De Kreta blogs verhaal 6 De gigantische olijfboom.

Dit is een healing non -fiction verhaal waarin niets gebeurt , dus als je niet gestrest bent of weinig tijd hebt gewoon overslaan,

DE doorgezonde hostess had ons  de natuurliefhebbers er op gewezen. Redelijk in de buurt staat de oudste en dikste boom van Kreta .Het is een wondertje zo groot en dik  dat hij is en dat is dan weer zo verdacht dat er aan getwijfeld is of het maar 1 boom is,of niet stiekem meerdere maar jawel met genetisch onderzoek is bewezen dat het echt maar 1 boom is. Ik heb er nooit bij stil gestaan maar ook bij bomen is het dus mogelijk om een soort van bioptjes te nemen en deze eens goed te onderzoeken. Ik voel spontaan iets van plaatsvervangende pijn want sinds wanneer zijn verhalen uit de overlevering niet meer waarheidsgetrouw.?

Afijn vuurpaard wil wel eens een praatje met deze boom maken die heeft vast veel te vertellen (het is de  sprookjesboom niet hoor ik zeggen )en misschien houd hij ook van knuffelen ? 

Ik ga met mijn al gebruikelijke uitrusting op weg. Het is wederom een warme dag maar de paar kilometer moet te doen zijn per wandelpootje denk ik. Het is een gewone weg , wegwijs bordjes erbij er kan niets mis gaan. De weg gaat langzaam omhoog en ik laaf me aan het landschap en de rust.Onderweg kom ik bijna niemand tegen en ook hier weer 1 en al authenticiteit.De taverna waar ik rijk halzend naar uit keek is voorgoed gesloten en verder is er weer een overvloed aan niets. Ik negeer het bordje wijnproeverij hoewel ik het idee zeer aanlokkelijk vind maar ik moet en zal naar de gigantische olijfboom kan ik in ieder geval zeggen dat ik iets van het to do lijstje heb gedaan.Braaf loop ik door , onderweg kom ik zowaar een fonteintje tegen waar ik mijn hoofd totaal nat maak , doekje om de natte haartjes , wat een heerlijke verkoeling. Ik ben er bijna zie ik op het bordje..

Nu is er in Griekenland vaak een onder en een bovendorp met dezelfde naam en ik blijk aangekomen in het onderdorp. Ook hier weer geen taverna op het uitgestorven pleintje maar lang leve de moderne tijd  er staat een machine met drankjes en versnaperingen erin. Het is een beetje mal gezicht maar o zo fijn.Ik ben al weer veel te lang onderweg  en snak naar vers water.Ik besluit ook iets eetbaars te nemen. Mijn oog valt op een zak met zoute toastjes , het lijkt me beter dan de aanlokkelijke zoetig en chocolade heerlijkheden.Ik gooi  het geld in de machine en de zak valt in de schuif. Ik steek mijn hand erin en trek maar hoe ik ook probeer de zak wil en komt er niet uit. Ik schiet in de lach , voel me net een aap die iets wil hebben uit de fles dit stevig vast houd en zodoende klem zit in de fles.Onder mijn hand voel ik de toastjes kraken.. Het valt nog niet mee om de zak uit de machine te krijgen wie heeft dit bedacht ? Maar wie de kruimel niet eert heeft niets geleerd (*er ontstaat zowaar een vuurpaardiaans spreekwoord ) besluit ik en druk de  zak nog maar wat verder plat.Krak. Eindelijk is de boel zo geplet dat het er toch nog uitkomt.Op het bankje zit ik tevreden met mijn zak kruimels en water.Het is een mooi pleintje met veel bankjes , ze verwachten hier schijnbaar veel mensen maar er is hier helemaal niemand behalve ik en er gebeurt verder wederom helemaal niets.Ondertussen valt mijn oog op het bordje waar oude boom op staat. Ik blijk in het onderdorp te zitten en hij staat te pronken in het bovendorp.Ik raap mijn moed bij elkaar en vervolg het pad. Een paar  vriendelijke vrouwen zwaaien naar me en wijzen naar mijn hoofddoekje , ze zeggen iets waaruit ik opmaak dat een doekje goed is tegen de zon  ze steken hun duim op, Het maakt me niet uit hoe ik er uit zie ik heb ooit een zonnesteek gehad en dat wil ik niet meer meemaken.

Onderweg zie ik een grote Aloe Vera plant staan en ik vraag een stukje aan de plant om mijn gezicht mee in te wrijven, De plant geeft met moeite zijn sap af , naderhand hoor ik van plaatselijke bewoners dat het al 5 maanden niet geregend heeft logisch dat de plant zijn vocht niet wil delen.

Eindelijk aangekomen bij de grote olijfboom ben ik zo onder de indruk dat ik vergeet dat ik een praatje met hem wilde maken laat staan knuffelen. De aanblik zegt genoeg.niet aankomen alleen maar bewonderen is hier het devies.. Hier  zijn opeens wel  toeristen waar ze vandaan zijn gekomen geen idee ! Waar toeristen zijn is natuurlijk ook een taverna en ik geniet van een frappe en een stuk overheerlijke zoete en kleverige walnotencake terwijl ik naar een nest met piepende zwaluwkuikens kijk.De ouders hebben het maar druk met het kleine grut.

Bij de boom is ook nog een minimuseum maar aangezien alles  in het Grieks beschreven staat blijft het voor mij bij mooie foto ś kijken.De boom heeft ook diverse kunstenaars geïnspireerd tot het maken van mooie kunstwerken. Bijzonder om te zien hoe verschillend dit steeds weer uitpakt.

Terug lopen dan maar weer, onderweg kom ik nog een kapelletje tegen 1 die niet dicht is , vroeger kon je in bijna alle kapelletjes  en stak ik heel wat kaarsjes af met mijn mamsie maar heden ten dage niet meer.Ik steek een kaarsje aan voor mijn overleden tweede pappa en 1 voor mijn mamsie. Het kaarsje voor mijn moeder dooft meteen alsof ze wil zeggen denk niet aan mij maar ga door met leven kind. Ik probeer nog een wierrookje aan te steken , het kooltje begint echter direct in mijn hand te knetteren ik laat het uit mijn handen vallen< gelukkig op de tafel. Mijn vingertoppen zijn verbrand. 

Weer buiten bedenk ik dat het gelukkig goed afgelopen is ik had bijna een kapelletje in de hens gezet. Logisch dat de meeste op slot zitten .Mijn vingertoppen doen zeer en ik ben op zoek naar de aloe vera, maar  de planten zijn in geen heinde of verre  meer te zien.Het lijkt wel alsof ik daar straks een totaal andere route  heb gelopen. Wel kom ik een lavendelbloemetje tegen die ik tot op de laatste druppel uitknijp , ik voel de pijn wegtrekken. wat is natuur toch geweldig. Opgelucht loop ik door ik heb nog een lange weg te gaan.

Dan opeens stopt er een autootje en vraagt een vrouw of ik een lift naar de hoofdweg wil. Ja graag hoor ik mezelf zeggen.Het is een wonder.

Liefs Brigitte