Nieuwe dag

Vanmorgen uit de wieg gebeld door de oncologie verpleegkundige. "Komt het uit dat ik twee uurtjes eerder bel?" Uhhhhh, Mijn start is al verprutst, dus leef u uit. "Hoe gaat het met u?" Nu wat beter als de laatste dagen, hevige koortsaanvallen gehad. "Jeetje, dat klink wel heftig. Maar gelukkig nu beter." Tja, nu weer wat beter. "Gaat het goed met de pijnstillers?" Daar ben ik even mee gestopt vanwege de bijwerkingen, en neem wel wat als ik het nodig acht. "Mooi, zullen we wat afspreken om te kijken hoe het over twee weken met u gaat?" Prima, hoor. Fijne dag nog.
Dit was echt zo'n gesprek van "lul maar tegen m’n kont, me kop is ziek". Ik had ook niet de kracht om ook maar een opmerking te maken over het gesprek, en vond het ook wel goed zo. Het gaat dus weer beter met me. Klaar. Pijnstillers zo nodig en met opgeheven hoofd het nieuwe avontuur tegemoet.

Lekker tien minuten gedoucht en daarna zowat een uur bij kunnen trekken. Totaal geen energie meer op voorraad. Alles is er de laatste drie dagen uit geshaket. Jezelf in de kleren hijsen is ook slopend. Nog wel wat energie proberen op te bouwen want er moeten een paar boodschappen gedaan worden. 

Ook de diëtiste belde mij nog even. "Ik zou u tijdens de laatste chemo nog bezoeken, maar u was er niet" Dat klopt want die was afgelast en kon dus weer vertrekken. Maar dat was twee weken terug toch? "Uh ja, uh dat klopt, ..........maar gaat alles goed?" Ja hoor, alles gaat prima! "Mag ik u eind november nog een keer bellen?" Gezellie. Gaan we doen. Fijne dag. Ik heb het echt even gehad met die waarschijnlijk protocol nodige stand van zaken "checkjes".  

Zo nog even een briefje maken met alleen de noodzakelijke dingen om vandaag te overleven, en natuurlijk wat gebak om het leven te vieren en omdat de euforische waarschuwing: "U mag niet te veel afvallen hoor!"  Al weken door het hoofd blijft galmen. 😉 
Morgen, als er wat meer energie in het lijf zit, wel weer al die schappen in de super afstropen en gewoon lekker weer verder met leven.