Deel 2: Kiemceltumor // Operatie

Wat was ik blij toen ik hoorde dat er een operatie op de planning stond. Ik wilde ‘het ding’ (zoals ik het noemde) er zo snel mogelijk uit. Mijn AFP marker (tumormarker) was inmiddels boven de 2000 (normaal <10). De operatie ging goed, de tumor en eierstok zijn volledig weggehaald. Ik heb wel een groot litteken maar dat zie ik nu ook als iets moois en krachtigs, het hoort bij mij. Ook het herstel van de operatie ging goed, dit komt ook mede doordat ik heel fit de operatie in ben gegaan.

Ik weet nog goed dat ik in het ziekenhuisbed lag na de operatie (kotsmisselijk van de morfine) en dacht, straks is deze ellende allemaal voorbij - nog even volhouden Anouk. Dat de tumor kwaadaardig zou kunnen zijn kwam toen echt niet in me op. Ik heb heel even gedacht - toen ik steeds moest overgeven van de morfine met een hechting in mijn buik, echt geen pretje - als ik nu ook nog chemo moet dan liever dood. Daar kan ik nu wel om lachen, want uiteindelijk zijn we als mensen zo veerkrachtig.

De kunst was voor mij om rustig te blijven in de herstelweken na de operatie, ik voelde me al heel snel goed en dus wilde ik ook weer mijn dagelijkse leven oppakken zoals werken, bewegen, sociale activiteiten etc. Maar dat werd echt afgeraden - 6 weken rust.

Iedereen om me heen leefde mee, want ze wisten ook dat ik nog op het telefoontje van de gynaecoloog zat te wachten met de uitslagen van de patholoog. Ik ging er nog steeds tot op het moment van het telefoontje vanuit dat het een dermoïd/wondergezwel was. Maar toen bleek het helaas toch kiemcelkanker en kreeg ik direct de doorverwijzing naar de internist-oncoloog voor een chemobehandeling. De gynaecoloog zei nog tegen me aan de telefoon: “Anouk, het is heel goed te behandelen, en we zien ook verder geen aanwijzingen voor uitzaaiingen, maar het is meer preventief”. 

Omdat hij het heel luchtig bracht, ging ik een week later naar het gesprek van de internist-oncoloog met het idee dat ik een ‘pilletje’ zou krijgen als chemobehandeling. Dat viel zwaar tegen toen ik hoorde dat ik een van de zwaarste chemo’s zou krijgen en wat voor soort kanker ik had..