Zaterdag 8 juni.... hoe vertel je het iedereen?!
Het nieuws begint langzaam een beetje in te zinken. Het is middernacht en Peter en ik worden door mijn ouders naar Schiphol gebracht. Het is een klein half uurtje rijden en daar staan we dan... 'Fijne reis en probeer wel een beetje te genieten' hoor ik mijn ouders nog zeggen.
Als we eenmaal achter de douane zijn, zoeken we een rustig plekje uit in afwachting voor vertrek. Ik besluit van de gelegenheid gebruik te maken om een bericht te typen voor een aantal goede vrienden en vriendinnen waar ik close mee ben. Hoe vervelend ik het ook vind, ik wil niet nog een week met dit 'geheim' rondlopen. Tegen de ochtend verstuur ik mijn bericht en daarna zet ik mijn telefoon in de vliegtuigstand, omdat we mogen boarden.
De vlucht verloopt rustig, maar bij het landen ervaar ik een hoofd- en oorpijn die ik nog nooit heb ervaren. Ik dacht even dat mijn hersenen uit mijn ogen naar buiten zouden springen. Zoveel druk heb ik nog nooit gevoeld. Eenmaal aan de grond trekt de oorpijn weg, maar de hoofdpijn blijft op de achtergrond zeuren. Ik zet mijn telefoon weer aan en zie dat mijn whatsapp ontploft is. Ik lees de lieve berichtjes van iedereen en word hier heel emotioneel van. Ik besluit nog maar even te wachten met antwoorden, want ik wil niet jankend op het vliegveld staan. Na een transfer met de bus komen we aan in het hotel, waar we nog even moeten wachten op de kamer. We nemen plaats bij het zwembad en dan krijg ik opnieuw een aanval van emoties. Ik lees nogmaals de lieve berichtjes en ik merk dat ik helemaal niet alleen (ik ben natuurlijk wel met Peter) in Portugal wil zijn. Ik wil omringt worden door lieve vrienden en familie, maar daar ben ik nu ver vandaan. Gelukkig kunnen we al snel op de kamer en daar besluiten we eventjes een uurtje op bed te gaan liggen. Ik kruip dicht tegen Peter aan en we dommelen samen even fijn weg. Na ons schoonheidsslaapje spoort Peter me aan om er het beste van te gaan maken en de omgeving een beetje te verkennen. Na een korte wandeling komen we bij de kustlijn aan.... wat een schitterende rotsformaties. Ik kijk mijn ogen uit en langzaam kom ik in de vakantiestemming.
Zondagochtend, de dag na het grote feest van mijn zusje en zwager, bel ik mijn zusje vanuit Portugal. Ik moet het haar toch vertellen. Ik wil niet dat ze het via via van anderen hoort. Mijn zusje schrikt uiteraard en is ook wel eventjes van slag. Haar zwangerschapshormonen helpen daarbij niet mee. We kletsen nog wat over het feest en daarna besluit ik een duik in het zwembad te nemen. Ik mocht immers vanaf vandaag weer zwemmen, dus let's go!! OMG wat is dat water begin juni nog koud!!!!! hahaha!!
De dagen daarna kennen hun ups en downs. Helaas worden Peter en ik allebei ziek. Peter krijgt last van zijn maag en ik blijk een voorhoofdsholte ontsteking te hebben en word ook op de laatste dag van de vakantie nog getroffen door een buikvirus. Tussen alle kommer en kwel hebben we gelukkig ook mooie momenten en kunnen we ook genieten van de natuur, de zon, lekker eten, een mooie excursie en we pakken onze rust met een boek bij het zwembad van het hotel.