en nu?
tja. nu... de crematie is nu 3 weken geleden. Ik heb haar met de kinderen zelf in de oven gezet en ook de oven gestart. Ze zou het gewaardeerd hebben als ze het zou weten.
mijn leven is nog redelijk chaos. slapen lukt niet terwijl ik extreem moe en uitgeput ben. 2 uurtjes en dan weer wakker. ik probeer wel een dagnacht ritme aan te houden, dus op tijd naar bed, maar dat heeft niet altijd zin.
momenteel probeer ik 2 uurtjes per dag weer te werken. al kost concentratie verschrikkelijk veel moeite. Sinds een aantal dagen beginnen nu ook dromen te komen, herbelevingen, en dat is ook lastig om mee om te gaan.
Ik heb het continu koud, soms helpt een hete douche maar gemiddeld genomen voelt alles koud.
Ik slaap nog steeds in de woonkamer, ben af en toe de slaapkamer aan het opruimen en witten, als straks het bed weer naar boven gaat is dat in elk geval weer een keer gedaan. waarom zul je zeggen? ik heb geen idee. eigenlijk bevalt het slapen in de woonkamer nu wel. maar ik zal op termijn wel terug moeten, alleen nu nog geen zin in.
het leven is nu al totaal anders, geen overleg meer als ik even weg moet,of een boodschapje gaan doen. moet ik iets voor je meenemen? oh nee, er is niemand meer....'
Het meeste pijn doet het nog de teleurstelling voor haar dat ze de toekomst niet meer mee kan maken, ik wel... het is zo F%^%& oneerlijk.
Had het haar zo graag gegund, maar ben niet in staat haar dat te geven.
Ik kijk nu per dag, geen plannen voor morgen. Ik heb moeten beloven om voor 2 te leven na mijn rouwen, maar zie dat nu nog niet gebeuren.
niet alles komt goed.
5 reacties
1 maand is nog zo kort na dit grote verlies. Neem de tijd om te rouwen, doe het in jouw tempo.
Lieve groet,
Anja š·
Lieve broer,
diep, diep respect voor hoe jullie met elkaar en met deze vreselijke ziekte zijn omgegaan !
Logisch dat je tijd nodig hebt om dit alles te verwerken. Neem deze tijd.
Hou van je, je zus Stella.
Hoi Ed,
Ben zelf ook nabestaande, en ik kan alleen maar zeggen dat ik enorm veel respect voor jullie heb.
I realiseer me, na het lezen van je blogs, dat de reis van mijn vrouw en mij, niet zo'n hel is geweest, als wat jij en vele anderen mee hebben gemaakt of nog steeds meemaken. In zekere zin hebben wij geluk gehad.
Maar je blogs raken me wel enorm. Ik heb zelf een aantal blogs geschreven, ook daar moet je onderaan beginnen.
Zelfs in mijn afscheid heb ik nog geluk gehad.
Ben er voor je als je wit praten
Peter
Hallo Peter,
Dank je wel voor je mooie woorden, ik heb zojuist een groot deel van jou blog gelezen, maar kan de laatsten nog niet aan, de strijd de jullie hebben moeten leveren is bijna onmenselijk en grijpt me op dit moment nog teveel aan.
Respect voor jullie zoals jullie overal mee om gegaan zijn, en jij nu nog doet. Ik moet mijn weg nog vinden. Mooi dat gedichten en muziek je hierin helpen.
Ik ben zelf naar buiten toe niet echt een gevoelsmens, echter van binnen lijkt het dubbel zo hard aan te komen. Misschien ook daarom dat ik hier mijn verhaal heb neergezet, niemand weet eigenlijk wie ik ben en misschien helpt het mij.
Ik doe momenteel wel meer dingen die ik bewust doe maar niet kan verklaren, waarom.
Mogelijk wordt dat mettertijd mij nog duidelijk.
Dankjewel.
Edsard.
Wat een hel moet het afgelopen jaar voor jou en je gezin zijn geweest. Met zo veel tegenslag te maken gekregen en dan gevolgd door het overlijden van je vrouw. Heel veel sterkte en dat er ook weer lichtpuntjes mogen komen en mooie herinneringen