M’n eerste ok

Afgelopen dinsdag was het zover om half vijf ging de wekker. Om kwart voor zeven moesten we in Leiden zijn. Halverwege het opname gesprek kwam de zuster erachter dat ze de verkeerde patiënt voor zich had en dat er die dag er twee patiënten met dezelfde achternaam waren. Anders was er iets aan m’n kaak gedaan🙈

Op zich onder narcose gaan was prima. Daarna het wakker worden ook. Je soest wat en ondertussen sabbel je op een ijsje. Daarna misselijk en overgegeven. Maar Lientje wilde ‘s avonds naar huis dus half zeven op naar de auto. Of ik nou in het ziekenhuis of thuis in bed lig…

Gelukkig thuis niet meer overgegeven en rustig gerommeld in huis. Wondjes zien er netjes uit. Maar blijkbaar kun je door de gassen die in je buik gespoten worden voor een kijkoperatie in de buik last krijgen van je schouder en daar heb ik meer last van dan van de wondjes.

Vandaag naar het ziekenhuis geweest voor het plaatsen van wat ik dacht een PICC lijn maar dit is een centraal infuus geworden. Hierna alvast de vooropname. Dus de kamer gezien waar ik de aankomende weken mag liggen. En dat komt dan wel even binnen. Het komt nu zo dichtbij…

Gelukkig nog even met weekend verlof. Al merk ik dat ik me al aan het afsluiten ben. Wat heeft Leah nog aan een moeder die straks zo lang weg is? Ik weet dat ik dat niet moet doen en dat het ook voor de anderen lastig is. En dat merk je. Het geeft spanning. Proberen los te laten en nog even te genieten van deze twee dagen. Zondag avond waarschijnlijk naar het gastenverblijf en maandagochtend half negen is het zover.