Opeens zit het LAR(S) spook naast me.

Mijn emoties schieten alle kanten uit.Binnen 3 maanden een tumor diagnose en 2 operaties achter de kiezen hebben is niet niks.Maar goed ik was in jubelstemming toen ik hoorde dat ik afscheid mag nemen van Herman en Henk(de stoma ) We zijn ondanks dat ik de jongens dankbaar ben dat ze me geholpen hebben in het herstellen van de naad toch geen echte vrienden geworden.Ik begrijp niet wat ze nodig hebben en zij niet wat ik zou willen.

Op het moment dat ik in de behandelkamer lig voor de inspectie van de stoma  ,leest zoonlief de nieuwe brochure die hem in zijn handen is geduwd. Het gaat over het Low Anterior Resectie  Syndroom LAR (S) .Een dure naam voor alle klachten die je kunt hebben na het verwijderen van de endeldarm. Een endeldarm is een essentieel onderdeel van het lichaam en verwijderen /amputeren kan niet ongestraft. De functie is het verzamelen van ontlasting , ophouden en een seintje geven als er ontlast moet worden. Dus als die endeldarm geheel weg is zoals in mijn geval kun je je voorstellen wat dit voor gevolgen kan hebben.Ik zal maar niet in details treden.

Als we in de auto zitten zegt zoonlief , ik dacht dat je na de operatie klaar was mam, maar je hebt nog een hele weg te gaan(1 jaartje of 2 bij pech ), dat is niet zomaar iets dat LAR syndroom.Ik wist dat al wel , maar tja als ik de endeldarmverwijdering niet had gedaan zou ik snel zijn dood gegaan. Dus geen keuze, dus leren leven met de gevolgen. Vooralsnog ben ik blij met de snelle hersteloperatie , want hoe korter de darmen hebben stil gelegen hoe beter het herstel.

We drinken er een alcoholvrij cocktail op , we zitten in een dome, een soort doorzichtige koepel met een lekker vuurtje.Het is 25 graden en buiten waaien de bruine , gele en rode blaadjes van de bomen. Wat kan het leven toch heerlijk zijn!Wat  fijn dat ik me fit genoeg voel om dit te kunnen doen.

In de avond zit ik op de bank en pak het LAR (S) foldertje er nog eens bij.En eerlijk gezegd word ik er wel een beetje stil van. Het klinkt als terug naar voor de operatie , waar ik heel veel tijd op de wc doorbracht , pijn ,ongemak , kortom ellende , met als voornaam voordeel: ik ben wel bevrijd van de tumor . Er zit deze keer ook een hele lijst bij van dingen die je beter niet kan eten en drinken.Het schiet door me hoofd dat ik misschien niet zo happig had moeten zijn om snel geopereerd te worden , maar eerst nog wat had moeten genieten van mijn herstellende staat van zijn waarin de dingen me weer iets makkelijker af gaan en er af en toe ook weer iets leuks met geliefde mensen mogelijk is.Maar ja ik moest weer eens zo snel als de brandweer gaan (leer ik het dan nooit ?!)Onwetend van het spook wat bij mij op de bank is gaan zitten is iedereen blij voor me en de felicitaties en succes stromen binnen.

Gelukkig brengt de stoma me s nachts weer op mijn oorspronkelijk plan. Ik word weer diverse keren wakker omdat de jongens jammeren dat er weer geleegd moet worden. Ik blijf het wonderlijk vinden hoe dat werkt maar het werkt wel.Inmiddels ben ik ook zover dat ik als een zombie naar de wc loop mijn ding doe en dan weer in slaap val. Het doet me denken aan de tijd dat ik niet meer wist dat ik een baby in de nacht in bed had gelegd om te voeden en dan in de ochtend verbaasd wakker werd omdat hij weer(nog steeds ) aan de borst lag . Afijn om 5;45 kwam er een nieuw seintje, ik draai me om en voel de uitput zo over me heen lopen, laken , onderlaken , dekbed, dekbed overtrek vies, en er spuit ook nog het een en ander over de vloer, Dus douchen maar weer en daar sta ik in de vroege ochtend (weer )te dweilen en mijn bed te verschonen.Opeens is het LAR (S) spook weer verdwenen en ben ik blij dat ik vanaf woensdag stomaloos ga zijn.Ook al is er dan misschien weer een andere niet zo leuke situatie, maar dan ga ik daar weer mee dealen.

Of het niet genoeg is,(ik verdenk Herman en Henk inmiddels er van dat ze ook van mij willen scheiden) doet Herman er vandaag nog een schepje boven op .Ik geniet van het gezelschap van mijn lieve vriendin het houtpaard !Omdat ik de komende weken weer naar mijn oranje muur ga kijken , hebben we besloten de dag samen door te brengen in een restaurant met lekkere drankjes  en hapjes. Houtpaard hoort al jaren mijn verhalen aan en staat me met raad en daad bij, en luisterde nu ook liefdevol naar mijn gezeur en verhalen over alle gekkigheid  van de afgelopen tijd. De stoma beautycase komt ook op tafel ,ik ga niet meer de deur uit zonder want je weet maar nooit, leuk om de goodies te bekijken en houtpaard weet nu ook waarom een stomazak kraakt.De mensen naast ons zullen wel gedacht hebben maar ja ik ben bezig met mijn missie Stoma emancipatie en niet te stuiten.

Het is fijn en gezellig en dan voel ik mijn huid kriebelen en warm worden. Ik verontschuldig me Ik moet echt even naar de wc. Moet je je tasje niet meenemen zegt houtpaard  nog, maar ik denk dat het wel meevalt, ik heb alle voorzorgsmaatregelen in acht genomen. De sticker geplakt , het glijmiddel in de zak gedaan en de zak een blowjob gegeven ( houtpaard en ik vonden deze uitspraak blogwaardig sorry maar zonder af en toe zwartgallige humor red ik het niet ). 2 tellen later ben ik terug voor het tasje. Herman is zonder mijn toestemming weer aan het pancaken gegaan. Een kapotte huid is wat ik nu precies niet kan gebruiken, want dan gaat de operatie niet door.Dus schoonmaken , knippen en plakken op de wc. Wat een ellende het is goed dat ik hier woensdag vanaf ben schiet door mijn hoofd. 

Liefs Brigitte