Voorbij

Het is zondagochtend  7 uur en ik zit in de tuin. Zoals vaker ‘s ochtends. Maar alles is anders. Twee dagen geleden, vrijdag heel vroeg, is Henny overleden. Heel stilletjes, terwijl ik zijn hand vasthield en zijn broers de wacht hielden. We zitten in de mallemolen van de voorbereidingen voor het afscheid en pas op dit soort stille momenten begint het door te dringen. Verdriet, gemis, leegte. Geen idee wat er komt. Dag voor dag maar.

9 reacties

Wat een verdrietig nieuws, je wist dat het kwam. Geen pijn meer voor Henny, maar nu begint jouw pijn. Pijn van het misselijkmakend gemis. We kunnen jouw pijn niet weg maken, maar we voelen die wel. Weet dat je in onze gedachten bent en blijf schrijven, blijf delen. Wij lezen je en steunen in gedachten.

Laatst bewerkt: 28/04/2024 - 07:55

Heel veel sterkte in deze zware tijd. Ik weet waar je nu doorheen gaat en wat er nog op je afkomt. Soms dringt het keihard door dat jouw lieve Henny voor altijd weg is, maar vaker lijkt het alsof het niet echt gebeurd is. Dat was in ieder geval mijn ervaring na het overlijden van mijn Henk. Zoals Zweef al schrijft: blijf delen als je daar behoefte aan voelt. Wij begrijpen je als geen ander en leven met je mee.

Liefs, Monique 

Laatst bewerkt: 28/04/2024 - 09:27

Wat een verdrietig nieuws. Gecondoleerd en heel veel sterkte en kracht om dit te verwerken voor jou en de familie en vrienden. Henny hoeft nu geen pijn meer te lijden, maar het besef dat hij er niet meer is, is verschrikkelijk. 

 

Laatst bewerkt: 28/04/2024 - 12:24