Lekker tuinieren op het graf.

De buurvrouw van mamsie had haar volwassen zoon moeten begraven , dit is iets wat mensen beschrijven als 1 van de ergste dingen zo niet het ergste wat je als mens kunt overkomen.De buurvrouw had het er jarenlang heel erg moeilijk mee en ze ging dan ook iedere zaterdag met haar man naar het graf . Kistje achterop de fiets gevuld met tuin en schoonmaakspulletjes.Hoewel ik dat tuinieren op een graf bewonder heb ik er zelf niet veel mee ,ik heb daar nooit een geheim van gemaakt .Ik vind niets op een graf of begraafplaats. Alleen de rust die er heerst kan ik wel waarderen.

Mijn moeder was toen mijn 2 e vader(W)overleed de eerste jaren geregeld op zijn graf te vinden, het is een zeer kleine begraafplaats , het is rustig en er staan bankjes. Ze vond er troost. Er was geen sprake van veel tuinieren op het graf, want tussen de zwarte bandjes hadden we een grindbak aangelegd , die in de loop der jaren volledig overgenomen werd door de natuur.Allerlei grappige vetplantjes hadden zich verzameld in het grind. Mijn moeder deed aan thema ś dus af en toe stond er weer eens een mini kerstboom, potroos, bakje bloembolletjes of iets dergelijks op het graf. Als het nodig was reed ik met haar naar een tuincentrum om weer een zak grind te kopen en af te storten. Het is bijzonder hoeveel grind er in een graf verdwijnt.We zijn in onze familie nogal van de zwarte humor en riepen tegen elkaar dat zoveel grind W wel zwaar op de maag moest liggen.(hij overleed aan maag en darmkanker )

Na bijna 15 jaar liggen van W was de hele boel ondertussen aardig verzakt en toen we het met mamsie hadden over haar begrafenis, immers met de diagnose longkanker stadium 4 hoef je geen helderziende te zijn dat de dood er aan komt , vroegen we hoe ze het graf gehad zou willen hebben.Tot mijn verbazing zei ze: misschien moet er maar een grote marmeren plaat overheen. De begraafplaats ligt vol met van die marmeren deksels en mijn moeder had nooit onder stoelen en banken gestoken hoe lelijk ze die vond.Misschien dat ze mij wilde sparen maar toen ik vroeg Is dat echt wat je wilt bedacht mamsie zich direct, ze wilde toch het liefst dat de huisstijl voortgezet werd.

Broertje opperde dat hij zou gaan plaggen op het graf zodat we niet in 1 klap al de geliefde vetplantjes kwijt zouden raken, mamsie vond het een geweldig idee. Ook bekonkelde ze met broertje dat er 2 bessenstruikjes neergezet konden worden ,zo leuk ,voor de vogeltjes . Er staat al jaren een vogeldrinkbakje tussen het grind waar goed gebruik van wordt gemaakt dus die bessen zal ook wel smullen worden. Verder moest er natuurlijk nieuw grind komen. De zorgvuldig opgebouwde grindlaag zou na het graf delven totaal verziekt zijn.Broertje is er ook 1 van de familie: ik doe het zelf wel en haalde ook maar vast de marmeren plaat  van het graf en bracht die naar de steenhouwerij. Het schijnt dat hij daarmee ook ongeveer 75 euro bespaar heeft maar dat terzijde.Het grafwederopbouw pakket werd in mijn tuin gestald.

Kleinzoon had al aangegeven dat als het kon hij graag zou helpen met het tuinieren op het graf.Dat was voor mij een prettig idee.Ik hoefde het niet alleen te doen.

Eindelijk was het dan zover.Na een vraag of het graf al klaar was reed ik er even langs en tot mijn verbazing lagen de bandjes en grafsteen al weer netjes terug. De steen lag nu in het midden ipv aan het hoofdeind , dat krijg je met al dat doe het zelf gedoe, maar ik vond het er alleraardigst uitzien. Tijd voor het grote tuinieren dus, gelukkig bleek kleinzoon nog steeds bereid en wilde zijn vrije woensdagmiddag er wel aan opofferen.  Ik heb een Opel hondehok daar paste de hele rambam in.Nu ben ik nog niet zo sterk als vroeger(ik weet niet of dat ooit nog komt ) en kleinzoon stond met verbazing te kijken hoe ik ook de kruiwagen in mijn auto lade. Waarom dan oma ?Ik vroeg of hij de 10 kilo zakken grind kon sjouwen , maar nee dat kon hij niet , ik ook niet ,dus dan is de kruiwagen wel handig wie niet sterk is die moet slim zijn. O zei hij. Hij vermoedde dat het waarschijnlijk een grotere klus zou worden  dan hij aanvankelijk had gedacht en vroeg vervolgens :kunnen we daar ook een pauzetje houden op de begraafplaats ? Ja dat kan er staan daar bankjes zei ik. Opgelucht dook hij de kast in op zoek naar pauzehapjes die waren snel gevonden en werden ook in het Opel hondehok gegooid.

Het is een ritje van niks ,Ik zwierde mijn achterbak open we laden de kruiwagen vol ,een overbuurman( die uit dat hele grote huis )roept dat je dit soort werk moet laten doen. Ik antwoord dat doet mijn moeder ook! Vrolijk loopt kleinzoon het kerkhof op, direct valt zijn oog op het strooiveldje, oma wat is dat voor een groot graf, daar moet je wel veel in tuinieren ! Ik leg hem het concept cremeren en strooiveldje uit en hij is blij dat (over)oma een kleiner graf heeft.We beginnen met het weghalen van de engelen.We moeten de 2 struikjes planten en kleinzoon waarschuwt dat ik niet te diep moet gaan want anders ga ik misschien wel door de kist.Ik moet er niet aan denken !Hij heeft inmiddels een gieter gevonden en sleurt het ding over de halve begraafplaats om vervolgens de struikjes te verzuipen. Gelukkig is het zandgrond dat watert makkelijk en snel af. Daarna gaan we over tot het plak en knipwerk met worteldoek, er staat een flink windje en kleinzoon gaat slim op het worteldoek staan zodat het niet wegwaait.Ik kruip over het graf om de boel glad te strijken,raar idee toch. Daarna begint het groot strooigebeuren. Kleinzoon doet zijn best maar als alle kiezels liggen vind hij het toch echt tijd voor een pauzetje. De koek en zopie wordt uit de auto gehaald en we strijken als 2 volleerde bouwvakkers neer op het bankje.Waarom gaan mensen eigenlijk dood oma? Tja geef daar maar eens een goed antwoord op. Ik zeg dat mensen op een dag gewoon op zijn en dat hun lijf het dan niet meer doet. Gelukkig neemt hij genoegen met het antwoord en stopt een snoepje in zijn mond.Als mijn gemberwatertje op is zeg ik dat ik nog even verder ga met werken. Hij ziet er geen brood meer in. Oma mag ik hier een gat graven ? Het is de plek waar de overtollige aarde van het gedolven graf heeft gelegen, geen gras meer te bekennen. Ik zeg dat het goed is, hij begint als een malle te graven terwijl ik de compositie met plaggen, vetplantjes en engelen voltooi.

Ondanks dat ik niet zo ń graftuinierder ben vind ik het uiteindelijke resultaat prima, kleinzoon heeft zich ook goed vermaakt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is tuinieren op een graf en ook nog een joekel van een gat gegraven! Toch vrees ik dat ik hier niet iedere zaterdag zal komen tuinieren.

Wat mij betreft mag de natuur gewoon zijn werk doen.

Liefs Brigitte