Huisarts en medicatie
Wij zijn gelukkig gezegend met een hele fijne huisarts waar we veel gesprekken mee hebben gevoerd, onder andere over euthanasie en palliatieve sedatie en hoe de toekomst ongeveer ging verlopen. Ze had inmiddels al een flinke dosering fentanyl aan pleisters voor pijnstilling, immers zo'n bowlingbal aan kankergezwel in je lever is ondragelijk.
in oktober was er een ochtend van immense pijn en in de loop van de dag was ze er klaar mee. geef nu die euthanasie maar en dan is het maar klaar. In overleg met de huisarts extra pijnmedicatie gegeven en de fentanyl met 25 ug verhogen. Bij het plakken van de pleister kwam ik tot de ontdekking dat de overige pleisters, (150ug) er in de nacht in bed af waren gekomen. Logisch dat het zo'n ondraaglijke pijn is geweest.
dit heeft zeker 2 dagen geduurd voor de pijnstilling weer op niveau is gekomen. het is niet te geloven wat de machteloosheid voor een gevoel geeft als je je partner door zo'n hel ziet gaan. Maar gezien de website waar ik dit nu schrijf hoef ik het sommigen niet te omschrijven. Ik hoop dat het de meeste lezers bespaard mag blijven.
inmiddels zijn haar krachten ook zover afgenomen dat ze ook de trap niet meer op kan of zelfstandig naar het toilet kan komen. De oplossing is eenvoudig, de bank en de hocker en een kastje de kamer uit en de schuur in, de kamer anders inrichten, en het 2 persoons bed in de woonkamer met daarnaast een po-stoel. het is absoluut geen gezicht, bed pal voor het raam aan een doorgaande weg, maar we hebben er gewoon een kampeerfeestje van gemaakt. momenteel interesseert ons de mening van anderen eigenlijk niet. wij zijn op onze manier samen...
De huisarts vond het bijzonder zoals wij dingen aanpakken, maar je wilt je geliefde toch alles geven wat in jou vermogen ligt?
overdag lag de hond standaard naast haar op bed, continu over haar aan het waken. maar in de avond werd het mijn plek en hij moest terug zijn bench in.Het was voornamelijk haar hond, hij trok het meeste naar haar toe.
gelukkig kwam op het laatst de huisarts vrijwel dagelijks bij ons langs om te kijken hoe het ging. We kregen meer een persoonlijke band met elkaar dan een standaard patient / huisarts relatie. Ze stond gelukkig open voor om euthanasie toe te passen wanneer nodig. ze zag er wel tegenop, maar ze vond het toch haar plicht om ook hierin te ondersteunen. Blijkbaar zijn ze dat niet eens verplicht...