Hop Hop Hop

Vandaag is weer een dag waarvan ik denk: het kan alle kanten opgaan.Waar ik dat normaal wel leuk vind want je weet maar nooit wat en wie je tegenkomt op zo ń dag ben ik er nu al een een paar dagen onrustig en opstandig van.Het heeft iets te maken met de teugels niet in eigen handen hebben en als er iets is waar vuurpaardje niet tegen kan is het wel dat. Het vuurpaardje is graag autonoom , eigenwijs , en bepaald zelf wel welke richting ze op huppelt, draaft of galoppeert en wanneer ze stilstaat.

Als vuurpaard zelf de richting mag bepalen gaat ze er helemaal voor , je kunt geen trouwer werkpaard hebben al zeg ik het zelf. Precies daar gaat het sinds de kankerdiagnose finaal mis. WERK

Nee ik heb van mijn hobby niet mijn werk gemaakt maar sinds ik met en voor mensen met een beperking werk komt het er wel heel dicht bij ,dat hobby gevoel. Ik word er blij van en werk met plezier. De respectievelijk, bewoners, gasten, cliënten en loge ś worden gelukkig ook blij van mij.Mijn voormalig unitmanager zei ooit :jij bent zo fucking eerlijk en echt ,daar houden deze mensen van. Op dat moment werkte ik als kok op een woonvoorziening met voornamelijk jongeren met een Licht Verstandelijke Beperking, had nog geen hoegenaamd goedgekeurde agogische opleiding gevolgd maar volgens een collega was de match tussen de bewoners en mij een gouden. Ondanks de complimenten vond ik het retespannend om daar weg te gaan en de opleiding te gaan doen . Stel je voor dat ik alleen met deze bewoners een klik zou hebben? Niets bleek minder waar want ik beschikte schijnbaar over een verborgen talent waarvan ik op dat moment de omvang nog niet zag.

Tijdens mijn vrijwilligerswerk bij SET reizen (reizen voor mensen met een beperking ) en gedurende mijn hele daaropvolgende opleidingsplekken kwam ik erachter dat ik dus gewoon een makkelijke aansluiting heb met mensen met een verstandelijke beperking , daar ben ik dankbaar voor en het maakt mijn werk zinvol.Die makkelijke aansluiting met gewone mensen vind ik geregeld ver te zoeken,ik heb vaak het idee dat ik een ander parcours loop waarin andere dingen dan status , geld en macht een rol spelen.Laat mij maar lekker kliederen , lachen en de boel op stelten zetten op een woning en zoals trouwe lezers weten ,ik wil best wel praten over een broodje poep, succes verzekerd bij mensen met een ontwikkelingsniveau van een kleuter. Aanhaken en meedeinen noemde een andere collega het ooit. Ik heb veel van haar geleerd.

Ik was dan ook lekker aangehaakt , vlieg met me mee naar de regenboog rainbow, ik hou alleen van jou ,  en ik zweef ZWEEF toen de arts na mijn darmonderzoek keihard op de rem ging staan. Direct stoppen met werken je moet je energie sparen voor de operatie was het devies. Ik was in korte tijd kiloś afgevallen en stond hijgend aan de bovenkant van de trap als ik baby D de trappen had opgehesen naar zijn slaapkamer maar dat werken niet meer mocht overviel me, Ik had het idee dat er een reusachtig blok beton op mijn pad werd gezet,tegensputteren was er niet bij. 

Braaf  deed ik wat er van me verwacht werd ik neuzelde in mijn hangmat de weken door tot de eerste operatie en daarna deed de praatgrage chirurg zijn ding. Hij begreep dat mevrouw door wilde en zette er vaart achter , binnen  6 weken 2 operaties en go! Hop , Hop , Hop paardje in galop !Opgelucht was ik dan ook dat ik werkklaar werd verklaard door desbetreffende lieverd.Natuurlijk moest ik niet direct met zware intensieve zorg gaan beginnen maar ik mocht weer. Ik stond te trappelen om terug naar de bak te gaan. Helaas had mijn case manager daar andere ideeen bij, rustig opbouwen was het devies.Nu kwam daar ook het slechte nieuws voor mijn moeder bij (longkanker ) dus ondanks mijn ongeduld was een pas op de plaats nog ergens goed voor. Ik gebruikte mijn re-integratie periode om de zinnen te verzetten , uit te rusten immers van breien en babbelen word ik niet moe, en koesterde me in de liefde van de cliënten.De cliënten verklaarden me al veel sneller beter , met u is niets aan de hand zei er 1,dan de stichting dat deed .Maar oke ik begrijp ik moest bewijzen dat er echt niets met me aan de hand is. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar ik ben goed herstellend , peanuts (mijn mini endeldarmpje ) houd zich op het werk tot nu toe ontzettend rustig, (dat is het ik kan niet poepen bij een ander effect zei houtpaard toen ik het vertelde , ook tegen mensen zonder verstandelijke beperking praat ik tegenwoordig graag en vaak over poep !) De enorme ladingen chippies en borrelnootjes die ik uit spanning onvrede, verdriet en ellende heb weg gesnaaid de afgelopen manden zorgden ervoor dat  de verloren kiloś er ook weer bij zitten en het lijkt alsof ik een borstvergroting heb gehad, kortom ik zie er weer goed uit : ik ben klaar voor het parcours.

7 april ben ik beter gemeld (voor 5 uur ) en de vlag ging uit. Ik mocht reageren op diensten. Natuurlijk ben ik op zoek naar de krentjes in de pap en al snel had ik die gevonden. Een prima dienst gedraaid op een heel leuk plek , lieve mensen, leuke collegaś diversiteit , alle niveaus, verpleegtechnische handelingen, zorg kortom het totaal pakket. Een plek waar ik me niet gauw ga vervelen en dat heb ik echt nodig. Ja ze willen me graag hebben en ik wil daar graag zijn. Win -win situatie schrijft mijn collega die mij een periode opdracht wil geven (langere tijd op deze locatie flexen)naar het felxburo Bij de vlag hang ik een wimpel die vrolijk staat te wapperen. Dit blijkt al snel misschien te voorbarig. 25 april heb ik een gesprek over het aflopen van Brigitteś contract (per 15 juni ) schrijft mijn nieuwe casemaneger terug, ik zal daar in meenemen dat jullie tevreden over haar zijn, maar kunnen jullie nog even een formulier invullen waarom jullie tevreden over haar zijn?

Omdat iemand me liet helpen bij het melkdrinken terwijl hij dat normaal niet doet bij een vreemde? Omdat een jongen blij is dat ik niet zijn begeleider ben maar zijn helper ?

De wimpel is weg gehaald, de vlag gestreken.

Inmiddels ben ik in mijn hoofd al weer zo ver , dat ik alle kanten op kan, volgende week maar eens figureren bij Iederal in Tilburg waar ik gisteren een fantastisch leuke workshop schrijf en zing je eigen lied heb gevolgd.

 

Lied:

Ik droom van nieuwe kansen

een verborgen kamer

achter een gesloten deur

blij stap ik naar binnen.

 

Ik speel het nieuwe spel

waarvoor nog geen regels zijn.

Ik mag ze zelf verzinnen

Geen winnaars , geen verliezers.

 

Er zijn veel nieuwe dingen

een ongekende overvloed

niet wetend wat te kiezen

het avontuur kan nu beginnen.

 

Ik speel het nieuwe spel 

waarvoor nog geen regels zijn

ik mag ze zelf verzinnen

geen winnaars geen verliezers

 

 

Vandaag is weer zo ń dag : tijd om de teugels zelf in handen te nemen op naar een concours Hippique.

 

Liefs Brigitte