Ken uw grens, les nr. 387

Naast het reguliere behandelpad volg ik ook een heel stuk het alternatieve pad. Ik geloof daarin en het levert me veel op. Soms is het ook lastig; het alternatieve pad is nogal breed, er is van alles te vinden, het één zegt iets anders dan het ander en het is een zoektocht om daaruit de voor mij goede dingen te pikken. Maar ook om te besluiten wanneer genoeg genoeg is; als je niet oppast ben je alleen nog maar bezig met zoeken en het volgen van alternatieve behandelingen ipv vooral met leven. 

Voor mij bestaat het alternatieve pad vooral uit voeding, supplementen en wietolie, maar ook steeds meer uit acceptatie, rust en ontspanning. Er zijn theorieën dat stress ook een medeoorzaak van kanker kan zijn. Ik houd me er afzijdig van of dat zo is, maar ik denk dat niemand kan ontkennen dat stress een enorme belastende factor op je lijf is: je bloeddruk gaat omhoog, er worden allerlei hormonen aangemaakt, je kunt hartkloppingen krijgen, enz. Belangrijk punt voor mij is dat stress op die manier je immuunsysteem kan aantasten. En dat immuunsysteem wil ik graag zo goed mogelijk houden.

Maar rust en ontspanning...dat zijn nou niet bepaald mijn talenten. Voorheen was dat nooit zo'n probleem; ik had toen wel de energie om lekker door te werken en daarna gewoon nog even boodschappen te doen, te koken, wat huishouden en 's avonds nog even sporten ter ontspanning of met een vriendin afspreken. Zo werkt het helaas niet meer. Ontspanning is nu: met de benen omhoog op de bank. En eigenlijk alleen dat. Alles wat verder ontspannen zou moeten zijn ervaar ik vooraf zelden meer zo. Het kost me moeite de dingen die ik op een dag wil doen op een rijtje te krijgen en het maakt weinig uit of dat dan om de boodschappen of om een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste gaat. Als ik er eenmaal ben is dat verschil natuurlijk wel groot, maar vooraf kost het evenveel moeite. Ik vind het zelf raar om stress te krijgen van bezoekjes die ontspannen zouden moeten zijn en heb echt geprobeerd dat om te buigen in mijn hoofd, maar helaas, vooralsnog niet gelukt.

Die benen krijg ik echter niet zo makkelijk op de bank. Ik spring al snel weer op om nog even wat te doen en krijg mijn hoofd moeilijk leeg. Daar is natuurlijk een heel scala aan hulpmiddelen voor om jezelf te trainen en die gebruik ik dan ook: af en toe yoga, meditatie, accupunctuur (dit laatste niet alleen ter ontspanning, maar daar vertel ik een andere keer wel over). Zeker, het helpt en als ik het gedaan heb voel ik me altijd beter. Ook sporten, de schoonheidsspecialiste, wandelen in de natuur, iets leuks doen met man en/of kind, afspreken met een vriendin: allemaal dingen die achteraf ontspanning geven. 

Maar soms vergeet ik dat ik ook dàt moet doseren en ik dus vooraf niet alles als ontspannend zie, maar vooral juist als bron van stress om overal weer naartoe te gaan en het in mijn planning te krijgen. Dan plan ik weer meerdere afspraken op één dag, ook fijn even op die ene dag in die week dat ik kuren heb en mijn kind op de opvang is. Dan heb ik alle tijd natuurlijk. En omdat ik het einde van de week ben uitgeschakeld is dat ook meteen de dag dat ik even het hele huishouden en de weekboodschappen doe. 

Die dag is vandaag en mijn lijstje afwerkend kwam ik op mijn afspraak bij de accupunctuur, om op de vraag hoe het gaat in janken uit te barsten...oja, de grens weer bereikt. Niet zo gek als ik bedenk wat ik allemaal op dat lijstje had staan voor vandaag en ik eigenlijk al moeite heb om twee dingen goed te plannen. Gelukkig hadden we de stress voorafgaand aan die afspraak dus al gehad en kwam ik er inderdaad weer meer ontspannen vandaan. Op de terugweg zag ik de ironie er wel van in: stress krijgen van afspraken om te gaan ontspannen...waar zijn we nou helemaal mee bezig? Ik weet dat ik niet de enige ben die daar wel eens last van heeft; alleen al bij sporten komt er regelmatig iemand gestresst binnen, zuchtend dat hij net op tijd is terwijl hij het zo vreselijk druk heeft.

Maar ja, het is dat gevoel na afloop wat me toch steeds weer een vervolgafspraak doet inplannen. Ben ik na zo'n afspraak meer ontspannen dan wanneer ik die hele afspraak niet gehad zou hebben? Ik vrees dat ik dan wel weer iets anders verzonnen zou hebben om te doen. Leren doseren is een belangrijk punt voor mij...misschien kan ik daarvoor nog een klasje plannen?