk ik en ik verheug me al op een ijskoude frappé en wat huisgemaakte zoetigheid.

Opgewekt ga ik op pad, het startpunt is wel even lopen maar goed vindbaar. Het volgend deel van de aanwijzingen weet ik goed op te volgen.Links rechts , onverhard, verhard ,t splitsing. Ik loop vrolijk en als een blij ei door de olijfboomgaarden en geniet van de prachtige uitzichten , bloemen, geuren, geluiden en de zon. Maar dan, omdat ik me ondergedompeld heb in tijdsloosheid in mijn hand lopen met mijn telefoon om te kijken of er al 15 minuten verstreken zijn is niet aan mij besteed ,gaat het mis. Ik mis de t splitsing waar een vijgenboom had moeten staan.De vijgenbomen alhier kun je niet over het hoofd zien tussen de olijfbomen en de kabouterplukdruivenboompjes bovendien ruik je de zoete bedwelmende vijgengeur al van een afstand. Het onderscheid zich van alle andere zinnenprikkelende geuren. Maar helaas ik zie en ruik niets, geen vijgenboom te bekennen.

Ik loop terug maar zie nog steeds geen vijgenboom en besluit in al mijn eigenwijzigheid dan maar mijn eigen pad te volgen.Dat doe ik wel vaker en dat gaat meestal goed.Ondertussen is de 1 e halve liter Nero (water )op en begin ik aan de 2 e. Het zweten gaat hier beter dan in de sauna en het lijkt dat wat er ingaat er direct weer uitkomt,Ik ploeter de berg op in mijn achterhoofd hoor ik de doorgezomerde hostess  geruststellend zeggen als je iets meer dan een km landinwaarts gaat dan vind je het authentieke Griekenland. Ik ben voor mijn gevoel al veel verder dan die ene km dus het zal wel goed komen met die kafinon , taverna of iets dergelijks.Herinneringen aan een authentiek Griekenland genoeg in mijn geheugen. Maar dit authentiek blijkt nog authentieker want waar ik ook kijk er is helemaal niets.

Zo raken mensen hier verloren bedenk ik me opeens. maar gelukkig heb ik goed geluisterd naar de hostess , binnen 1 km van de zee gebeurt het  hier allemaal. Ik sta inmiddels op de top van de berg en zie de oneindig blauwe zee.Ik weet wat ik moet doen. De berg af gaat stukken makkelijker dan de berg op. Bij terugkomst zie ik buurvrouw op haar zonbedje liggen. Ze ligt vast uit te buiken van het overdadig ontbijt. Ze is onwetend van het  verhaal wat aan haar neus ontglipt is als ik niet op de welkomstbijeenkomst was geweest. In gedachten hoor ik haar mijn vermissingsverhaal al vertellen aan de volgende vakantie gasten.

Erg hé.

Liefs Brigitte