Dag voor dag

  • Openbaar blog
  • woensdag 15 mei 2024
  • 281 x gelezen

Dag voor dag, ik doe het dag voor dag. Daags na een mooi afscheid sta ik ziek op. Deze eerste dagen houd ik me aan de afgesproken bezoekjes, maar daarnaast kom ik niet verder dan hangen op de bank. Te beroerd om iets te doen. En eigenlijk is dat ook wel lekker, hoef ik me niet druk te maken over wat ik dan moet doen. Na een paar dagen zonder verbetering zeg ik afspraken voor de volgende dagen af en blijf in bed. Dat helpt.

En vanochtend voor het eerst weer een beetje ‘gewoon’ opgestaan. En ik kijk, inmiddels anderhalve week na de uitvaart, rond ik huis.

Alle tekenen van Henny’s ziekte zijn verdwenen, de meeste al in de eerste dagen weggedaan, ingeleverd of op zijn minst buiten beeld opgeborgen. Geen medicijnen in het keukenkastje, geen bed in de woonkamer, geen luiers op de wc.

Maar Henny zelf woont hier nog. Zijn jas hangt nog aan de kapstok, zijn schoenen staan onder de bank en zijn telefoon ligt op de hoek van de salontafel. Dat zijn waarschijnlijk de volgende dingen die verdwijnen. En dan zijn er nog de plekjes in huis die alleen van Henny waren en waar ik niet aan kwam. Zijn deel van de kledingkast. Zijn hobbyhok (zou het geen kamer willen noemen). Zijn computer, met meerdere harde schijven en duizenden foto’s en filmfragmenten. Dat ene keukenlaatje vol batterijtjes, schroefjes, sleutels, lampjes en meer van dat spul. Die plekken zullen denk ik nog wel even blijven. Ik heb die ruimte tot nu toe ook niet nodig gehad,dus het kan wel even wachten tot ik, en de kinderen, er aan toe zijn om daar eens in te duiken en te zien wat hij voor ons heeft achtergelaten.

Intussen zie ik ook de herinneringen de kamer in sluipen. De foto, die een week lang naast Henny’s baar heeft gestaan. De rouwkaart, met een foto van ‘ons’ Zeeland, naast de televisie. De familiefoto, vorig jaar gemaakt in de wetenschap dat het de laatste zou zijn waarop Henny er nog niet ziek uitziet.

De verandering van het huis, hoe minimaal dan ook, is begonnen. De verandering van mijn leven is begonnen.

Dag voor dag. Ik doe het dag voor dag.

Reageren
Volgend blogbericht

4 reacties

Beste Christa,

Met tranen in mijn ogen heb ik dit blogbericht gelezen. Fijn dat je weer wat hersteld bent. Nu begint het proces van verwerking.  Doe het zeker rustig aan, elke dag een beetje. Heel veel sterkte!!

Lieve groetjes Hildegard

Laatst bewerkt: 15/05/2024 - 15:58
Reageren

Helaas zo herkenbaar,ik ben nu 5 maanden weduwe... en wat is het moeilijk. Dag voor dag. En ja, opstaan in de ochtenden blijft vreemd, net zoals naar bed gaan... afgelopen dinsdag, met dat prachtige weer heb ik heel de middag in bed gelegen.

Maar ik probeer naar afspraken te gaan. En dan is dat vaak wel gezellig. Ik ben alleen ongelofelijk moe. Dus één afspraak op een dag is het maximum.

Maar het leven gaat door, hoe vreemd ook. Ik ben mezelf volledig opnieuw aan het uitvinden. Een beetje zo'n gevoel als toen ik puber was. Die enorme onzekerheid.

Ik wil jou heel veel sterkte wensen 💕💔 

Laatst bewerkt: 16/05/2024 - 09:27
Reageren