Wat the hungergames , corona en kanker met elkaar te maken hebben..

Oh wat houd ik mijn gemak, Eerst voor de operatie in mijn hangmat, want wat een geweldige zomer was het!  om krachten op te doen en na de operatie vooral op de bank. Als ik vergeet mijn gemak te houden zijn er altijd weer mensen die me er fijntjes aan herinneren dat ik dutjes moet doen , goed moet slapen, krachten op moet bouwen voor de volgende operatie. Er zijn ook mensen waarmee ik vroeger zeer goede gesprekken had die voor beiden helpend waren maar die dat nu afhouden met het idee dat ik genoeg aan mezelf heb.Het is allemaal heel lief bedoeld maar o wat heb ik het lastig met mijn gemak houden. Veel dingen waar ik me vroeger mee bezig hield kan ik nu gewoon niet en hoe vul ik dan mijn dag in ?Ik had in de eerste 3 maanden van het jaar al vrijwillig mijn gemak gehouden en de boeken gelezen die ik wilde, er waren er nog wel een paar die ik nu gelezen heb maar ondertussen begin ik een beetje lees moe te worden, Als iemand nog goede titels heeft hoor ik ze overigens graag.

Wat heeft dat allemaal te maken met de titel van dit blog hoor ik je denken. Nou daar komt ie. Ik heb me de afgelopen maand suf gekeken naar netflix films , series , en documentaires.De in mijn ogen meest wanstaltige , bevreemdende , gewoon slechte dingen heb ik gezien, en ja er zaten ook pareltjes en vermakelijke tussen en dat alles in het kader van :Brigitte houd haar gemak dus dan is het goed.

Zo stuitte ik op een avond op de Hungergames ik had er veel over gehoord maar was er nooit aan toegekomen. Het was dat het op een avond was anders had ik waarschijnlijk alle delen achter elkaar gekeken.Ik was gebiologeerd door het psychologisch aspect van deze films.Hoe krijg je mensen zo ver dat ze dingen doen die ze anders niet doen? Er werd handig gespeeld op de overlevingsmechanismes Freeze , Flight ,en Fight niemand wil dood kost wat het kost. Met een sausje van bedreigingen naar bv geliefden , manipulatie, en het idee geven dat er geen andere weg is. De mensen die angst en haat zaaien en iedereen tegen elkaar op weten te zetten mooi uitgebeeld en tot het laatst in ongewisse blijven of wat je denkt wel waar is.Gelukkig kiest de hoofdrolspeelster (jippie een vrouwelijke held )uiteindelijk de goede weg ondanks dat hier ook weer geweld voor nodig is.Ik was er stil van. 

Al snel zag mijn overactieve brein een gelijkenis met het Corona gebeuren. Hadden we zonder de massale onwetendheid en  de doods angst /bedreiging die in 2020 plotseling de kop op stak ons ooit met een middel laten inspuiten waarvan we niet wisten wat het zou gaan doen ? Hadden we onze ouderen, kwetsbaren zo snel in de steek gelaten onder het mom van we moeten ze beschermen dus geen bezoek meer. Ik heb gezien wat dat gedaan heeft met mijn bewoners en dat was niet mis. Dat is  makkelijk praten nu , nu we tevens weten wat  het gevoerde beleid ook met onze jeugd heeft gedaan.En ook in deze waren de aloude overleving mechanismes aanwezig. Tevens werden mensen tegen over elkaar gezet.Er werd verteld dat er geen andere weg was.Ik ben benieuwd wat er uit de hoge hoed getoverd gaat worden om de steeds groteren groep weigeraars over te halen.

Dan nu kanker.

Helaas heb ik in mijn omgeving ook te maken gehad met geliefde mensen  die kanker hebben gekregen , maar wie niet ,sinds 3 1/2 procent van onze populatie  er mee te maken krijgt en sommige pechvogels met meerdere vormen of meerdere keren terugkerend kanker.Sommigen besloten niets meer te doen , anderen gingen een heel traject in.Altijd heb ik geprobeerd om respect te hebben voor wat diegene wilde niet wetend wat ik zo.n geval zou doen. Zou ik vechten, vluchten , bevriezen ?

Ik moest me in ieder geval uitgebreid laten voorlichten over chemo zei de chirurg want als ik het niet deed wat was dan mijn verhaal aan mijn zoons als ik over 5 jaar weer kanker heb.(we betrekken de familie erbij )Helaas bracht die voorlichting geen helderheid  maar een andere weg was er niet (meer )Ik kan mijn endeldarm plus tumor en lymfklier uitzaaiingen niet terughalen.

Sinds vorige week mag ik dus de keus maken, ga ik nabehandeling doen of niet. En ook hier zijn natuurlijk voor en tegenstanders voor te vinden en dat kan ook weer  tot geschillen lijden .De oncoloog weet het niet , het is grijs Ik merk dat ik graag  iemand zou willen hebben die met me mee gaat vluchten, samen lekker op een berg zitten in Griekenland Maar ach ik mag niet eens mijn eigen rugzak dragen.In vechten tegen kanker geloof ik voor mijzelf niet, als een ander dat wel kan is dat prima , begrijp me goed , maar ik ben meer van het samenwerken.Bevriezen lijkt in deze niet zo handig .

Maar ook in deze  valt me in:als de (doods)angst maar groot genoeg is ga je misschien dingen doen die je nooit voor mogelijk hebt gehouden toen je nog gezond was.

Liefs Brigitte

Als er mensen zijn die tips hebben voor complementaire behandelingen (een andere weg )hoor ik ze graag met dank aan Dory Leenders voor het ter beschikking stellen van haar E book.