De laatste loodjes,

We moeten zelf het licht maar uit doen zegt de leerling. Om half 11 besluiten we dat we genoeg gefeest hebben . Buurvrouw heeft haar oxie gescoord , buurman is blij met zijn inslapertje en ik heb het zo druk met mijn nieuwe verkering LARS  dat ik niet het idee heb dat ik deze laatste nacht nog een oog ga dichtdoen.Ik klim  steeds weer uit bed bezoek de wc en kruip er weer in. Het erin kruipen gaat steeds moeilijker ben ik gekrompen of is er iets aan het bed verandert?Ik ben toch de afgelopen tijd als een jonge hinde in en uit bed gesprongen?Het wordt steeds pijnlijker en het duurt achteraf bezien erg lang voordat ik begrijp dat de onhandige leerling vergeten is na het bedden verschonen het bed omlaag te zetten. Ik heb hoofdpijn , buikpijn van de zwelling , mijn hernieuwde infuus insteekplaats in  de ellende boog doet zeer , en ik heb het idee een totaal ruptuur te hebben zonder hiervoor een bevalling te hebben doorgemaakt  en dus ook niet gelukzalig verdoofd te zijn door het cadeau de baby te hebben mogen ontvangen.Ik wil NU ,het is inmiddels weer 4 uur ,een pijnstiller. Ik loop de gang in en vraag de nieuwe zuster om een naproxen . Tot mijn verbazing zegt ze :ik weet niet of u die mag hebben. Wat zeg jij nou ?denk ik en beheers me om haar niet uit te foeteren , ik vraag niet om een oxie  maar om een naproxen! Ik lig helemaal in de kreukels en wil ze nou echt dat ik het met 2 paracetamolletjes moet gaan doen?Deze laatste nacht , deze laatste loodjes? Gelukkig heeft er iemand toestemming gegeven en krijg ik de naproxen.De buurtjes hebben ook een onrustige nacht en buurvrouw heb ik geregeld naar het toilet zien gaan en zien zitten op het randje van haar bed ze ,grijpt  haar kans om nog een oxie te scoren.Zo zitten we met zijn 3 en om half 5 rechtop in bed. We zeggen goedemorgen tegen elkaar en besluiten toch nog even te gaan slapen.Het lijkt alsof peanuts het gehoord heeft, ik val in slaap om 2 uur later wakker te worden voor de laatste controles voor het mogelijk ontslag. Ze zijn goed ! Tevreden val ik terug in slaap. Ondanks dat het zaterdag is moeten we er weer om 8 uur uit bed. Buurman laat zich op bed wassen en buurvrouw en ik overleggen over wie wanneer van de douche gebruik kan maken. Buurvrouw gaat douchen en ondertussen ruim ik optimistisch mijn spullen al zo ver het kan op . Nog voordat buurvrouw terug is uit de badkamer spuit de leerling buurman eens lekker in met een deootje,.Hij heeft al die dagen niet gedoucht  hij denkt iets goeds te doen maar beseft niet dat deze actie bij buurvrouw een zeer heftige benauwdheidsaanval uit lokt.Buurvrouw heeft naast haar ingeklapte long COPD en het woest aantrekkelijke geurtje van buurman lokt direct bij haar een mega benauwdheidsaanval uit. De kans dat ze vandaag naar huis mag is in 1 klap verkeken, al strompelend  weet ze het bed te bereiken. In de nabespreking , want buurman voelt zich schuldig, stellen we vast dat het handig zou zijn als er naast de rode bordjes met ERAS er op ,er ook gele bordjes zouden moeten zijn waar COPD op staat die boven het bed gehangen kunnen worden. Zodat duidelijk is dat een  spuitje met een deodorant of een snufje parfum een heel pijnlijk en duur extra ziekenhuis opnamedagje kunnen betekenen. Dan moeten de verzorgenden wel weten wat dat betekend, komt hij nog 1 keer gevat uit de hoek.Ik bedenk dat ik daar nog wel een leuk pictootje voor weet: een fles parfum en deo met een groot kruis er door heen.En die kunnen we dan beter op de kamerdeur hangen.

Het duurt lang voordat de onbekende dokter  komt en ik ga nog even op afscheidstournee bij de nieuwe bekenden. Maar dan is het zover de onbekende dokter is tevreden en ik mag naar huis. Hij vraagt of alles duidelijk is want het herstel moet thuis pas beginnen ik mag het niet onderschatten. Hij zal voor de feces incontinentie een doorverwijzing sturen naar de  bekkenbodem therapeut want op mijn leeftijd moet daar nog verbetering  in kunnen komen (als ik mijn best doe natuurlijk )Ik vraag of er ook nog inco materiaal is om de tijd tot dinsdag als mijn pretpakket binnenkomt te overbruggen. Dat is geen probleem zegt hij pak maar wat zegt hij tegen de leerling. Ik wens u een spoedig herstel. dank u wel. Hij gaat weg en de leerlinge komt terug met een pak kleine inleggers. Ik kijk mijn ogen uit  ! NEE die waren er toch niet en had ik van thuis mee moeten nemen.Opeens maakt het me allemaal niet meer uit , ik heb het ziekenhuis overleefd en ik mag naar  HUIS. 

Ik mag aan mijn nieuwe ik gaan wennen.

Liefs Brigitte