Kankeren :een eenzaam proces,

Na de workshop van mevrouw Vit en Vitaal (en nee Vit is niet per ongeluk fout geschreven maar bewust, ik vond mevrouw namelijk behoorlijk belerend)Als je nu maar goed leeft , niet rookt, niet drinkt, afwisselend eet, genoeg beweegt, goed slaapt en koop vooral een apple smart watch om al je vitale functies in de gaten te houden en laad ook wat gezondheidsapps op je telefoon (no stress ) dan overkomt je niets.Was het maar zo makkelijk en ja ik ben ondertussen zeer fijngevoelig en heb inmiddels een allergie ontwikkeld voor mensen die zelfs maar met een pinkje wijzen naar iets waardoor je schuld hebt aan je eigen ziekteproces.Ik zou niet zo ver willen gaan als Meneer Willy dat ik een bepaalde groep mensen  haat , maar het komt er wel aardig dicht bij in de buurt.Ze  zit in mijn allergie om ook maar iets populairs te noemen. Knarsetandend hield ik me in, ik bedacht nog even zal ik mijn casus(de :ik heb kanker gehad bom )erin gooien en kijken wat ze dan zegt maar ik wilde de gezonde kerstsfeer niet bederven.Emoties opkroppen en naar gezond en vitaal workshops gaan is schijnbaar het slechtste wat ik  kan doen op dit moment want de volgend ochtend werd ik ziek wakker.Nu heb ik inmiddels wel geleerd dat verzetten tegen wat het lichaam wil niet behulpzaam is dus ik nestelde me in mijn bedje, out of order. Niet storen aub. Slapen dromen , slapen, plassen , dromen poepen dromen overgeven. Nu had ik net geleerd dat je per nacht 5 x de hele gezonde slaapcyclus moet doorlopen om je lichaam tijd te geven zich te herstellen. Of dat lukt kun je zien op je apple smart watch. Schijnbaar is er bij mij in het hele kanker verwerkingsproces wat misgegaan  en logisch want zoveel gebroken nachten heb ik sinds het krijgen van mijn kinderen in een half jaar niet meer gehad , dus verstoorde slaapcyclussen en daar mocht ik nu de prijs voor betalen. In mijn dromen lag ik dus weer in het ziekenhuis en begon het hele circus weer van voren af aan.Beangstigend echt allemaal. 

Had ik toch het gevoel dat ik het allemaal redelijk positief verteerd had en het een en ander fijn van me af had kunnen bloggen , bleek dit toch volgens mijn geest niet genoeg en deze zocht de Droomuitgang. Het zette me aan het denken , had ik er dan toch meer over moeten praten ? Had ik EMDR moeten doen? in mijn dromen kwam het nu toch tevoorschijn als een soort van trauma , me moeten aansluiten bij lotgenoten ?Ik kwam tot de conclusie dat ik het al met al wel een heel eenzaam proces heb gevonden en nog, hoewel sommige mensen toch hun stinkende best hebben gedaan, je het uiteindelijk toch zelf moet dragen. Dat ik me nog nooit zo alleen , bang , klein , kwetsbaar en eenzaam heb gevoeld en ik ziels gelukkig was als iemand me eens flink knuffelde.Waar ziek zijn al niet goed voor is.

Ondertussen speelde op de achtergrond ook nog iets als het bloedprikken voor de eerste nacontrole. Het boeide mijn zieke hoofd hoofd minder dan anders en toen ik uiteindelijk zag dat alleen de CEA waarden vermeld waren , die waren tijdens de tumor al niet verhoogd en nu nog meer afgenomen kon ik me er niet zo druk maar ook niet blij om maken .Nu weet ik dat mijn praatgrage chirurg niet zo fan is van mensen die in hun dossiers snuffelen alvorens ze op bezoek komen dus misschien stond er wel een groot zwart kruis in mijn dossier met de opmerking mevrouw geen uitslagen geven op voorhand of zoiets. Ik zit tegenwoordig met de meest maffe uitgebreide complot theoriën (WAPPIE !)in mijn hoofd die vervolgens in de realiteit weer sneuvelen.

 3 Dagen gevloerd onder mijn dekbedje waren net genoeg om overeind te komen voor de afspraak met mijn praatgrage chirurg . In de nacht is er zowaar een wonder gebeurd , het weer is omgeslagen,de temperatuur is ver boven 0 en ik hoef geen ruiten meer te krabben.Jippie.Het is ook niet druk op de weg en ik ben ruim op tijd in het oncologie centrum. Praatgrage chirurg is ook al gearriveerd en nodigt me voortijds al uit in de spreekkamer voor de evaluatie. Goedemorgen U ziet er goed uit zegt hij, hij kijkt me vriendelijk doch doordringend aan .Praatgrage chirurg zoals ik hem ken.Ik had die blauwe ogen graag ergens anders ontmoet , maar dat terzijde. Hoe voelt u zich , naar omstandigheden goed vult hij zelf al in. Ik hoef alleen maar te knikken. De bloeduitslagen zijn allemaal maagdelijk.Dan vraagt hij hoe ik het hele traject ervaren heb. Ik geef aan dat ik de onderstadiering wel slikken vond.Hij snapt dat maar zegt gelijk ook dat overstadiering leidt tot veel achteraf gezien onnodige behandelingen en dat dat ook niet fijn is. Hij heeft een punt, ik prijs mezelf zo wie zo (voorlopig )gelukkig als ik kijk naar wat andere lotgenoten allemaal voor ellende moeten ondergaan.Ik besluit niet te gaan zik- zeiken over alle rare dingen die er gebeurd zijn, dat heb ik in mijn blogs immers  al genoeg gedaan.En ieder casus is anders dus .. Ook mag Catootje nog even haar littekens laten zien ,jurkje omhoog , en ja die zien er allemaal prachtig uit, mooi zacht buikje ook , ik hoop dat dat de komende jaren zo blijft zegt hij tevreden. De littekens worden met de tijd nog wat lichter. Dat is het laatste waar ik me zorgen over maak.Ze herinneren me er dagelijks aan hoeveel geluk ik heb gehad.

Verder legt hij me uit hoe de na controles de komende jaren eruit gaan zien en mag ik me melden bij de secretaresse voor de onderzoeken over 3 maanden.Longen , lever , dat is het mogelijke uitzaaingsparcours. Tja.

Fijne  feestdagen wensen we elkaar , tot volgend jaar. Van de secretaresse krijg ik een nieuw bloedonderzoek formulier mee ,weer voor de licht groene buis en ze vraagt of ik de brochure voor de leverprocedure mee wil nemen. Deze heb ik nog niet in de verzameling dus ja graag.Voelde het de afgelopen weken wat eenzaam na de laatste wondcontrole,voel ik me opeens in 1 klap niet meer zo alleen , ik wordt weer gezien door mijn ziekenhuis, ik heb ook in 2023 een date !

Liefs Brigitte

PS Straks nog maar even onder de wol  een droomcyclusje doen, je weet maar nooit waar het goed voor is.