Uitbehandeld
Het harde en onvermijdelijke antwoord heeft zich bij me aangediend. Ik ben uitbehandeld met alle behandelingen tegen uitgezaaide maagkanker. En ze gaan me het nu zo comfortabel mogelijk maken naar mijn laatste levensfase, en dat wil ik zelf ook.
Het ging ongeveer zo:
Na de vorige drainage kon ik steeds moeilijker volledige maaltijden eten, uiteindelijk ging er alleen nog wat soep en een paar boterhammen erin, niet genoeg dus. En over het geheel voel ik me niet lekker, ik heb constante menstruatie krampen en geen menstruatie, ik heb nare uitstraling naar mijn rechter been, als ik iets eet is de kans groot dat het er weer uit komt, ben de hele dag licht in mijn hoofd, ik heb geen energie meer en ben constant moe, plus mijn hele buik gebied voelt niet fijn of comfortabel aan de druk daar is te veel aanwezig, dag en nacht. Ik kan niet zeggen dat het heel veel pijn doet, het is de druk op je buik vanbinnen uit waardoor je hele romp onprettig is en dan weet je ook niet meer waar je het moet zoeken.
Momenteel ben ik opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik het zelf niet meer wist, wat er met me aan de hand is? Is het de vocht in mijn buikholte, is het de nawerking van Chemokuren, is het de uitgezaaide maagkanker? Of is het alles bij elkaar! En ik ben er onzeker en angstig van geworden, dus na het telefoongesprek met de afdeling Oncologie moest ik me melden bij de Eerste Hulp, om het een en ander even te "checken" Na een hoop vragen te hebben beantwoord en lichamelijk onderzoek, is besloten om mij op te nemen in het ziekenhuis. Ik zei zelf tegen het personeel, je kan me nu zoveel onderzoeken als je nu wilt, maar met een CT-scan weet je het. Dus doe dat, want ik wil het zelf ook graag weten. Ze waren het met me eens en vandaag heb ik een emotionele rit gehad.
Ondanks dat ik de derdelijns chemokuur Trifluridine (TAS-102) gekregen heb, is de kanker in twee maanden tijd cm's doorgegroeid en dat had niet gemogen met deze chemopillen, mijn bloedwaardes zien er op zich goed uit alleen mijn Lever heeft het zwaar te verduren. Komt dat door de vele chemokuren of is de Lever nu ook besmet met Kanker. Antwoord mijn Lever heeft het te zwaar gehad met de chemokuren en is aan het eind van zijn Latijn.
Paracetamols zijn voor mij niet meer voldoende als pijnstilling, Oxycodon werkt dan weer iets beter. Maar nu zijn we gestart met de Morfine pleisters, om mijn zo comfortabel mogelijk te maken in deze laatste levensfase. Werken de Morfine pleisters goed, dan ga ik lekker naar huis. Thuis staat de huisarts al voor me klaar net als het palliatief wijkteam. Mijn zorg wordt nu zoveel mogelijk verplaatst van het ziekenhuis naar "thuiszorg" Als je uitbehandeld bent, hoef je niet meer in het ziekenhuis te komen, ze hebben immers geen behandelingen meer die me kunnen helpen om de kanker te vertragen in zijn groei.
Ik heb geen idee hoe lang ik op deze manier kan leven, maar wat ik wel weet is dat het nu tijd wordt voor de euthanasie verklaring, die is 6 weken geldig en dat is voor mij heel lang. Mocht de pijn met de Morfine pleisters niet te bestrijden zijn, dan is het voor mij ook klaar en wil ik niet meer zo verder gaan, of wachten tot dat je hart er mee stopt.
Mijn woorden beginnen op te raken...... Misschien tot de volgende blog 👋
Bedankt voor het lezen, het volgen en jullie reacties en steun hierin. Ik heb deze bolg ook geschreven voor lotgenoten, omdat er zo weinig bekend is over uitgezaaide maagkanker en hoe het beloop is of kan zijn.
Liedje van America - Horse With No Name
15 reacties
Lieve Tina
Wat ontzettend verdrietig om dat bericht te krijgen! Ik kan geen woorden geven aan wat dit voor jou en je naasten moet betekenen… ik wens jullie zoveel sterkte om elkaar met veel liefde vast te kunnen houden. 🍀
Lieve dappere Tina,
Geen woorden.
Ik wens je heel veel sterkte💞
Warme omhelzing Marieke
Woorden zullen niet genoeg zijn om je te troosten en te laten weten dat ik meeleef. Misschien doet een virtuele knuffel toch een klein beetje goed 🫂.
