Even geleden

Zo dat is even geleden. In de tussentijd heeft mijn man andere Braf/Mek remmers gekregen. Qua bij erkenningen ging dat alleen beter. Wel veel buikpijn en constant moe. Hij blijft het moeilijk te kunnen accepteren dat hij niet meer zijn leven kan leiden dan dat hij gewend was. Klussen aan onze auto's en zijn motor en in huis niet te vergeten.

Vorige week bij oncoloog geweest en zoals hij nu is zou het nu tijd zijn om immuuntherapie te gaan starten, dat hebben we gisteren uitleg van gehad en morgen horen we definitief wanneer hij kan beginnen. De eerste paar weken gaan kritiek worden aangezien zijn tumoren heel agressief groeien als hij niks krijgt, maar keus is er niet.

Dan heb ik problemen op mijn werk ervaren. Ik kreeg 5 weken na diagnose te horen dat we beter uit elkaar konden gaan omdat ik niet kan aangeven wanneer ik wel en niet er ben. Ze snappen dat het moeilijk voor mij is. Ik ben heel boos geweest en heb mij toen ziek gemeld, als ze het anders hadden aangepakt had ik weer gewerkt. Ik had zelfs een schema gemaakt met mijn opbouw. Moest naar de bedrijfsarts en die gaf aan dat ik niet ziek gemeld kan blijven omdat ik niet ziek ben maar mijn man en ik het mentaal zwaar heb. Ze stelde mij ook voor om een andere baan te zoeken met een werkgever die zo met zijn personeel omgaat. Ze hadden mij tijd moeten geven. Ik heb zelfs vakantie opgenomen en bijzonder verlof nadat dit voorbij was hoorde ik dus deze mededeling. Uiteindelijk hebben ze zonder mijn medeweten mijn verlof ingezet. Ik werk in de kinderopvang en in Zwolle zijn genoeg banen en nu ben ik aangenomen bij een organisatie die ook kinderen opvangen die bijzonder zijn, taalproblemen, gedragsproblemen etc. Heb een ochtend meegelopen, geweldig. Ik ben akkoord gegaan met een vaststellingsovereenkomst een krijg deze maand betaald en kan per 1 april bij mijn nieuwe werkgever beginnen. Onze eigen huisarts zei ook dat het beter voor mij is om 2 dagen te gaan werken, dat had ik ook doen en vanaf september kan ik naar 3,5 dag omdat ze een nieuwe locatie gaan openen.

Op dit moment zit ik zelf al 1,5 week in de lappenmand door maar door de te gaan, oorontsteking, bij en voorhoofdholte ontsteking en tegen een longontsteking aan. Vanaf maandag antibiotica en prednison en oordruppels. Alleen echt uitzieken lukt niet omdat ik er niet staan, dat frustreert soms. Onze jongste heeft nu sinds zondag de griep te pakken en flink ook.

12 februari was mijn man jarig een we hadden in december nooit gedacht dat hij dat zou halen en 25 februari is onze jongste 13 jaar geworden dus was zo blij dat het samen nog kon. 1 Maart was onze trouwdag en nu ben ik 23 maart jarig. Ik had nooit gedacht dat het zo van dag maar dag leeft.

Ik hoop snel weer wat te schrijven.

Petra❤️