Als "muts" door het leven
Het is toch begonnen, mijn haar viel zomaar uit. Helaas ben ik toch niet 1 op de 3 kankerpatiënten, waarbij het haar wel blijft zitten. Maar het heeft wel lang geduurd vindt ik.
Begin van de week begon het met een klein beetje haar uitval, tot dat het elke dag steeds erger werdt. Overal in huis ligt haar, en ik kon er ook niks meer mee, ik werdt er onrustig van. Dus eraf, en weg ermee! Ik heb er vrede mee dat het gemillimeterd is en ga voortaan als "muts" verder met leven, Hahaha. De pruik heb ik terug gebracht, hij stond me heel mooi, maar ik ben er het type niet voor. En ook al is het onderhoud van een pruik makkelijk en simpel, ik heb er gewoon helemaal geen zin in. Dus weg met dat ding! Laat de mensen maar kijken, that's live.
Verder heb ik nog één paar bijwerkingen erbij gekregen, dat is een hese stem, na de eerste paar dagen na de chemokuur, is mijn stemgeluid bijna als een gefluister er zit geen kracht meer in. Na een paar dagen komt de kracht weer iets terug, maar het blijft hees. En avonds heb ik soms helemaal geen stem meer over. Ook heb ik veel last van een droge huid, vooral op mijn rug, dat zit vol kleine gerstenkorreltjes, en mijn voeten voelen ook droog aan. Ik smeer natuurlijk van alles erop, maar het helpt weinig.
Verder voel ik me lichamelijk en geestelijk best goed, de chemokuren houden mij tegen in mijn doen en laten, van de kanker zelf merk ik bijna niets. Het gaat zijn gangetje, om het zomaar te zeggen.
De accupunctuur doet nog steeds goed zijn werk! Mijn darmen hebben het ook zwaar te verduren met al die chemokuren, en dan krijg je vaak of diaree of obstipatie van. Bij deze chemokuren heb ik last van obstipatie, maar nadat ik bij de accupunctuur ben geweest, zijn mijn darmen weer op de een of andere manier wakker geworden en gaat dat ook weer vanzelf. Echt wonderlijk, wat een paar naaldjes zetten op je medrianen met je kan doen, zowel lichamelijk als geestelijk het is een ware toevoeging.
Ons appartement is inmiddels verkocht, en dat ging heel snel! Het heeft ruim een week te koop gestaan. En de koperers waren er helemaal weg van. We kunnen nu doorpakken en naar een datum toewerken om te verhuizen. Krijg je zomaar een deadline erbij, het blijft natuurlijk "klote" om te moeten verhuizen, maar je kan weer door en dat is ook belangrijk. Als je ziet dat in je omgeving de boel stagneert, dan kom je zelf ook niet meer vooruit, en dan wordt je daar ook weer sikkenurig van. En zo stapelen de vervelende ditjes en datjes zich op. Kies waar je GELUKKIG van wordt!
Dit was het weer voor even, tot de volgende blog 👋
Liedje van Jan Smit: Spiegel
2 reacties
Ik vind jou een moedige, stoere topvrouw. Dat wilde ik je al heel lang zeggen!
Groetjes, Ingrid
Ja hoor, laat ze maar kijken. En kanker is toch helemaal niet meer zo zeldzaam in het straatbeeld? Als ze daar nou nog naar kijken, toch? Het is heel normaal. Niet dat je het graag wil hebben, maar dat het iedereen kan overkomen.
En de meeste mensen zullen niks slechts denken, denk ik zo.
Het is meer dat je oog ergens opvalt als het "anders" is. Hebben we mogelijk allemaal.
Ik heb vroeger wel eens een verkeerd medicijn voor mijn gezicht gehad en toen had ik allemaal ontstekingen in ene in mijn gezicht. Keken ze ook.
En dat is toch ook zo'n gezegde; vaak denken we dat ze naar ons kijken en in werkelijkheid is de hele wereld met zichzelf bezig ;)