2 maanden na de bestralingen, hoe het nu gaat.

Het is weer even geleden, dus een update hoe het nu gaat. 

Verschrikkelijk moe! En daar heb ik het wel een beetje moeilijk mee. Mijn hoofd wil meer, maar mijn lijf zegt stop, tot hier. 

Na de laatste bestraling op 21 februari was dat al, maar logisch,  net 15 bestralingen achter de rug. En zou nog 2 weken doorwerken zei de bestralingsarts. Dacht dus al vrij snel, ik ga weer een paar uurtjes werken. 2 x 2 uurtjes vanuit thuis om mee te beginnen. Op 14 maart wordt ik hoestend en met keelpijn wakker, en na een paar uur ging ik me steeds beroerder voelen. Die dag moest ik eigenlijk op controle bij de mammacare verpleegkundige. Dacht  doe maar een coronatest voor de zekerheid, ook al was de verplichting net afgeschaft. En nog niet eerder gehad (iedereen om.mij heen wel), maar natuurlijk nu positief. Ziekenhuis gebeld, afspraak 2 weken verzet (assistente deed echt lullig trouwens, want waarom had ik getest, maatregelen zijn afgeschaft zei ze, dus ik zeg, nou maar het mag wel, en ik wilde het zeker weten, ook omdat ik niet in het ziekenhuis op een oncologische afdeling mensen aan wil steken. Nou,  zegt ze, als je snotterig bent moet je sowieso wegblijven. Dus..).

Ben niet ernstig ziek geweest ervan, althans geen hoge koorts enzo, wel de gebruikelijke klachten, hoesten  droge keel, smaak en reuk kwijt. 

Op 23 maart naar de bedrijfsarts, super aardig. En verbaasd dat ik al 2 x 2 uur aan het werk was. Ivm vermoeidheid moet ik het toch echt even rustig aan doen. 2 x 2 uur mocht als het ging, maar zeker nog niet meer en over een maand terug (is de korte versie, echt een heel prettig gesprek gehad). Was niet niks waar mijn lijf van aan het herstellen is, corona overheen, dus luisteren naar mijn lijf, en die vermoeidheid, naar luisteren. 

Overigens ook de boodschap een week later van de mammacare verpleegkundige. Controle daar was verder goed. Gesproken over de vermoeidheid dus, maar ook over het verschil in grootte van mijn borsten. Over 3 maanden terug, dan gaan we kijken voor een prothese en ze wil even opvolgen hoe het met mijn herstel gaat.

Week later controle bij de longarts (waar het allemaal begon met de ct scan van mijn longen, waar de knobbeltjes in mijn borst op ontdekt zijn). 6 april eerst een nieuwe ct scan, 7 april uitslag bespreken.

Er zaten vorig jaar oktober wat glasachtige "dingen" onder in mijn linker long, vandaar nu opnieuw ter controle. Die waren nu weg. Dat was het goede nieuws. Maar nu zit er een plek om mijn longen... ze vermoed een longontsteking door corona, dus aan de antibiotica voor een week en dan over 6 weken een nieuwe ct scan, omdat ze zeker wil weten dat het weg is of zo goed als. Ik vraag, kan het ook iets kwaadaardige zijn? Niet uitgesloten met mijn voorgeschiedenis (borstkanker dus), ze verwacht het niet, maar wil het zekere voor het onzekere, dus daarom na 6 weken een controle scan. Ik moest me nu echt geen zorgen maken...

Ok, ik vindt het nu ook niet meer gek dat ik me zo moe voel, want het is toch allemaal weer heftig...

Morgen weer naar de bedrijfsarts, en ik denk dat het voorlopig nog 2 x 2 uur blijft. Denk niet dat het verstandig is nu verder op te bouwen. Maar ik wacht het maar af wat ze gaan zeggen. In ieder geval wel weer even koffie drinken bij mijn collega's morgen (bedrijfsarts zit om de hoek van ons kantoor), dus 2 vliegen in 1 klap. Zal wel bekaf zijn als ik thuis kom, maar wel fijn om mijn collega's weer even te zien.

Ik hoop volgende keer een positiever bericht te kunnen schrijven, en hopelijk is die vlek op mijn longen dan weg.