Grof geschud.

Fijn besnaarder ben ik er niet op geworden sinds ik aan den lijve met kanker ben geconfronteerd, ik flap er soms dingen uit waarvan ik vroeger vond dat ik dat echt niet kon maken.Tegenwoordig heb ik er hoegenaamd schijt aan.

Kanker verandert je.

Zo ook is er het hernieuwde besef dat je NU moet genieten. Het kan zo afgelopen zijn , dit wereldse gebeuren.

in dat kader gingen mijn entertainer kind en ik maar weer eens op stap, hij had een leuke seventies party gezien in Belgie. Geen idee wat ons te wachten stond , maar  we laten ons verrassen. We gingen op tijd want dan zouden we nog een hapje kunnen eten in het buitenland. Bij de boerenschuur waar de happening zou gaan plaatsvinden aangekomen is de parkeerplek best wel leeg. We zijn echter wat aan de vroege kant dus misschien valt het mee.Ik heb al het beeld dat entertainer en ik samen op de lege dansvloer disco duck staan te dansen , een enkele toeschouwer als een muurbloempje aan de muur geplakt met verschrikte ogen toekijkend naar de fratsen die wij uithalen.We lopen de aangrenzende taverne in en vragen de menukaart. Helaas staan er  3 vegetarische gerechten op die allen meer dan 30 euro kosten.Ook de entertainer vind dit te veel . We bedanken voor de eer en vragen nog even of het feestje vanavond nog doorgaat. Maar helaas nee dat staat voor een week later gepland.

Tijd voor plan B. terug naar Antwerpen. We vinden nog een mogelijk leuke stand up comedy voorstelling . Er is ook nog tijd om de maag te vullen en zo slenteren we door Antwerpen op zoek naar iets lekkers. Dat blijkt nog niet zo makkelijk onze smaken lopen mijnlen ver uit een en uiteindelijk komen we bij frituur Max terecht , dit was het lievelings frituurkot van mijn mamsie. Ze hebben daar ,op het verdiep, een simpele ruimte met wat tafeltjes en stoelen en je hebt dan van bovenaf een prachtig uitzicht op alle mensen die beneden rond lopen. Terrasje 2.0 ! . We doen onze bestelling een lekkere buil friet met koude saus (tartaar) en voor de gezondheid neem ik er ook nog een vegetarische bikkyburger bij. Mijn maag heeft weer eens meer honger dan mijn darmen blijken aan te kunnen maar daarover later.. Dat mijn praatgrage chirurg me verteld had dat ik nu een Prikkelbaar Darm Syndroom heb overgehouden aan de operaties was ik even vergeten.Ik vond het Lar syndroom als kado al genoeg, maar gek is het natuurlijk niet dat je een PDS overhoud nadat ze op meerdere plaatsen hebben zitten snijden en hakken in je darmen. Die darm ligt compleet in een trauma.Het is een zoektocht wat hij verdraagt. (dat was bij Herman en Henk (de stoma) makkelijk die deden het eigenlijk buiten de deur alleen maar goed op groente kroketten met brood)

Na het eten gaan we op weg naar het theatertje. Bij de kassa wordt er gevraagd naar welke voorstelling we willen. Zijn er meer dan vraagt de entertainer verbaasd. Naast het stand up gebeuren blijkt er ook nog een voorstelling van Grof Geschud te zijn.Grof geschud wat is dat dan ? De mamma van een gezinnetje wat ergens op staat te wachten (geen idee waarop : Op Godot? maar dat is weer een ander theaterstuk ) mengt zich in het gesprek. Ze is verbaasd dat wij Grof Geschud niet kennen want dat is toch echt de best new thing in het theatergebeuren dit is na Lijmen hun 2 e voorstelling en heet Broeden en het is geweldig!Ik krijg direct het gevoel weer ergens onder een steen te hebben liggen slapen maar dat gevoel heb ik over het afgelopen jaar zo wie zo er is me zoveel ontgaan.. Tijd om het in te halen dus. We besluiten voor Grof geschud te gaan , wat hip en happening is daar moeten we bij zijn.Stand up comedians zijn we zelf al.

We hebben een mooi plek achteraan maar toch met mooi zicht op het podium en verbazen ons als het doek opengaat. Het uitzicht is op een groot nest en de 2 acteurs zijn uitgedost als vogel.  1 zit op het nest .O ja Broeden, zo heet de voorstelling. De voorstelling is inderdaad plezant te noemen, de mix tussen de Vlaamse speler en de Hollandse speelster is fantastisch en wij als Nederbelgen kunnen ons in beider humor verplaatsen. Als ik stuk ga (zo heet dat tegenwoordig  schijnbaar) om een oorlogsgrapje blijft het verder verdacht stil in de zaal. Het is echt grof geschud wat hier uitgebalkt wordt.

Ze spelen en zingen ook mooie liederen en er vallen op het juiste moment fijne kwetsbare stiltes.Ik houd van goed gekozen stiltes.Maar dan begint het ; mijn darmen starten met  rommelen en niet een beetje ook.Zo erg heb ik het nog nooit gehad. Het is alsof het gootsteenputje weer doorloopt nadat het verschrikkelijk verstopt heeft gezeten.De entertainer kijkt me aan,nog eens en nog eens. Geen kans laat mijn darm onbenut om me te vertellen dat hij het toch niet eens is met de patat maaltijd.De mensen voor ons kijken onverstoorbaar door naar de voorstelling, Het kan niet zijn dat ze het gepruttel niet horen.Als we in Nederland waren geweest dan had vast iemand zich al omgedraaid om te zeggen :kan jij effe ophouden met dat lawaai.!Dan had ik vast gezegd nee dat kan ik niet Ik heb PMD en wees maar blij dat mijn Lar syndroom niet opspeelt dan heb je pas Grof Geschud.

Zoals gezegd ;ik ben niet meer zo fijn besnaard tegenwoordig.

Liefs Brigitte