Werkt het wel?

Vrijdag de 13de januari 2023, heb ik de tweede chemokuur met alleen Paclitaxel gekregen. De ene week krijg ik twee chemokuren (Ramucirumab/Paclitaxel) en de andere week alleen Paclitaxel. Volgende week krijg ik weer de twee chemokuren.

Vorige week bij de eerste chemokuur ging niet met slag en stoot er goed in. Het infuus aanleggen is al vervelend genoeg, want mijn aderen zijn aangetast waardoor ze moeten zoeken naar een goede ader om te kunnen prikken voor het infuus. Dan krijg ik eerst anti allergische middel in, daar wordt je slaperig en heel suf van. Dan krijg je anti misselijkheid middel toegediend, en dan begonnen ze eerst met de chemo Ramucirumab, en toen die in mijn lichaam zat ging Paclitaxel er even achteraan en daarna wordt er nog 6 minuten de bloedader schoon gespoeld met een gewone infuuszak en klaar! Hup naar huis.

Natuurlijk kreeg ik tijdens het toediening van deze chemokuur een "allergische reactie". Bij mij uite dat zich in heftige menstruatie krampen en een drang voor diaree van hier tot Tokio, om het zo maar te zeggen. Dus op een gegeven moment kon ik het niet meer houden van de pijn en toch maar de verpleging gebeld, ze kwamen gelijk met z'n tweeën bij mij en ze hebben het proces even stil gelegd. Na overleg met de oncoloog hebben ze mij 2 paracetamols en weer anti allergische middel gegeven en de gewone infuuszak even aangezet, dus werdt ik natuurlijk weer slaperig en suf.  Toen gingen die krampen met een mum van tijd weg, en kon de toediening weer worden hervat. Maar mijn bijwerkingen passen niet in het standaard rijtje bijwerkingen van deze chemokuur, dus tijdens het toediening van de chemokuur mijn pijnklachten goed in de gaten houden. Gisteren Bij de tweede chemokuur, had ik weer precies dezelfde klachten.

Ik ben ook 4 dagen ziekelijk geweest, vooral veel moeheid, hoofdpijnen, nare steken onder in de buik en navel. Smaak voor eten was ook even weg, maar het eten opzich ging me goed af, ik had niet veel zin in eten, maar daar heb ik me overheen gezet. Ook was ik in de eerste dagen wat depressief, dan mag die stekker die "leven" heet eruit getrokken worden. Ik was er zo klaar mee, maar dat is nu ook even voorbij, ik pak er maar een goed boek erbij dit heb ik gekozen voor: Tranen Over Kashmir van George Mastras, en ik probeer het grote doel voor ogen te zien. Maar waarom we als mens hier op de aarde zijn geplant, ik heb nog steeds geen idee? Vroeger dacht ik hier helemaal niet overna, maar nu ik ongeneeslijk ziek ben zeker wel! En wat zijn die meningsverschillen, geloofsovertuigingen en oorlogen toch zo zinloos. Die dienen toch ook nergens voor, denk ik dan. We worden geboren en we gaan zeker weer dood, en je kan die onzin echt niet meenemen hoor! 

Maar nu een dag later zaterdag 14 januari 2023, Ik ben "nu" niet moe, en heb er een uurtje krachttraining erop zitten en heb nog zin om van alles te gaan doen, maar helaas het weer werkt niet mee. Ze hebben de hele dag regen voorspelt. Jammer. Dan maar binnen fröbelen, zal de chemokuur wel werken denk je dan???? Geduld, geduld.......

Volgende week nog 1 chemokuur halen in het Jeroen Bosch Ziekenhuis en dan ga ik terug naar mijn Ziekenhuis in Nijmegen. Het kost me te veel energie en moeite om elke drie weken lang heen en weer te rijden naar Den Bosch. Dit betekent wel dat ik me terug trek uit de PERISCOPE-II studie. Eigenlijk heeft die PERISCOPE-II studie voor mij geen toegevoegde waarde, mijn behandelingen en chemokuren blijven allemaal hetzelfde of ik wel of niet in het studie programma zit, het zijn de artsen die het interessant vinden en er een studie van gemaakt hebben, om te onderzoeken wat de beste behandeling is voor patiënten met uitgezaaide maagkanker, want dat weten ze nu nog steeds niet. Ik was er alleen bang voor, dat als ik uit die studie stap, kom ik dan nog wel in aanmerking voor nieuwe behandelingen die er misschien aan zitten komen. De oncoloog van Den Bosch Ziekenhuis, heeft gezegd dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken en dat ik daarvoor in aanmerking kom, en het is natuurlijk ook belangrijk hoe het voor mij is, kwa energie, tijd en kwaliteit van mijn leven.

De oncoloog vertelde ook aan me, je doet er echt alles wat je kan tegen deze ziekte, aan jouw ligt het echt niet! Op dat soort momenten denk ik dan: Lichaam en Geest/Spirit, ze komen steeds losser van elkaar te staan, want eigenlijk zit ik gevangen in een lichaam wat ziek geworden is, door een foutje in de celdeling en die cellen marcheren ook nog eens door mijn lichaam heen. Bah,bah wat een toch ellende allemaal. 

Tot de volgende blog 👋

Liedje van: Shakira: Try Everything