Tweede ascitespunctie

Vanochtend naar het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis gegaan voor een ego met ascites punctie (pigtail drain plaatsing) in mijn buikholte. Het vocht was weer terug gekomen en het ging thuis echt niet meer, elke dag hoofdpijn die niet overging met paracetamols, net als de constante pijn in mijn onderrug, moeilijk eten/drinken, moeilijk ademen, dikke enkels, last van maagzuur, en constant moe zijn, echt heel, heel moe. Dus ik moest wel een ascites punctie ondergaan, anders word ik letterlijk van binnen dood gedrukt door al het vocht in mij buikholte, want dat drukte tegen al mijn organen aan en die kunnen dan niet meer hun werk doen.

Oja, sommige mensen vragen aan mij, waarom krijg je weer vocht in je buik? Nou dat komt door de kanker/tumorcellen, deze maken veel vocht aan en op een gegeven moment kan je lichaam/lymfeklieren dat niet meer verwerken en komt er zo steeds meer vocht bij wat niet meer weggaat. Ze zeggen dat bij elke keer dat je vocht weghaalt, dat het dan sneller terug komt. Ik hoop het van niet, maar weet niet zeker of dat zo is. Ik weet wel dat ik weer een hoop eiwitten ben kwijtgeraakt, dus de komende week moet ik het rustig aandoen en veel drinkvoeding drinken, om weer aan te sterken.

Ik zag er enorm tegenop om de ascites punctie weer te ondergaan, omdat het de vorige keer zo mis ging met het uithalen van de drain. De vorige keer was het plaatsen van de drain in het weekend gebeurd, en dan zetten ze eigenlijk geen ascites punctie. omdat de expertise gewoon niet in huis is, maar dat moet eigenlijk geen probleem zijn voor de patiënt. Dus ik denk nu wel twee keer na, en laat die ascites punctie in ieder geval niet meer in het weekend zetten.

Vandaag gimg het gebeuren en ik ben op en top begeleid bij deze behandeling, het was ook heel fijn dat er een collega/vriendin bij het plaatsen van de drain aanwezig was dat heeft mij zo enorm gesteund en goed gedaan, dat ik ook huilde van dankbaarheid voor haar, want het verdriet van deze ellende is er ook nog steeds, en dat komt er ook regelmatig uit. De Radioloog was dit keer een hele aardige man en die een natuurlijke rust uitstraalde  en hij had al gauw gezien op de Ego dat er veel vocht zat, en een ascites punctie nodig was. Het plaatsen van de drain blijft ondanks de verdoving een pijnlijke klus, maar als hij zit, dan zit hij ook. Tijdens het zetten van de drain vooral op het punt toen hij door het buikvlies ging, kreeg ik een flinke pijnscheut bij mijn schaamstreek, gelukkig ebte dat daarna even weg. Maar ik was wel gealarmeerd!

Ik ging terug naar de afdeling Dagopname en daar kon de afvloeiing van het vocht echt beginnen. Uiteindelijk is er 4.5 liter vocht uit mijn buikholte gevloeid. Maar hoe leger mijn buik werdt, hoe pijnlijker de klachten waren bij mijn schaamstreek. Ze vragen altijd als je de pijn een cijfer moet geven hoe hoog is dat cijfer dan? In mijn geval 8 en 9, dat was niet goed en het baarde zorgen bij de verpleegkundige. Ook bij deze afdeling hebben ze bijna geen ervaring met ascites punctie en drainage, dus ze belde een Internist op om te vragen over hoe en wat. De internist is twee keer bij me geweest, maar vertrouwde mijn pijnklachten ook niet en heeft een Chirurg benaderd, die ook twee keer is komen kijken en mijn buik heeft onderzocht. Hij zei dat de pijn kwam van mijn buikvlies, want dat is ontzettend geïrriteerd en gevoelig door de kanker. Ik denk dat de drain die gefixeerd is een zenuw heeft geraakt en dat die zenuw in verbinding staat met mijn schaamstreek, zo voelde het voor mij althans. Volgens de Chirurg kon dat niet. Ook prima, het enigste wat we allebei zeker wisten was dat ik enorm veel pijn had van de drain, en zo stil mogelijk moest blijven liggen als ik geen pijn wilde voelen. Toen is er besloten dat ik een beetje Morfine kreeg, want ik ben allergisch voor Tramadol, dus waarschijnlijk ook voor Morfine. Gelukkig is dat wel goed gegaan, ik heb geen allergische reactie gehad, maar de pijn bleef op het cijfer 3/4 hangen. Dat was voor mij een acceptabele pijn, zolang ik maar stil bleef liggen op bed. 

We kwamen er ook achter, als de drainage even stopte omdat de opvangzak geleegd moest worden, en mijn bloedruk gecontroleerd werd dat de pijnklachten ook in een keer minder werden, en zodra het proces weer opgestart was kwam de pijn ook weer terug. Aangezien ik goed reageerde op de Morfine, kreeg ik daar weer een schotje van. Uiteindelijk was mijn buikholte leeg en moest die drain eruit gehaald worden. DRAMA....

Nou, dat ging bijna weer mis! Er kwamen twee internisten in opleiding om de drain eruit te halen, hij zei al tegen mij, nou daar heb ik eigenlijk geen ervaring mee. Ik dacht Ojee gaan we weer..... Ik zei nog tegen hem eerst moet je het draadje aan de buitenkant los knippen dan pas kan de drain eruit. Nee, meneer luisterde niet naar mij en begon gelijk met trekken, ik zei Stop! Waar ben je nu mee bezig???? Je moet eerst het draadje los maken! Het zit toch gefixeerd in mijn buik, heb je het verslag van de Radioloog wel gelezen? Uuh......Nou werdt ik echt link en zei tegen hem: Blijf van mij af, totdat je wel weet hoe je de drain kan verwijderen. Nou, hij stopte gelijk en liep gauw weg om een arts van de Chirurgie te bellen. Ze kwamen met z'n viertjes terug, die twee aankomende internisten in opleiding en de Chirurg met een Co-assistent. De Chirurg deed het even voor hoe het moest, en nu weet ik het ook. Het hele draadje moet dus losgemaakt worden aan de buitenkant, door knippen is geen optie want dan blijft de rest van de draad er nog te strak omheen zitten, en kan niet ontspannen in de buikholte. Nu weet ik ook gelijk waarom het de vorige keer zo mis is gegaan. Het belangrijkste is om eerst het hele draadje los wikkelen en dan ontspant deze in de buikholte. En de drain was eruit voordat ik er erg in had.

Wat een toestand allemaal! Je moet echt op alles letten, wat ze doen met je lichaam, en zonodig even van je afbijten en mondig genoeg zijn om het tegen ze te zeggen dat het zo niet moet. Gelukkig was ik nog voldoende bij kennis, maar wel wat duf en slaperig van die morfine. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en mocht ik naar huis toe, nu kan ik echt ontspannen en verder gaan met duf en slaperig zijn 🙂

Met mijn favoriete film : Smokey And The Bandit

Tot de volgende blog 👋