De Kreta blogs verhaal 5 :Hans en Grietje

Waarschuwing dit verhaal bevat overpeinzingen over een zelfgekozen levenseinde.

Ze waren me al opgevallen tijdens het transfer naar het appartement.Een iets ouder echtpaar , hij vriendelijk lachend en zij opgewekt en opgetogen babbelend. Haar verhalen doorspekt met opmerkingen dit is toch mooi en wat fijn. Ik houd opslag van zulke mensen.Op 1 of andere manier raakten ze me, op een mooie manier straalde de liefde voor elkaar er vanaf zonder overdreven of plakkerig te zijn.

Ik vind het niet erg om alleen hier te zijn maar als het zo had kunnen zijn had ik dat ook wel gewild, Samen genieten , samen herinneringen maken , samen voor- en napret hebben.Misschien komt het ooit nog op mijn pad , misschien ook niet , tijd zal het leren. Voor als nog vind ik de echte liefdesverhalen inspirerend en op mijn verzoek blijken mensen ze graag te delen.

Het stel kom ik al snel weer tegen, Zittend aan een tafeltje aan de zee. Ik wil ook graag aan de zee eten maar er is niets meer vrij.Alleen naast het tafeltje van het stel zit een Finse mevrouw die bijna klaar is, de raki staat al op tafel en ze vind het delen van de tafel geen probleem.Al snel zijn we met zijn 4 en in gesprek wat de Nederlandse  vrouw de opmerking ontlokt geweldig toch dat we allemaal Engels spreken en met zijn allen kunnen praten. Het is inderdaad geweldig (waarom hebben we ooit besloten om allemaal verschillende talen te gaan spreken? )en gezellig en we maken de  vrijblijvende afspraak om de volgende avond weer samen te eten .Wie er om  8 uur is is goed , wie niet is ook goed. 

Als ik de volgende avond frisgewassen met een lucht van oregano zeep om me heen hangend  aangelopen kom zie ik ze al van verre zitten. Ze zwaait enthousiast als ze me ontdekt en ik zwaai even vrolijk terug.Wat fijn dat jullie er zijn zeg ik als ik bij de tafel aankom, we hebben ons nog niet eens aan elkaar voorgesteld zegt de man die zich als Hans voorstelt. We schudden handen alsof we oude bekenden zijn. De vrouw heeft een naam die op Grietje lijkt , maar voor het verhaal vind ik het wel fijn om haar Grietje te noemen.Het zijn lieve, heerlijke ,warme openhartige mensen. Dan komt ook de Finse vrouw eraan keurig gewassen en gestreken. Ze heeft een lange fietstocht gemaakt en zich gehaast om ook op tijd te zijn. Het eten is heerlijk, de wijn Retsina en het het gezelschap is goed.Het is makkelijk praten met deze mensen over van alles en nog wat. Wat wil een mens nog meer ?

Natuurlijk hebben we het over de liefde en dat het van het stel afstraalt. Ze beamen het en vertellen hoe blij ze zijn dat ze elkaar gevonden hebben en hoe blij ze nog steeds met elkaar zijn.

De Finse is pas verliefd en hoopt op ook zo ń mooie relatie en een metgezel om mooie reizen mee te maken.

Dan gaat het opeens over ouder worden en de angst voor aftakeling , ziekte , dementie en het alleen overblijven.Het is een schrikbeeld.

Het gesprek komt op Dries van Agt en hoe mooi voorbeeld hij gegeven heeft aan de wereld door samen met zijn vrouw het leven te beëindigen.Ondanks dat hij een gelovig man was zegt Grietje.Zo mooi.(Een week later kom ik er achter dat het al een gebruikswoord is geworden een van 8 tje doen)

We hebben het erover dat als je om wat voor reden dan ook vind dat je leven klaar is je dit zelf op een mooie manier zou moeten kunnen regelen zonder dat er mensen getraumatiseerd achterblijven.Zoals de indiaan die op de berg gaat zitten als hij klaar is., de oude olifant die zijn kudde verlaat als hij oud en versleten is, of de ouderlingen die toegejuicht door de jongeren van de rots afspringen omdat ze geen ballast willen zijn in de midsommernachtfilm .

Waarschijnlijk door de wijn en de gemoedelijke sfeer hijs ik de rode vlag en zeg: je kunt altijd nog samen de zee inlopen als het tijd is en de rode vlag wappert. Daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht zegt Grietje wat een mooi idee !

Liefs Brigitte