Definitief behandelplan

Het is vandaag 29 maart. Vandaag heb ik een gesprek op de afdeling oncologie. Alleen het woord al. Alles in mij schreeuwt nog steeds ik hoor hier helemaal niet ! Ik ben 35, borstkanker hoort niet in mijn leven. Maar helaas is deze nachtmerrie echt.

Ook vandaag is mijn moeder weer mee. Mijn steunpilaar, mijn alles.

Ik ontmoet vandaag mijn nieuwe verpleegkundige specialiste die tevens mijn nieuwe casemanager wordt en aansluitend aan het gesprek mijn oncoloog. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik gelijk met de verpleegkundige specialist een klik voelde. Weer zo’n fijne vrouw. 

Mijn definitieve rapport van de patholoog was binnen. Eigenlijk een beetje slecht nieuws: het ging om triple negative borstkanker. Een zeldzamere en gemene variant die graag uitzaait. Ik schrik en moet huilen. Hier had ik niet op gerekend. Er komt een dikke map op tafel. Het behandelplan: starten met chemo, daarna een borstbesparende operatie  afhankelijk van mijn gen onderzoek en mijn definitieve keuze van die uitslag, bestralingen en afhankelijk van de uitslag van de operatie mogelijk nog chemo in tablet vorm van een half jaar indien er nog levende kankercellen worden gevonden.

Een dikke pil om te slikken. Ik hoor mezelf vragen of een coldcap van toepassing is voor mij omdat ik op zie tegen mijn haarverlies. Helaas was dit niet mogelijk. De eerste chemo is namelijk een AC kuur. Heftig met weinig tot geen baat bij een coldcap. Kut oke. Ik krijg een machtiging voor het aanvragen van een pruik.. oké oké ..

Na 4 AC kuren, volgen er nog 8 van paclitaxel + carboplatine. Samen nemen we alle bijwerkingen door. Het duizelt me allemaal. Wat een lijst!

Heel naïef dacht ik toen nog dat het ergste m’n haar verliezen zou zijn.. pas later zou ik gaan ondervinden dat er me nog veel naardere dingen te wachten stonden.

Ik krijg een mail adres van mijn verpleegkundig specialiste en een telefoonnummer van de afdeling die ik 24/7 mag bellen. Er wordt me op het hart gedrukt dat ik altijd contact mag opnemen als ik vragen heb. Dat geeft rust.
Omdat ik pas net begonnen was met mijn IVF traject moesten we nog even wachten met het inplannen van de chemo. Nog een kleine “adempauze”.

In de volgende dagen bespreken mama en ik alle informatie door  samen. Mama licht m’n broer en schoonzus in. Ik mijn werk en vrienden. Ondertussen spoelen de lieve kaarten en appjes aan. Kracht vanuit alle kanten. Ik ben niet alleen.