DE Kreta blogs verhaal 7 : Happy stones.

Op 1 of andere manier bezit ik een bijzondere maar selectieve opmerkzaamheid. Die eigenschap ontlokte ooit iemand de uitspraak :jij bent niet goed in zoeken maar in vinden. Ik vind dan ook van alles wat ik of een ander nodig denk te hebben. Vraag me echter niet wat voor kleding mijn collega die dag droeg want ik heb geen idee.

De eerste de beste dag op Kreta was het weer raak, ik vond in een grote plantenpot een happy stone. Ik herken deze stenen hoewel altijd anders al van verre en geroutineerd draaide ik hem om en jawel hoor 1 die bij de facebook pagina kei tof hoorde. Ik heb er in mijn leven al diverse mogen vinden de een nog mooier dan de andere, ik ben een bofferd en vind het geweldig dat mensen zoveel moeite doen om iets leuks op een steen te prutsen om een ander blij te maken. Ik melde de steen dan ook meteen aan. Makertje blij.

Het was voor mij wel duidelijk dat ik de blijde steen weer zou achterlaten op Kreta.Iemand had de moeite gedaan om hem van Nederland naar Kreta te smokkelen het zou zonde zijn om hem weer mee terug te brengen naar het regenachtige Nederland. Ik stopte de steen dan ook in mijn lichtgewicht rugzakje en nam hem mee op zoek naar een leuke plek waar iemand anders hem zou kunnen vinden.

Om 1 of andere reden kwam hij niet weg bij mij, Ondertussen had ik al spelend met de kiezels een 2 e steen gekregen van de zee. 1 met een gat erin. De steen met het gat hing ik aan mijn ketting want een cadeau  uit de zee kan ik natuurlijk niet weigeren.Later zei mijn Yurt vriendin dat het een heksensteen is.  Ook de zee heeft mijn vermoedelijk ware aard ontdekt.Het was een kwestie van tijd voordat ik ontmaskerd zou worden.

Heel veel spannende happy stone wegleg plekken kwam ik niet tegen maar de  2 na laatste dag bedacht ik dat ik de steen dan maar met de bus naar het plaatsje verderop moest gaan brengen. Daar was een prachtige kerk en dat was in mijn ogen een zeer mooie vindplaats voor de steen. Daar aangekomen bleek de steen weg te zijn. Ik snapte er niets van en pakte mijn hele tas uit op het bankje voor de kerk maar de steen was spoorloos maar opeens kwam er een beeld van het moment dat hij uit mijn tas rolde terwijl ik een foto aan het maken was van een wel zeer kleurrijke school Ik wist nog dat ik dacht eerst de foto  maken en dan de steen oprapen. Ik begon aan mezelf te twijfelen in mijn idee had ik de steen toch  teruggestopt in mijn rugzak.Maar hij was er toch echt niet meer. Ik legde me erbij neer het was veel te warm om me druk te maken ,de steen had zichzelf dus weggelegd, had mijn tussenkomst helemaal niet nodig gehad.Misschien was hij al wel gevonden.

Ik bracht een paar uur door in het buurplaatsje en liet me verlijden door een ouder echtpaar om bij hen te komen eten in hun volledig lege taverna. De vrouw wuifde uitbundig en haalde me vriendelijk binnen op haar veel te grote  terras Ik had eigenlijk nog geen honger  ,ze tekende vissen op tafel waarop ik ochi (nee )zei maar met handen en voetenwerk wist de vrouw de tafel vol te zetten met dingen die ik als moeilijke eter wel lust en iat ik voor het eerst in mijn leven Feta die wel lekker smaakte . Ik durfde namelijk na het afwijzen van vis en vlees niet te vertellen dat ik ook geen kaas lust. De oude man stak geregeld  vragend zijn duim op  terwijl ik zei dat het eten Kala (goed )was .Ik deed lang over het eten de eigenaren keken het eten bijna uit mijn mond terwijl de vrouw vertelde dat ze bijna geen omzet meer hadden omdat de hotels allemaal  all inclusief met eten en drinken waren geworden. Toen ik uiteindelijk de rekening kreeg schrok ik me een hoedje hier kon ik bij het andere restaurant meer dan 2 keer van eten met royaal wijn , raki etc. Het geen klanten hebben had dus misschien ook een andere oorzaak.Desondanks was het een bijzondere middag en ik gunde het de vriendelijke  tandeloze oude man ook wel weer dat hij een meevallertje had.

Door het voorval moest er echter in de avond weer getankt worden in de kluis op het appartement en tot mijn verbazing rolt de happy stone eruit. Ik had me dus niet vergist dat ik de steen voor de school terug had opgeraapt , maar waarom wist ik niet meer dat ik hem in de kluis heb gelegd en waarom ? Ik hoop dat het de hitte is geweest en niet de eerste tekens van een vroege dementie. Afijn de steen was er dus nog steeds. De tijd begon te dringen dus op mijn volgende wandeltocht keek ik met vinders ogen naar een plek waar ik de happy stone kon achterlaten  en ja dan komt zo ń mooie vind eigenschap toch weer goed uit.

Ik ben benieuwd of hij inmiddels al gevonden is en waar hij naar toe is meegenomen.

Liefs Brigitte