In berusting

In deze fase van mijn ziekte ben ik in berusting geraakt, de Kanker is sterker geworden dan mijn lichaam en het is nog steeds aan het groeien, helaas stopt dat niet meer.

Afgelopen vrijdag 23 juni 2023 ben ik met de derdelijns chemokuur met alleen pillen gestart. Eerst merkte ik er heel weinig van, want ik had vooral nog klachten van de drainage. Maar nu is het dubbel op, de Kanker vreet energie van mijn lichaam en de chemopillen geven weer andere klachten erbij. Eigenlijk zit mijn buik nu vol met tumorcellen, maar inprincipe heb ik twee grote tumoren in mijn lichaam zitten. Dat is de maagtumor, en bij mij eierstokken zit er een tumor van 8 bij 16 cm groot, die voel je goed zitten bij alles wat ik doe. Dan de chemopillen, die verminderen mijn eetlust, ben vooral moe, heb eigenlijk nergens zin in. Is het nu wachten op? Denk ik dan....

Gisteren is de huisarts op bezoek geweest, ze willen pro actief langs de zijlijn staan, voor als ze de boel moeten overnemen van de oncoloog. Want als je eenmaal uitbehandeld bent, neemt de huisarts de "zorg" over en ben je inprincipe niet meer welkom bij de oncoloog en in het ziekenhuis want ze kunnen immers niks meer voor je doen of beter maken. Tijdens het bezoek hebben we het weer over euthanasie gehad en hoe dat in zijn werk gaat, en of ik via de natuurlijke weg wil overlijden. Mij maakt het weinig uit hoe ik de Wereld ga verlaten, als het maar pijnloos is. Ze gaat me ook in contact brengen met de palliatief wijkteam, zodat we alvast kennis met elkaar kunnen maken, geen idee wat deze mensen voor mij kunnen betekenen, maar daar zal ik gauw genoeg achter komen.

Mijn wereld is in een keer een stuk kleiner geworden, elke dag 3 km wandelen met de hondjes, wat boodschapjes doen en het huishouden en dat is nu hoe mijn leven er uit ziet. Oja, een boek lezen blijft voor mij ook op het lijstje staan, en soms ga ik in de middag naar bed en slaap een paar uurtjes. Maar voor de rest vindt ik het wel best zo, ik hoef niks meer en eigenlijk wil niks meer doen of ondernemen. Het is goed zo, ik ben nog er niet klaar voor om weg te gaan naar........? Maar het is dichterbij gekomen, of is dat die berusting en het weten dat het gaat stoppen voor mij, dat is nu volop aanwezig in mijn gedachten. Weet je de LOL gaat er gewoon gauw af, als je lichaam er mee stopt, dan volgt je geestelijk gesteld vanzelf. Ook al doe je, je best om door te blijven gaan en eigenwijs te blijven van " dat kan ik wel", maar op een gegeven moment trek je aan het kortste eind.

Tot de volgende blog 👋 Ik ben nog niet klaar met schrijven hoor 🙃

Liedje van The Rolling Stones - She's a Rainbow