Een onverwachte levering..

Na een heerlijke nacht waarin ik niet geplaagd werd door peanuts en consorten stond ik op op dezelfde manier als ik naar bed was gegaan. Het litteken van de stoma sluiting deed zo'n zeer dat ik niets anders kon dan voorovergebogen als een oud vrouwtje naar beneden strompelen. Het heeft me een aardig inzicht gegeven hoe ik  vermoedelijk loop als ik 80 ben.Maar voorlopig wil ik nog als een jonge hinde door het leven. Volgens de artsen ben ik jong en gezond dus daar ga ik voor .Desondanks was ik in goede stemming. Ik startte op mijn gemakje op en besefte  wat een heerlijkheid het is  om weer alles te kunnen eten en drinken.Na het clusteren ,in een uurtje was het zowaar gedaan besloot ik op mijn gemakje te douchen.Zalig.Toen ik de douche uitkwam zag ik echter de nieuwe uitdaging. Ik ontdekte de oorzaak van de pijn aan mijn litteken, de wond was aan het lekken, er lagen al plasjes in mijn bed die ik in mijn gelukzaligheid niet had gezien en binnen no time had ik een plek in mijn jurk. Op het lijstje van acute dingen waarvoor je het ziekenhuis moet bellen staan veel nare dingen maar niet het verliezen van wondvocht.Ik probeer de huisarts , het is net voor 11 uur en het mag nog net.Maar nee deze verwijst me toch echt terug naar het ziekenhuis en ook de door mij gevraagde pijnstilling en maagbescherming wil ze niet voorschrijven, ik heb nog diclofenac in de kast liggen voor mijn stoma verstopping maar zonder maagbescherming is die niet te doen weet ik van de vorige keer.Als je overleg hebt gehad met het ziekenhuis en weet wat je mag hebben dan kun je terugbellen en dan kunnen wij het voorschrijven zegt de  assistente vriendelijk.

De coloncare verpleegkundige dan maar weer lastig vallen.We nemen de symptomen door en of ik een fotootje wil sturen. Ja ze ziet het ook maar ik moet het maar even aankijken omdat het vocht toch al loopt , als het niet beter wordt dan moet de chirurg een handje gaan helpen. Oke ,maar kan ik dan ondertussen wat krijgen voor de pijn mail ik terug. Maar NEE als dat nodig is schrijft ze gealarmeerd  moet ik morgen om half 4 maar bij de chirurg komen .Er wordt direct een afspraak ingepland. Ondertussen schuifel ik nog steeds als een oud vrouwtje van 80 en vraag me af hoe ik de nacht op paracetamol door moet komen. De huisartspraktijk terugbellen heeft ook geen zin en de gedoodverfde spreuk u hoeft geen pijn te hebben blijkt helaas ook nu weer niet waar.

Tot opeens er een mailtje van de apotheek verschijnt, uw medicatie ligt klaar. Huh ?Het is al een keer eerder gebeurd dat ik een mailtje kreeg terwijl ik niks besteld had en er wel iets klaar lag. Dus ik bel mijn moeder. Mam ,ik weet niet wat er voor me klaar ligt , maar zou je het op willen halen. Mam en vriendlief sprinten in de auto(waarvoor veel dank) en dan krijg ik telefoon. Ik hoor mam zeggen er ligt hier niets voor je klaar  er zijn geen incoś voor je geleverd. Die waren inmiddels thuisbezorgd maar dat kon mam dan weer niet weten. Ligt er verder niets dan  vraag ik , ja er zijn wel maagbeschermers maar die moet je  zelf betalen.Ik sta nu buiten zegt ze. Ga maar terug naar binnen . betaal ze  en neem ze aub mee.Kanker hebben is financieel zo wie zo al een infuus waarvan de loop verkeerd omgaat maar in deze is het me het geld waard.Geen idee hoe  en door wie deze bestelling alsnog goedgekeurd is  , maar ik ben er blij mee.

In de avond neem ik de pijnkiller maagbeschermer cocktail en slaap heerlijk. Ik hoef er maar 2 keer uit en red gewoon de wc en word  vervolgens wakker om 8;30! Ik voel me een heerlijke tevreden luiwammes. De wond is doorgegaan met lozen en de ergste spanning is eraf.De date met de onbekende chirurg gaat van de baan, ik voel me een stuk beter en vraag me af als alles zo goed blijft gaan, waar moet ik dan nog over bloggen ?

Liefs Brigitte