Waarom, ben je gaan groeien?

Ze hebben het tegen mij gezegd, de Kanker gaat een keertje verder groeien. Ja, ja denk ik dan, maar niet nu, want ik heb nog zoveel te doen en te beleven in dit leven. Ik ben er gewoon niet klaar voor om nog zieker te worden, dan dat ik nu al ben.

En dan vraag ik me af " WAAROM" moest je nu zo in mijn lichaam vestigen en de daar boel kapot maken. Was een half jaar heftige chemokuren niet genoeg voor je. Nee, zegt die Kanker ik ga lekker ergens anders huisvesten waar je er weinig van merkt dat ik daar aanwezig ben en groei lekker verder, om je te pesten en het nog moelijker voor je maken, dan dat het nu al is. En dat is nu gebeurt, bij mijn eierstokken dan. 

Bij het gesprek met de vervangende arts, want de arts die mij in behandeling heeft is even op vakantie. Zodra je zo'n nieuwsbericht van ze hoort : Ik heb geen goed bericht voor je, val je bijna weer van je stoel, en denk je NEE, dit kan niet, het is niet waar. Maar toch CT-scans liegen niet, en ze kunnen er veel op zien. Je bereid je voor op slecht nieuws, maar iedere keer overvalt het je toch, ook al gaf mijn gevoel aan dat het ook niet echt goed zat. Dan komt je eigenwijze verstand om de hoek kijken en zeggen, doe niet zo raar er is niks aan de hand, waarschijnlijk......

Je zit in dat kamertje en je krijgt een waas voor je ogen of het wordt heel mistig in je hoofd, je kan op dat moment niet meer goed nadenken en relativeren, hoe je met dit nare bericht moet omgaan, ik kan op dat moment alleen maar janken van verdriet en bijna niks meer vragen. Normaal krijg ik de CT-scan altijd te zien, maar nu niet en ik ben het ook vergeten te vragen of ik het verschil mocht zien van nu en drie maanden geleden. Maar dat komt nog wel, alles op zijn tijd en ook al heb ik de laatste CT-scan niet gezien, ik kan er toch niks aan veranderen. Het zit er, en het gaat niet meer weg. Besmet is Besmet!

Opereren - weghalen doen ze niet, want voordat je weer hersteld bent van zo'n operatie, kan de kanker zich ergens anders gaan vestigen en in de tussentijd dat je moet herstellen/revalideren kan er geen chemokuur gegeven worden, we zijn immers geen super mensen, die alles tegelijk aankunnen. Daarom geen operatie, maar gelijk tweedelijns chemokuur om de boel te remmen. Dan worden hopelijk alle Kankercellen aangepakt, ook die, die niet met het blote oog te zien zijn. 

Gelukkig heb ik niet echt pijnlijke klachten en merk ik niks van mijn aangetaste eierstokken, lichamelijk gaat het naar omstandigheden best prima met me, en met het eten en drinken ook. Daarom ga ik nog even lekker allemaal foute dingen eten en drinken tot aan de nieuwe chemokuur, want dan zal ik wel weer lichamelijk helemaal knock-out gaan, en wordt al het eten en drinken weer vies en niet te pruimen.

Nog even een paar dagen genieten en dan weer klaar voor de : strijd, om vervolgens weer in verbijstering achter te blijven, zal het mij lukken om ook deze chemokuren lichamelijk en geestelijk aan te kunnen? Wat gaat het mij dit keer brengen? Can I do this? 

Liedje van Lori Spee : How Many Times

Tot de volgende blog 👋