Diagnose

Het is vandaag 14 maart 2024. 
Gister is de MRI-scan gemaakt van mijn borsten en oksels. 

Mijn schoonzus komt mijn moeder en mij ophalen voor mijn uitslag gesprek in het ziekenhuis. Of ze ook mee zal gaan naar binnen voor steun? Ja graag. 

En zo zaten we daar, 3 vrouwen sterk tegenover de verpleegkundige specialiste die ik maandag had gesproken. Ook vandaag wond deze fijne vrouw er geen doekjes om.

Ze begon gelijk: “we hebben het voorlopige rapport van de patholoog binnen en ik heb helaas slecht nieuws : het gaat om borstkanker.

Wat volgde was een waas aan medische termen die voorbij kwam. Graad 3 tumor, invasief mammacarcinoom, 2,1 cm. Uitslag van mri moest nog binnenkomen voor de daadwerkelijke grote vanwege mijn dense borsten. Het werd tijdelijk zwart voor mijn ogen en ik hoorde niet meer wat ze zei. Na een glaasje water kon ik weer meer opnemen wat ze te vertellen had. Oksels kwamen schoon terug. Oké dat is fijn?  Ik zou die middag in het MDO besproken worden en morgen zou ze me meer kunnen vertellen. Laat het even bezinken , schrijf je vragen op en dan zien we elkaar morgen weer. Ik stuur gelijk een verwijzing naar het AVL voor een gen onderzoek. Daar wordt je voor gebeld. 

Mijn moeder kon alleen maar huilen, mijn schoonzus nam de leiding. We zijn gebak gaan halen. Mijn schoonzus zei we eten vandaag een gebakje en we gaan een gebakje eten wanneer je dit overwonnen hebt. Punt uit.

Thuis sprong ik in de regelmodus. Werk bellen. Collega’s en vrienden bellen. Het AVL belde me die zelfde dag nog. Ik kon morgen gelijk komen voor bloedafname en een gesprek over mijn stamboom om te onderzoeken of ik gen drager ben.

Daarna zijn mama en ik weer met een wat helder hoofd naar het ziekenhuis gegaan. De uitslag van de mri-scan was binnen. Uiteindelijke grote van de tumor bleek 2,7cm te zijn. Aan de tumor zelf zat namelijk nog een kleine uitstulping die op de echo niet te zien was. Daarnaast was er wat vocht in mijn beenmerg van m’n borstbeen te zien. Ze wilde voor de zekerheid een PET-scan inplannen. Het vocht kon onschuldig zijn maar ze wilde uitsluiten dat er uitzaaiing waren. Ik had daar nog niet eens over nagedacht. Ze stelde me nog gerust door te zeggen dat normaal dan vaak de lymfe al waren aangetast en dat was niet mijn geval. Dit is echt voor de zekerheid.

Voorlopige rapport was dat de tumor slechts licht reageerde op progesteron en dat de andere factoren moeilijk te bepalen waren. Het weefsel zou nog verder onderzocht worden, dit had wat meer tijd nodig voor de uiteindelijke diagnose.

Er werd gesproken over starten met chemo vooraf aan de operatie vanwege de graad 3 van mijn tumor. Of ik nog een kinderwens had ? Ja zeker ! En zo kreeg ik een spoedverwijzing voor het laten invriezen van mijn eicellen, want ja van chemo kon je onvruchtbaar worden. 

Hierna volgde weer een week aan spanning en wachten, wachten en nog meer wachten. 18 maart een intake voor mijn ivf traject. Pet scan op 20 maart. Helaas 2 uur voor mijn afspraak hebben ze me afgebeld want de machine had een defect. M’n afspraak werd verplaatst naar 22 maart. Nog meer dagen van onzekerheid… ik werd gelukkig om 18;30 die zelfde dag nog gebeld door de verpleegkundig specialiste dat er geen uitzaaiingen waren. De lieve meid wilde me niet ook nog het weekend in onzekerheid laten wachten. Halleluja een klein feestje was dit toch wel waard!