Sterkte Tina
😥
Jouw woorden zijn opgeraakt om te schrijven en ik kan geen woorden vinden om je te troosten. Zo verdrietig om te lezen…heel veel sterkte Tina 😘
Verwachten ze dat wanneer je met de chemopillen stopt dat er nog bepaalde klachten verdwijnen for the time being?
Je bent een dappere, stoere vrouw. Je hebt het proces waardig gedragen volgens jouw altijd positieve blogs, nog op vakanties geweest etc. Nou een dal in geschoten en je bang voelen. Begrijpelijk om onzeker te worden betreffende een lichaam wat zijn eigen leven gaat lijden. Controle zoek. Heel oneerlijk deze ziekte. ❤
🌺⚘🌸🌼🌷🌺 een virtueel bloemetje van mij en een knuffel 🐻
Lieve Tina,
Ik hoop dat de pijn en het ongemak onder controle gekregen wordt en je nog een comfortabele tijd tegemoet gaat. Wat heb je alles moedig beschreven. Ik wens je nog een liefdevolle tijd toe.
Dikke knuffel, Monique
Deze mededeling van je arts krijgen is het verschrikkelijkste nieuws dat ik me kan voorstellen. Ik hoop dat de oxycodon en morfine je pijn zullen verlichten en toch iets van rust zullen geven. Ik kan me geen voorstelling maken hoe dit moet zijn voor jou. Heel veel sterkte 💕
Lieve Tina
Dank voor het delen van je verhalen.
Ik wens je een mooie laatste periode, waarin je geen pijn hebt en omringt wordt door mensen waarvan je houdt.
Heel veel sterkte!
Liefs
Lieve Tina,
Wat verschrikkelijk om te lezen. Je blogs hebben met altijd geraakt. Jij hebt me altijd geraakt en dan dit nieuws. Ik hoop dat je de laatste fase comfortabel kan doorbrengen met pijnstilling. Ik had je zo’n andere uitkomst gegund. Ik denk aan je en ik wens je kracht. Heel veel liefs.
Lieve Tina, wat komt dit bericht hard binnen en wat heb jij alles weer treffend verwoord.zo knap hoe je dat elke keer weer weet te doen ook al heb je verschrikkelijk nieuws gekregen. Wat gaat het ineens hard achteruit, de verkeerde kant op. Heel verdrietig voor jou en je moeder en de rest van je naasten. Gelukkig zijn jullie nog samen op vakantie geweest en hebben jullie een mooi huisje weten te regelen om te wonen samen.
Lieve Tina, ik hoop dat de morfine je comfortabel houdt en je kleine geluks momenten kunt ervaren. Een knuffel van een dierbare, een blauwe lucht, een vers opgemaakt bed, een lekker slokje thee.
Potver meis, deze komt hard binnen. Liefs Anke
Heel veel sterkte Tina..., en weet dat je blogs hier veel steun hebben gegeven
Lieve Tina, ook ik val stil nu ik jouw bericht lees. Jouw bericht waarin je zo moedig en open met ons jouw rauwe realiteit deelt. Hoe verhoudt je je daartoe? Hoe kun je hiermee leven? Kan ik leven met… ?
Zoveel vragen, zoveel pijn in het zijn.
lieve dappere Tina, jij leeft verder in ons, en door al jouw blogs. Jouw ervaringswijsheid zal anderen tot steun zijn. En jouw motto: enjoy the ride zal mij dagelijks inspireren.
Ik sluit me aan bij alle lieve woorden die al zijn gezegd. En ik kan je alleen maar toewensen, dat je zo comfortabel en liefdevol als mogelijk zult zijn.
namaste lieve Tina💞
beste Tina,
heel veel sterkte toegewenst voor jou en jouw familie. wat ontzettend dapper ben je en wat een eerlijke en open berichten heb je geschreven. ook nu blijkt weer hoe oneerlijk de ziekte is. heel veel respect voor de manier zoals je het proces doorstaan hebt.
ik zal je blijven herinneren als die altijd vriendelijke, aardige collega!!!
sterkte!!
Ach lieve Tina,
Wow, deze blog komt even binnen!
Wat ben je dapper...
Ik ben erg onder de indruk van je eerlijke blogs, die met je een lach en een traan geschreven hebt.
Heel veel sterkte voor jou en je naasten meid, ik wens je een mooie, liefdevolle en pijnloze laatste periode.
Je lach en vrolijkheid op je werk zal ik niet vergeten.
Dikke knuffel,
Marjolein