Wat voorafging

Het is begin juli 2023, de laatste weken voor de schoolvakantie gaan in (ik ben werkzaam als onderwijsassistent op de basisschool) vaak moeten er nog een aantal dingen geregeld en afgerond worden. Ik heb het gevoel toe te zijn aan vakantie. Even niks. Heb weinig energie over. Alles gaat me wat moeilijker af. Mijn bloedsuikers gaan momenteel ook even niet lekker, dat is extra vermoeiend. Daarnaast is de zon zowel mijn vriend als vijand. Ik vind het zonnetje heerlijk, maar kan niet goed tegen de warmte. Ik word er altijd wat futloos van. Volgende week gaan we een weekendje weg met schoonouders. Ze zijn 45 jaar getrouwd, wat een mijlpaal!  Dat is een lekker vooruitzicht. Ik moet nog wel even de energie vinden om de boel te regelen en in te pakken. Hoewel ik zulke weekendjes heerlijk vind, zie ik er ineens als een berg tegenop. Ik kan niet uitleggen waarom. 

Vrijdag 14 juli gaan we dan, we gaan naar bad Bentheim. Samen met schoonouders, zwager, schoonzus en de kinderen. Ik kon afgelopen week nog steeds niet de energie vinden, dus heb ik gisteravond maar gauw een paar dingen bij elkaar gepakt. Het is prachtig weer! Dus dat zit in ieder geval mee. Daar aangekomen zitten we in een prachtig huis, van alle gemakken voorzien. Het gezellig weekendje kan beginnen. We zijn dankbaar dat dit allemaal kan met elkaar.  We genieten van het park, maar willen ook wel graag wat dingen rondom zien. Zo gaan we o.a. naar designer outlet Ochtrup, zijn we lekker uit eten geweest  en bezoeken we zondag Burg Bentheim. Wat prachtig! Het wandelen en klimmen gaat moeizaam. Zal de warmte wel zijn denk ik. Ik krijg het in mijn rug en bedenk me dat ik eigenlijk niet meer kan. Terwijl de rest nog even een klim naar boven maakt, blijf ik beneden zitten. Even bijkomen. Bij aankomst op het park, pakken wij de boel weer in. Morgen weer een werkdag. Laatste schoolweek. We kijken terug op een geslaagd weekend! 

De laatste schoolweek is ingegaan. Nog even de laatste loodjes. Het is een drukke week. Ik merk het ook aan de collega's. Mijn collega waarmee ik samen voor de klas sta, herkent het gevoel. We hoeven elkaar niets uit te leggen. We voelen elkaar feilloos aan en hebben aan één blik genoeg. Deze week nog 'even'  schoolplein opruimen, juffendag, waarop we met de kinderen naar de speeltuin gaan, tandartsbezoek, laatste schooldag en op vrijdag nog gezellig even een drankje met het team voor een collega haar verjaardag. We wensen elkaar tot slot een fijne vakantie en dan kan eindelijk de vakantie beginnen!

De eerste vakantieweek hebben we vrij vol gepland. Borrelen met vrienden, dagje naar Orchideeënhoeve met vrienden uit Kampen, verjaardagen, bezoekje schoonheidsspecialiste, pedicure en op zaterdag heerlijk uit eten met lieve vrienden. Ook stond in de planning het hele huis te gaan poetsen. Daar had ik nu immers de tijd voor. Het idee was goed, de uitvoering iets minder. Na de woonkamer gedaan te hebben ben ik kapot! Dus neem ik de rust maar en denk, morgen weer een dag. Zo rommel ik wat aan in de de daarop volgende weken.  Jeroen (mijn man) heeft inmiddels ook vakantie. Dat betekent dat we bijna naar de camping gaan. De caravan moet nog ingepakt worden. Ook daar zie ik tegenop. Ik stel weer uit... Op de laatste dag dan maar onze kleding erin. Gelukkig is de caravan altijd netjes en van alle spullen voorzien. Dat scheelt. 

7 augustus vertrekken we naar de camping. We gaan naar het heerlijke Drenthe. Niet te ver en een prachtige camping. We hebben een heerlijke plek aan het water! De voortent opzetten is nog even een dingetje, ik heb namelijk een Frozen Shoulder en dat is nu niet heel handig. Gelukkig lukt het ons met elkaar. En kunnen we proosten op onze vakantie. We genieten ontzettend van ons plekje en wanen ons af en toe in een heel ander land. We hebben de ochtendzon, dat maakt dat we 's morgens heerlijk in de eerste zonnestralen genieten van een kopje koffie. We zijn al vaker naar deze camping geweest. De omgeving is ook prachtig. Maar ik heb zin om lekker met mijn boek aan het water te blijven zitten. En er verder niet op uit te gaan. De camping is groot genoeg en de kinderen hoeven zich niet te vervelen. Over grote camping gesproken, man wat was het een tocht om verse broodjes te halen in de ochtend! Normaal gesproken vind ik dat heerlijk. Even een wandeling om vervolgens lekker te ontbijten. Maar ik kom niet vooruit. De weg lijkt oneindig. Ik begin te mopperen, dat ik meer aan mijn conditie moet doen. Dit is niet normaal meer! Echter heb ik de vorige maand nog 25km op Ameland gewandeld met onze gezellige vriendinnen-wandelgroep. En wandel ik sowieso graag. Ook altijd op hoog tempo.  Dus ik begrijp niet, waarom dit stukje me nu ineens zo veel moeite kost. Na een week gaan we weer naar huis. Altijd goed om weer thuis te zijn. Dan besef je hoe goed je het eigenlijk hebt thuis! Er is niets lekkerder dan je eigen bedje en douche!

 Vrijdag 18 augustus heb ik een diabetes- jaar controle staan. bij de internist. Dat is waar mijn rollercoaster gaat beginnen... Alleen heb ik op dat moment nog geen idee...