Ik kan hem wel zoenen, maar dat mag niet.

Nooit had ik kunnen denken dat ik zo blij zou zijn met het idee weer een operatie te mogen ondergaan. Maar wat schetst mijn verbazing , ik ben in ongekende jubelstemming.

Vandaag had ik weer afspraakjes in het ziekenhuis. Met 1 van het trio stomaverpleegkundigen, de spraakzame chirurg en de oncoloog. Tenminste dat dacht ik.Zoonlief en ik werden als eerste verwacht bij de stomaverpleegkundige die vriendelijk informeerde naar het herstel van de huid na het pancaking verhaal. Het gaat weer de goede kant op kon ik haar vertellen en verder voel ik me steeds beter. Daarna kwam de spraakzame chirurg de kamer in met een leerling met de vraag of hij mee mocht kijken , ja natuurlijk  iedere leerling moet de kans krijgen om te leren ,mijn eigen leerling periode heb ik nog vers in mijn geheugen staan..De chirurg vroeg hoe het ging (goed ) en wilde me het goede nieuws vertellen over mijn bloeduitslagen. Die had ik als dossier tijger al gelezen wat hij dan weer jammer vond want hij dacht mij blij te kunnen maken.Hij vind het niets dat patienten  de uitslagen al eerder kunnen zien dan dat ze de arts te zien krijgen , want sommige mensen gaan zich van alles in hun hoofd halen omdat ze het niet begrijpen. Maar jij kan dat aan . Goed , mooi.

We kunnen de stoma gaan sluiten zegt hij , mijn hart maakt een sprongetje. Ik moet het aan je vragen , de vorige keer heb je voor mij gekozen , wil je dat ik deze operatie weer doe?Ik zeg hem ik denk dat je het antwoord wel weet maar ja graag .Ik wil dat jij mij opereert.Ja ,goed, mooi zegt hij. Kun je as vrijdag?Ja dat kan ik. Zou je eventueel ook dinsdag kunnen er is iemand die misschien afziet van zijn operatie ,dat weten we vandaag of maandag. Ja dan kan ik ook, ik heb toch niets te doen.Ik ga mijn koffer wel vast inpakken..

Hij vraagt naar mijn vorige bezoek aan de oncoloog , ik had je gevraagd om het voor mij te  doen. Klopt en ik heb het ook gedaan en heb ook nog een second opinion gevraagd en met mijn huisarts gesproken (met dank voor de tips van mijn bloglezers) en heel internet afgespeurd .Mijn besluit is geen chemo. Oke goed zegt hij , je moet zo naar de oncoloog ? Ja zeg ik , ik trek waarschijnlijk een moeilijk gezicht want hij zegt de oncoloog is toch een heel leuke man?Ik hoor mezelf in gedachten zeggen,ik vind jou veel leuker maar slik het in, voordat ik het weet heb ik een me too dingetje aan mijn broek hangen.Zoonlief zegt later het leek wel of hij hoopte dat je zou zeggen :ik vind jou leuker.

De praatzame chirurg legt uit dat mijn geen chemo keus inhoud dat ik voor de overvloedige controles die ik ga krijgen de komende 5 jaar dus bij hem blijf.Als het dan toch moet lijkt het me bij hem blijven geen straf.(overigens is iedereen in het ziekenhuis dol op deze chirurg )

Verder moet er nog even gecheckt worden of de stoma en huid eromheen er goed genoeg uitzien. De praatzame chirurg vind de zwarte stoma zak goed gestyled bij de rest van mijn kleding en ja  het ziet er verder ook goed uit. De operatie kan doorgaan.Ik moet nog wel even langs  de secretaresse, het opname plein, de narcotiseur en de verpleegkundige.

Ik beloof de praatzame chirurg mijn overgebleven stoma artikelen mee te nemen , hij is geraakt en zowaar even stil , hij zorgt dat ze in de Ukraine komen en verteld dat de situatie daar verschrikkelijk is. 

Binnen 25 minuten heb ik alle dates afgehandeld en kan ik naar de oncoloog. De oncoloog is niet verbaasd over mijn nee. Het is schijnbaar zeldzaam dat mensen hun mening nog wijzigen. Hij hoopt me niet meer terug te zien.Die hoop is wederzijds..

Liefs Brigitte