Mamsie , ze is niet meer hier.

Een zelfgekozen dood, het heeft iets surrealistisch.Wat een geluk dat we in Nederland wonen waar we de mogelijkheid hebben om te vinden dat het lijden uitzichtloos is en niet langer iets toevoegt aan een leven.

Het mogen vragen om euthanasie is een groot voorrecht maar tegelijkertijd een verschrikking.

Mamsie was ziek ,erg ziek de longkanker heeft haar finaal gesloopt. Al bij de diagnose was ze palliatief en wist ze zeker dat ze niet tot het natuurlijke eind wilde doorleven.Maar wanneer is ziek ziek en wanneer begint het uitzichtloos lijden? Voor Mamsie was er 1 harde criteria , als ze helemaal kierewietje zou worden dan hoefde het voor haar niet meer en moesten haar wensen spijkerhard vastliggen.Het praten over palliatieve sedatie en of euthanasie terwijl ze er nog niet aan toe was viel haar heel zwaar. Het confronteerde haar met een sterfelijkheid waar ze liever niet aan wilde denken terwijl ze nog midden in het accepteren van de ziekte op zich zat.

Ondertussen woekerde de ziekte voort en werd de kwaliteit van leven steeds minder. De pijnstilling maakte dat ze meer sliep dan wakker was. Helemaal Kierewietje werd ze echter niet.

Wat gaat er in iemand om als hij of zij overweegt dat het tijd is om te gaan? Helaas was mijn moeder niet zo ń prater en heeft ze op een gegeven moment in haar eentje zelf de knoop door gehakt.Dat was overigens prima want zowel broertje als ik hadden haar verzekerd dat het haar leven is en ze er mee mocht doen wat zij wilde. Volgende week komt de scen arts en dan prikken we een datum, ik ben er helemaal klaar mee vertelde ze me door de telefoon.

Het is een raar idee te weten wanneer iemand precies doodgaat.Het mooie is dat mamsie van iedereen op haar eigen manier afscheid genomen heeft en er zodoende een hele waardevolle laatste week ontstond .

De dag van haar zelfverkozen dood nam ze afscheid van de anderen en broertje en ik bleven achter om met haar haar laatste half uur door te brengen. Ik waste haar en trok haar schone kleren aan, we praten nog wat en ze rookte haar laatste sigaret. De sigaretten die haar haar hele leven geholpen hadden alle moeilijke situaties te overkomen , haar haar leven hadden gekost tot het laatste toe als een vriend aan haar zijde. 

Daarna is ze gaan liggen , vol overtuiging  dat ze naar haar man onze bonus pappa zou gaan Ze heeft in vol vertrouwen de arts zijn werk laten doen terwijl mijn broer haar hand vast hield en ik haar over haar hoofd aaide. Het is goed mam ga maar..

03-03-2023 is mamsie overleden.Dank aan iedereen die kaarsjes heeft gebrand.

Liefs Brigitte