Het PLOP geluid

Gisteren heb ik mijn 4de ascites punctie gehad met de "pigtail drain" er is 5 liter buikvocht afgetapt, dat is weer een hele opluchting.

De meeste mensen vinden mij moedig, dapper, sterk enzovoort. Maar dat vindt ik van mezelf helemaal niet, ik heb alleen de drive om door te gaan ondanks alles wat ik meemaak en me overkomt. Eigenlijk vindt ik het heel eng om een operatie of nu in mijn geval elke keer een ascites punctie te ondergaan, ik weet wat er gaat komen en hoe het voelt. Maar Ik wordt op en top begeleid hoor door het zorgpersoneel die de behandeling uitvoerd, deze mensen hebben echt iets "engelachtigs" over zich heen, ik blijf me verbazen hoe professioneel en zorgzaam ze zijn. Snap niet waarom de regering/kabinet op de zorg wil bezuinigen, terwijl deze mensen eigenlijk onbetaalbaar zijn. Wordt tijd dat ze zelf in het ziekenhuis moeten gaan liggen.

Maar dat neemt niet weg dat ik het eigenlijk heel "eng" vindt om de behandeling weer te ondergaan, zoals ik al zei. Ik weet wat er komt en hoe het voelt, dat is een pech aan de ene kant en aan de andere kant een zege. Eerst die verdovingsnaald die geeft een branderig gevoel na, dan zullen ze wel een sneetje maken in mijn buik (want ik wil het niet zien) dan het slangetje erin van de drain en dan volgt het PLOP geluid, ik weet niet of het geluid te horen is in de behandelruimte, maar ik hoor en voel hem wel. Wat het PLOP geluid betekent is dat ze door het buikvlies zijn gegaan. Dat is pijnlijk (buikvlies is niet te verdoven) en voelt tegelijk als een opluchting, want je weet dat het zo goed als voorbij is en je terug mag naar de afdeling Dagopname waar de drainage echt kan beginnen. Ik probeer me rustig te houden tijdens de behandeling, want je bent immers in goede handen. Samen met het zorgpersoneel ademen we verschillende keren diep in en rustig uit, maar het blijft eng en je raakt er toch een beetje overstuur van. Misschien dat ik de volgende keer minder overstuur raak, en dat het als een soort normaal gaat worden voor mij. 

Je kan ook meekijken op het Ego apparaat, ik keek en zag voor de behandeling allemaal kronkels rond drijven, ik vroeg wat is dat? Dat zijn je darmen, Oooh ik zag ze drijven in het buikvocht, zo triest om bij jezelf te zien wat er van je binnenste geworden is, zo verdrietig dit. Ik zag ook eerst een hele dikke laag vocht, voordat mijn buikwand begint. Het is heel normaal dat er vocht in je buikholte zit, zodat al je organen lekker kunnen bewegen en hun ding kunnen doen. Maar je weet hé overal waar TE VEEL voor staat is helemaal niet goed, en dat is eigenlijk met alles zo.

Zodra de daadwerkelijke behandeling van de ascites punctie gaat beginnen, kijk ik niet meer mee. Ik kan het niet aanzien hoe een eerst een naald mijn buik in gaat, dan er een sneetje er in gemaakt wordt en vervolgens een soort stroomdraadje van de drain erin gaat. Kan ook niet, ben veel te druk met rustig blijven en diep in en uitademen, hahaha.

Nu ben ik weer thuis, en opzich gaat het goed met me. Volgende week bloedonderzoek en gesprek met de oncoloog, dan hoor ik of er weer gestart kan worden met de chemokuur TAS 102, dat wordt weer pilletjes slikken en moe zijn en wie weet wat nog meer ellende er op me af gaat komen. Zo vermoeiend allemaal.

Liedje/filmpje van The Muppets - Popcorn 

Tot de volgende blog 👋