Vaarwel Tuffy
Afgelopen week weer een stukje vrijheid ingeleverd en verkocht. Ik heb nu drie medicijnen die de rijvaardigheid beïnvloeden en daar kom ik niet meer vanaf, het is niet verstandig om te blijven autorijden want een brokke-maker ben ik niet. Elke auto die ik had kreeg een naam op basis van zijn kenteken, ik vindt het grappig en het was een geheugen steuntje om het kenteken te onthouden. Dus je raadt het al, mijn auto had de letters TFF in zijn kenteken staan, vandaar TUFFY. Mijn vorige auto had de letters SBB ook wel SNEETJE BRUIN BROOD genoemd, de auto daarvoor had ZF-RS, dat was ZOEF REUS. Hahaha. Als ik me verveelde tijdens het autorijden, te veel ging piekeren, of je gedachten blijven maar door malen in je koppie, dan kregen de auto's in het deelnemende verkeer ook de gekste namen van mij, wat me weer een glimlach bezorgde. "Want piekeren is de verkeerde kant op fantaseren" en daar schiet je niks mee op.
En hoe nu verder na de diagnose uitbehandeld?
Je raadt het al mijn buik werdt weer dikker van het vocht, alle pijnlijke klachten zitten er weer bij. In een week tijd ben ik zomaar 2,5 kilo bijgekomen zonder volledige maaltijden te eten of te snoepen. De pijn gaat door de Morfine pleister - Oxycodon en Paracetamols heen. Dus ik mocht weer naar het ziekenhuis komen voor een ascites punctie om het vocht te laten afvloeien, het was weer nodig helaas. Maar het lucht ook weer op, als je de ruimte in je buik weer terug krijgt.
Maar nu komt het verdrietige verhaal. Er wordt eerst een Ego gemaakt van je buik om te kijken hoeveel vocht er zit en waar ze het beste de drain kunnen plaatsen. Alleen wat op de Ego te zien was, was dat er geen vocht zat..... Het is allemaal Kanker geworden, het is allemaal massa en er zit nauwelijks vocht in mijn buik. Deze uitkomst had ik helemaal niet verwacht, ik ben ineen keer een grote hoop verdrietige ellende en ontroostbaar mensje geworden. Het ziekenhuisbedje heb ik helemaal nat gehuild. Op de CT-scan van vorige week was het wel/niet te zien? Ze hebben mij in ieder geval niet verteld dat het zo groot is geworden, of misschien is het in een week tijd explosief gegroeid? Want ik ben nu drie weken geleden gestopt met de chemokuren, die had ook geen nut meer. Ik weet het zelf niet, het enigste wat ik weet is dat mijn klachten in een week tijd verergerd zijn, waardoor ik dacht dat het vocht terug was.
Ik kan het even niet meer aan. Het wordt me nu echt allemaal te veel, en het gaat in een korte tijd veel te snel dat ik het niet kan bijhouden. En ik heb geen zin in bezoek! Alleen van naaste mensen. Dan weet je dat.
Misschien tot de volgende blog 👋
Liedje van: Glen Campbell - Yesterday, When I Was Young
15 reacties
😥 😘 💕
Wat verdrietig om dit te lezen.
Ik wens je heel veel kracht en liefde 😘❤️
Hoop dat je echt een hele lieve geestelijk, psychologisch begeleider(s) om je heen hebt, of kunt vinden die jou op dit zware pad begeleidt? Zodat je het een beetje bij kunt gaan benen. Of kunt gaan behappen, deze klap. In hoeverre dit mogelijk is? Het is natuurlijk een gekkenhuis in je hoofd nu. Begrijpelijk. 🙏❤
Ik moet zeggen dat ik de ziekenhuisbezoeken nooit als warme baden heb ervaren. Wat ik andere patiënten wel eens hoorde zeggen. Ik weet niet hoe dat bij jou was? Als je een klap te horen kreeg in de gesprekken, stond er niemand buiten je op te vangen. Daarom wens ik jou nu echt een warm bad aan mensen om jou heen toe. Dat verdien je!
Sterkte, knuffel.
🐻⚘
Lieve Tina wat gaat dat hard 😢 ik wens voor jou dat je met liefde omringd wordt. 💗🍀
❤️😥
Wat een verdriet en ellende en narigheid allemaal.Hoop dat ze de pijn beter kunnen gaan verlichten voor je. Wens je heel veel moed toe in dit moeilijke stuk wat er nu aankomt.
Een warme omhelzing voor jou.
Wat een verdrietig bericht, Tina. Ik wens jou en je naasten veel steun van elkaar.
Heel verdrietig om tot deze ontdekking te komen, Tina. Hoeveel kan een mens verdragen? Ik begrijp dat je niet iedereen om je heen kan verdragen in deze omstandigheden.
Je hebt veel ingeleverd. De ziekte neemt het over.
Ik geef je een virtuele omhelzing,
😢 wat verdrietig om te lezen.
Hele dikke knuffel! 😘
❤️
❤️❤️❤️
😥😘
Wat een vreselijk nieuws wat je dus helemaal niet verwacht had.
Hoop dat het je een klein beetje helpt om het hier van je af te schrijven.
Ik wens je veel kracht en sterkte toe.
Lfs Evi 🍀
Beste Tuffie,
We denken aan je, heel veel sterkte voor jou en je naasten.❤️
Lieve groetjes,
Ans en Gerard Bruijns
Sjezus Tina, wat gaat 't ineens snel...
Dikke knuffel meid❤️.
Liefs,
Marjolein