Deze trein gaat door

Vandaag gesprek gehad met de oncoloog in het ziekenhuis, voorlopig ben ik niet uitbehandeld en kan doorgaan met de derdelijns chemokuur Trifluridine/tipiracil (TAS-102)  Gelukkig maar, want ik ben nog niet van plan om het op te geven.

Mijn bloedonderzoek is goedgekeurd, maar bij deze chemokuur worden mijn witte bloedlichaampjes flink aangevallen en zijn daardoor gekelderd. Ook door mijn tweede ascites punctie ben ik weer veel eiwitten verloren en deze zijn niet zo makkelijk aan te vullen, als je zou denken. Dus elke dag een paar energie/dieetvoeding drankjes om de boel in iedergeval aan de gang te houden, want je lichaam heeft elke dag een bepaalde hoeveelheid voedingsstoffen nodig om te kunnen functioneren. Daar komt bij dat ik niet zo goed of voldoende meer kan eten, dus dan krijg je op een gegeven moment ook tekorten. Als je lichaam te weinig binnen krijgt, ga je dat vanzelf wel merken, het begint dan aan zichzelf te knagen, en ik kan je vertellen dat is echt helemaal niet fijn. Ook voldoende je rust pakken is ook heel heilzaam.

Daarom ben ik dus constant moe, en gaat het over t' algemeen ook niet zo goed met mij. Ik heb echt een paar flinke stappen terug gezet, in mijn conditie. Toch ga ik elke dag even wandelen met de hondjes en doe wat dagelijkse dingetjes. De ene dag gaat dat beter dan de andere dag, dus afspreken met andere mensen die b.v. op bezoek willen komen is helemaal niet handig. Ze kunnen beter op de dag zelf bellen, of het uitkomt voor bezoek. Iets afspreken wat dagen/weken van te voren afgesproken is, komt mij meestal heel slecht uit. Er is altijd wel weer iets met me aan de hand, waardoor het weer niet kan doorgaan. Daarom zeg ik vaker nee tegen mensen die bij me op bezoek willen komen. Hopelijk begrijp je het.

Liedje van: Guus Meeuwis & Vagant - Per Spoor (Kedeng Kedeng)

Tot de volgende blog 👋