Jezelf bezig houden wanneer het niet zo lekker met je gaat
Het is al even geleden dat ik wat geschreven heb. Ik merkte dat teruggaan in de tijd om je verhaal te vertellen, de bijbehorende emoties ook naar boven komen. Een stukje verwerking waar ik niet echt op zat te wachten.
Inmiddels is het weer allemaal wat bezonken. Wat me opvalt is, dat ik in deze afgelopen weken alleen maar leuke dingen wilde doen. De eerste schilderlessen heb ik inmiddels gehad. Heel leuk om te doen. En het verbaasde mij om te zien dat wanneer je intuïtief schildert, er meer in zo’ n schilderijtje zit dan alleen wat kleurtjes. Ik zag er later een baby in, in de baarmoeder liggend en een meisje met hetzelfde haar wat ik als 5 -jarige had. Heb mijn schilderij ‘Rebirth’ genoemd. Zo voelt het in ieder geval voor mij. Het kind komt weer meer naar boven. Alle slechte jaren liggen achter me en ik kijk uit naar de toekomst, maar leef in het hier en nu. Is niet zo simpel als het klinkt.
Afgelopen weken ook weer diverse controles gehad, van de oncoloog, MDL arts, oogarts ivm oogontstekingen waar ik al een tijdje mee loop. Mijn m proteïne is weer gestegen, in december wordt gekeken of er een behandeling gestart moet worden.
Dus ik wordt regelmatig eraan herinnert dat ik ziek ben. Vermoeidheid slaat toe, hoest weer nadat ik met veel mensen in contact ben geweest waaruit blijkt dat mijn immuunsysteem niet optimaal werkt. Daarnaast wordt mijn medicatie tegen botontkalking gewijzigd, omdat ik het huidige medicijn Denosumab, Prolia, te lang gebruik. Het neveneffect kan zijn dat het medicijn niet meer aanslaat. Na 2 botbreuken, blijken mijn botten door de ziekte van Kahler, brozer te zijn geworden. Een infuus met Aclasta zou een goede vervanger kunnen zijn, maar wanneer je naar de bijwerkingen kijkt, wordt je er niet vrolijk van.
Zoals ik al eerder schreef, is het pappen en nathouden maar mijn leverfunctie werkt nog en dat is op zich een wonder.
Dus richt ik me ondertussen op leuke dingen. Met Kerst in het vooruitzicht is dat niet moeilijk want ik hou van deze tijd van het jaar, ondanks dat wij de uitvaart van mijn moeder 11 jaar geleden vlak voor Kerst hebben gehad.
Hoop oprecht dat we volgend jaar er nog zijn om onze ervaringen met elkaar te mogen delen.
3 reacties
Hoi,
Ik heb je blog gelezen, en kan er niet veel op zeggen, ik weet in ieder geval de woorden niet, maar als ik ze had, zei ik ze.
Klinkt cryptisch, maar ik denk dat je weet wat ik bedoel.
Hoe lang of kort het ook duurt, geniet van de mooie momenten, en deel dingen met je naasten en vrienden, wat zij gaan jou missen, en dan zijn de herinneringen heel waardevol.
Ik hoop ook dat je er volgend jaar nog bent
Peter
Dank je wel voor je woorden Peter en je emphatie. Het is voor mij vallen en opstaan, soms pappen en nathouden om het allemaal vol te houden.
Ziek zijn doe je niet alleen zoals jij waarschijnlijk ook ondervonden hebt met het ziekbed van je vrouw. Mijn man was en is mijn steun, maar gaat het niet lekker met mij dan heeft dat ook z’n weerslag op hem.
Muziek helpt om de verdrietige momenten toe te laten.
Rosita
Hoi Rosita.
Het sterkste wat je hebt, is elkaar, En kanker heb je samen, het heeft ook zijn weerslag op de ander, die heeft gelijk met jou, kanker gekregen.
Maar het is zwaar, als je je geliefde ziet in haar proces, en je wilt zo graag helpen, en kunt het niet.
Doe me een plezier, geeft hem een dikke knuffel van mij, en zeg dat ik ook aan hem denk, want ook hij voelt zich net als jij, soms verlaten en alleen.
Peter